Merhaba,
Benim bazen bir derdim olduğunda anneme anlatırım.Annem ev hanımı hiç çalışmamış ev temizlik böyle geçiyor.Arkadasi hic yok bazen teyzemle görüşür yalnızlıktan pek şikayet etmez.Zaten bütün gün ev işleri vakti kalmıyor hiçbir şeye.Ama derdimi anlattigimda elle tutulur bir tavsiye hiç vermemiştir.Yani çoğu zaman dinlemedigini ve ben anlatırken sıkıldığını farkediyorum.Pek sorun çıkaran hep derdi olan biri değilim arada kafama takılan bişey olunca paylaşırım.Kiz kardeşim de var ama çok farklıyız.Bir derdim olduğunda ona anlatsam offf başına yine ne dert açtın modunda.Hep yargılar.O nedenle ona da anlatmıyorum.Ben en yakınımdan tavsiye alamayacaksammm kime anlaticam.Bu nedenle artık hiçbir seyimi anlatmıyorum.Kendim çözmeye çalışıyorum.Anlatinca değişen birşey olmuyor.Annemle kız kardeşim hep yargılayıcı bakiyorlar .En ufak şeyde bile.Biraz kuralcilar.Bu hayatta yalnız olduğumu anladım.Boyle olunca da kendimi iyi hissetmiyorum.