- 4 Aralık 2011
- 331
- 2
- 68
ben nişanlıyım 27 yaşındayım.nişanlım en erken akşam 6da çıkıyor.ve cumartesi öğlene kadar çalışıyo.sadece pazarı boş.ve benim babam eskiden beri akşamları dışarda olmamızı istemez.kendisi de akşamları hep evinde olur.saçma bulur.babam emekli inş.mühendisi.yani öyle tutucu bi aile de deiliz (yani kötü bişey olduğu için söylemiyorum )ve büyükşehirde yaşıyoruz.yani tamam korkuyo etrafta birsürü pislik var ama nişanlımla ne zaman görüşecem ki .zaman kalmıyo
haftasonu da pazar günü herkes biraz dinlenmek istiyor sabah ve akşama doğru çıkmak istiyolar.ve arada bir çıkıyorum izin alıp ama içim hiç rahat etmiyo.çünkü konuşsam da baba başka zaman yok napabilirim diye sadece ben sevmiyorum onu bil diyo.yani içim hiç rahat olmuyo.ben üniversiteyi 2.öğretim okudum yani akşamları bi problemim yoktu.benim arkadaşlarım ve bi çok kişi akşam çıkabiliyor .yani ben mi uzaylı gibiyim ya benim gbii olan yok mubunu kabullenmem gerekiyo artık .bi işe girsem o zaman alışırlar da hep evde olduğum için çok göze batıyo her yaptım bayan olmak ne kadar zor ya böyle bi ülkedeinsan babasıyla bile anlaşamıyo.çakışıyoruz kesinlikle bi türlü aynı kafada olamıyoruz.ben anlamaya çalışsam da onu o da anlasa biraz bu kadar sert olmasa ortada buluşurduk .ama kesin çizgileri var.ve oyle yapınca benim de zoruma gidiyo çocuk gibi hisediyorum.ben başka şehirde olsam istediğimi yaparım haberi olmaz yanında olunca alışıyolar böyle çocuk gibi görüyolaranlayamıyorum.paylaşmak istedim..benim gibi olan var mı ..?
haftasonu da pazar günü herkes biraz dinlenmek istiyor sabah ve akşama doğru çıkmak istiyolar.ve arada bir çıkıyorum izin alıp ama içim hiç rahat etmiyo.çünkü konuşsam da baba başka zaman yok napabilirim diye sadece ben sevmiyorum onu bil diyo.yani içim hiç rahat olmuyo.ben üniversiteyi 2.öğretim okudum yani akşamları bi problemim yoktu.benim arkadaşlarım ve bi çok kişi akşam çıkabiliyor .yani ben mi uzaylı gibiyim ya benim gbii olan yok mubunu kabullenmem gerekiyo artık .bi işe girsem o zaman alışırlar da hep evde olduğum için çok göze batıyo her yaptım bayan olmak ne kadar zor ya böyle bi ülkedeinsan babasıyla bile anlaşamıyo.çakışıyoruz kesinlikle bi türlü aynı kafada olamıyoruz.ben anlamaya çalışsam da onu o da anlasa biraz bu kadar sert olmasa ortada buluşurduk .ama kesin çizgileri var.ve oyle yapınca benim de zoruma gidiyo çocuk gibi hisediyorum.ben başka şehirde olsam istediğimi yaparım haberi olmaz yanında olunca alışıyolar böyle çocuk gibi görüyolaranlayamıyorum.paylaşmak istedim..benim gibi olan var mı ..?
babalar genelde boyle sanirim.
kafayı yedim yicem iyice de.aslında takacak bişey değil de değiştiremediğim için canım sıkılıyoo..
kocaman kız oldum hala birey gibi davranılmıyo gibi geliyo bana..
Okul bu yıl bitiyo sevinsem mi üzülsem mi
