- 17 Mayıs 2013
- 57
- 99
- 88
Aylardır kendimi frenlemeyi başarıyordum. Ama bugün yapamadım. Aşamıyorum sanırım. Eşimi kıskanmak istemiyorum. Çünkü bu duygu bence çok zavallı ve onur kırıcı. İnsanın kendine yaptığı bir hakaret gibi geliyor. Ama bile bile lades diyorum her seferinde. Konuşmasam da söylemesem de tavrım değişiyor yüzüm düşüyor o an terkediyor beynim ortamı.
Ne olacak bilmiyorum. Nasıl aşacağım ben bu huyumu. Şuan düştüğüm durumdan nefret ediyorum. Eziliyorum altında. Kıskançlık illa özgüvensizlik midir..
Sorum; kendinizi nasıl frenliyorsunuz? Yoksa bu duygular hiç bulaşmıyor mu beyninize. Konuşur musunuz yoksa içiniz yangın yeri iken bastırabiliyor ve galip gelebiliyor musunuz kimseler anlamadan? O beyin o andan nasıl uzaklaşıyor? Bildiklerinizi ve düşüncelerinizi nasıl kontrol edersiniz öğrenmek istiyorum. İyiliğim için.
Teşekkürler şimdiden.
Ne olacak bilmiyorum. Nasıl aşacağım ben bu huyumu. Şuan düştüğüm durumdan nefret ediyorum. Eziliyorum altında. Kıskançlık illa özgüvensizlik midir..
Sorum; kendinizi nasıl frenliyorsunuz? Yoksa bu duygular hiç bulaşmıyor mu beyninize. Konuşur musunuz yoksa içiniz yangın yeri iken bastırabiliyor ve galip gelebiliyor musunuz kimseler anlamadan? O beyin o andan nasıl uzaklaşıyor? Bildiklerinizi ve düşüncelerinizi nasıl kontrol edersiniz öğrenmek istiyorum. İyiliğim için.
Teşekkürler şimdiden.