- Konu Sahibi athenenoctua
- #1
Kızlar merhaba,
daha onceden uye olmasam da bu siteden saglık, bakım vb. konularda bilgi alıyor, ara ara takip ediyordum. cevremdeki insanlarla paylasıp dillendirmek istemedigim "bu konu" olana kadar da uye olmak aklıma gelmemisti acıkcası. yeni uyeyim, konuyu dogru yere mi açıyorum bilmiyorum.
gelelim konuya...
2,5 yıldır hic ayrılma vs olmadan suren, sevgi ve saygıyı temel aldıgımız guzel bir iliskimiz var.
her sorunu konusarak cozmeye calısıyoruz. elbette hosnut olmadıgımız davranıslarımız oldu-oluyor fakat orta yolu buluyoruz. zaten aile, kultur, egitim , maddi acıdan birbirimize yakın ozelliklere sahibiz ve yasadıgımız sorunlara ya da cevremizde gelisen olaylara cok farklı yaklasımlar sergilemiyoruz. buraya kadar her sey iyi...
fakat sorun su ki erkek arkadasım umursamaz birisi.
bana deger veriyor ve bunu sozleriyle davranıslarıyla acıkca belli ediyor. hatta hayatlarımızı birlestirme niyetinde.
ancak benim kafam cok karısık.
rica ettigim bir seyi 40kez soylemeden yapmıyor. isteklerimi onemsiyormus gibi davranıyor ama ben dırdır etmedikce harekete gecmiyor. birsey yapacaksa da benim ikna etmem veya ateslememden ziyade, gereksiz gordugu umursamadıgı bir seyi kavga gibi daha gereksiz bir olaya donusmesini istemedigi icin yapıyor.
bu durum 1-2kere olsa ustunde durmam ama market alısverisinden tutun kafeye gitmeye kadar her sey bu sekilde. bir aksam gezelim birseyler yapalım demem icin bile kırk takla atmam gerekiyor. en sonunda dırdırdan bezip cıkalım dese de benim gonlum gecmis oluyor...
bunların yanı sıra bencillik mi dusuncesizlik mi desem adlandıramıyorum, ben dertlesmek konusmak istedigimi soylemedikce benim sorunlarımla pek alakadar olmuyor. anlatınca dinliyor fakat problem "ben burdayım" diye bangır bangır bagırırken dahi erkek arkadasım kendi telaslarına kapılıp beni ve hayatımı konu mankeni gibi tutuyor.
kac kez karsıma alıp, kendisine cok kızgın oldugumu icten ice öfkelendigimi hatta bunların bile tukendigini ve artık yuregimde yaralar olusmaya basladıgını ve telafisi edilmeye calısılmayan bu kırgınlıklarımla yasadıgımı anlattım.
yavas yavas degismeye basladı (muhtemelen beni kaybetmemek icin... ) artık biraz daha ozen gosteriyor ama ben duvarlar olusturmaya baslamısım haberim yokmus... simdi benimle guzel konussa bile o eski heycanı kendimde bulamıyorum. su an aramız gayet iyi, kavgamız vs yok. fakat nasıl desem bir seyler eksik...
sizce bu iliski yurur mu?
cevremdeki (arkadaslarım, ailem, akramalarım) nisanlı-evli insanlara bakıyorum da... zaten 5yıl icinde cogu erkek bu anlattıgım sekle bürünuyor. bazen diyorum işin içinde özne erkek olunca sonuc yine aynı, bu kadar paylasım varken o kadar emegi çöpe atmaya degmez hem efendi cocuk iyi bir baba olur, devam et. bazen diyorum ki boyle ömür gecmez tek basına bir hayat da surebilirsin, mecbur degilsin...
erkek arkadasımla hem cok fazla ortak arkadasımız oldugundan hem de iliskim devam ediyorken kendisi hakkında kimsenin olumsuz dusunmesini istemedigimden yakın cevremle paylasamıyorum.
yazdıklarım epey uzun oldu farkındayım. ama lutfen bir fikir verin. ne yapabilirim?
artık ona nasıl davranacagımı bile sasırmıs durumdayım.
daha onceden uye olmasam da bu siteden saglık, bakım vb. konularda bilgi alıyor, ara ara takip ediyordum. cevremdeki insanlarla paylasıp dillendirmek istemedigim "bu konu" olana kadar da uye olmak aklıma gelmemisti acıkcası. yeni uyeyim, konuyu dogru yere mi açıyorum bilmiyorum.
gelelim konuya...
2,5 yıldır hic ayrılma vs olmadan suren, sevgi ve saygıyı temel aldıgımız guzel bir iliskimiz var.
her sorunu konusarak cozmeye calısıyoruz. elbette hosnut olmadıgımız davranıslarımız oldu-oluyor fakat orta yolu buluyoruz. zaten aile, kultur, egitim , maddi acıdan birbirimize yakın ozelliklere sahibiz ve yasadıgımız sorunlara ya da cevremizde gelisen olaylara cok farklı yaklasımlar sergilemiyoruz. buraya kadar her sey iyi...
fakat sorun su ki erkek arkadasım umursamaz birisi.
bana deger veriyor ve bunu sozleriyle davranıslarıyla acıkca belli ediyor. hatta hayatlarımızı birlestirme niyetinde.
ancak benim kafam cok karısık.
rica ettigim bir seyi 40kez soylemeden yapmıyor. isteklerimi onemsiyormus gibi davranıyor ama ben dırdır etmedikce harekete gecmiyor. birsey yapacaksa da benim ikna etmem veya ateslememden ziyade, gereksiz gordugu umursamadıgı bir seyi kavga gibi daha gereksiz bir olaya donusmesini istemedigi icin yapıyor.
bu durum 1-2kere olsa ustunde durmam ama market alısverisinden tutun kafeye gitmeye kadar her sey bu sekilde. bir aksam gezelim birseyler yapalım demem icin bile kırk takla atmam gerekiyor. en sonunda dırdırdan bezip cıkalım dese de benim gonlum gecmis oluyor...
bunların yanı sıra bencillik mi dusuncesizlik mi desem adlandıramıyorum, ben dertlesmek konusmak istedigimi soylemedikce benim sorunlarımla pek alakadar olmuyor. anlatınca dinliyor fakat problem "ben burdayım" diye bangır bangır bagırırken dahi erkek arkadasım kendi telaslarına kapılıp beni ve hayatımı konu mankeni gibi tutuyor.
kac kez karsıma alıp, kendisine cok kızgın oldugumu icten ice öfkelendigimi hatta bunların bile tukendigini ve artık yuregimde yaralar olusmaya basladıgını ve telafisi edilmeye calısılmayan bu kırgınlıklarımla yasadıgımı anlattım.
yavas yavas degismeye basladı (muhtemelen beni kaybetmemek icin... ) artık biraz daha ozen gosteriyor ama ben duvarlar olusturmaya baslamısım haberim yokmus... simdi benimle guzel konussa bile o eski heycanı kendimde bulamıyorum. su an aramız gayet iyi, kavgamız vs yok. fakat nasıl desem bir seyler eksik...
sizce bu iliski yurur mu?
cevremdeki (arkadaslarım, ailem, akramalarım) nisanlı-evli insanlara bakıyorum da... zaten 5yıl icinde cogu erkek bu anlattıgım sekle bürünuyor. bazen diyorum işin içinde özne erkek olunca sonuc yine aynı, bu kadar paylasım varken o kadar emegi çöpe atmaya degmez hem efendi cocuk iyi bir baba olur, devam et. bazen diyorum ki boyle ömür gecmez tek basına bir hayat da surebilirsin, mecbur degilsin...
erkek arkadasımla hem cok fazla ortak arkadasımız oldugundan hem de iliskim devam ediyorken kendisi hakkında kimsenin olumsuz dusunmesini istemedigimden yakın cevremle paylasamıyorum.
yazdıklarım epey uzun oldu farkındayım. ama lutfen bir fikir verin. ne yapabilirim?
artık ona nasıl davranacagımı bile sasırmıs durumdayım.