artık anneyim..bebişim 3 aylık oldu..ve oğluşumu bırakıp işe dönüşümün ilk günü..şu an kalbim yerinden fırlayacak gibi..
gitmek zorunda olup, emzirdiğim bebeğimin ağzından memeyi çekip onu ağlattığım için nasıl üzgünüm..kafam çok karışık..ama çalışmak zorundayım..onu emin ellere bıraktım..bir zamanlar annesini büyüten anneanne bakacak torununa..onu öptüm ve ayrıldım evden...gözlerim doldu..ağlayamadım...ben güçlü olmalıyım ki..bebeğim de annesini hep güçlü bilsin istedim...biraz daha büyüdüğünde bunun gerekliliğini anlayamasa bile olması gerektiği gibi davranıldığını öğrenmeli...
işe eşim bıraktı beni...güçlü ol dedi..sana güveniyorum...
işime döndüğümde yerime görevlendirilmiş başka bir memur vardı masamda..benim koltuğumda...başka biri...
ortada kalmış gibi hissettim kendimi...Başkan yıllık izne ayrıldığında şu durumda ne yapıllması gerektiğine karar verecek bir yetkili olmaması hem üzücü hem düşündürücü..şu an boş bir masada vasıfsız olarak bu satırları yazıyorum..aklımda oğluşum var..muhammed'imi düşünüyorum..
gitmek zorunda olup, emzirdiğim bebeğimin ağzından memeyi çekip onu ağlattığım için nasıl üzgünüm..kafam çok karışık..ama çalışmak zorundayım..onu emin ellere bıraktım..bir zamanlar annesini büyüten anneanne bakacak torununa..onu öptüm ve ayrıldım evden...gözlerim doldu..ağlayamadım...ben güçlü olmalıyım ki..bebeğim de annesini hep güçlü bilsin istedim...biraz daha büyüdüğünde bunun gerekliliğini anlayamasa bile olması gerektiği gibi davranıldığını öğrenmeli...
işe eşim bıraktı beni...güçlü ol dedi..sana güveniyorum...
işime döndüğümde yerime görevlendirilmiş başka bir memur vardı masamda..benim koltuğumda...başka biri...
ortada kalmış gibi hissettim kendimi...Başkan yıllık izne ayrıldığında şu durumda ne yapıllması gerektiğine karar verecek bir yetkili olmaması hem üzücü hem düşündürücü..şu an boş bir masada vasıfsız olarak bu satırları yazıyorum..aklımda oğluşum var..muhammed'imi düşünüyorum..
