doğum sonrasımı , depresyonmu yardım lütfen

adigemmm .!.:

merhaba kızlar,

doğum yapalı 6 ay oldu neredeyse ama ben sanırım lohusa depresyonundan çıkamadım. zaten düzgün gitmeyen bir evliliğim,huzurlu ve rahat olamadığım bir işim, sürekli babam ve kardeşimden dert yanan bir annem var...
ve ben sürekli panik halindeyim. hep kötü birşey olacak korkusu , hep sinirlilik hali , hep bir ağlama krizleri..
3,5 yaşında bir kızım daha var bazen elimde olmadan -ki inanın elimde olmadan- ona bağırıyorum.. bebeğim ağladığında dayanamıyorum bütün sinirlerim tavan yapıyor.. ben anne olamadım galiba... hiç birşeye yetemiyorum,yetişemiyorum..
inanın dayanacak gücüm kalmadı ve gerçekten artık kendime bir zarar vermekten korkuyorum..

Genişletmek için tıkla...

işini değiştir derim
anneni dinleme, gitsin psikologa ya da gün arkadaşlarına ahretliğine falan anlatsın
eşinle ilişkini düzeltmeye çalış
kendin için de sadece sana ait zamana sahip olabileceğin bir meşgale bul...

seni üzen her şeyi hayatından uzaklaştır

Yaşadığın bunalım çok normal. Hem çalışıp hem de iki küçük çocuk büyütmek kolay değil. Hiçbir şeye yetişememen, yorgun olman sinirli olman kadar normal bir şey yok. Üstelik eşinden de destek görmüyorsun.
Eşin 6 ay önce böyle değilse ikinci bebekten sonra değişmiş gibi geldi bana. Sorumluluk iş güç sorun artınca o herşeyi sana yükleyip kendini kurtarmakta bulmuş çözümü. Sana destek olacağı yerde birde seni suçluyor.
Bebek ilk geldiği zaman evin düzenini tüm düzeni altüst ediyor. Alışmak kabullenmek onunla yaşamayı öğrenmek bir süreç, bu süreçte eşler birbirine destekte olabiliyor suçlayadabiliyor kırada biliyor.
Doktora gözükmende fayda olabilir ama bunun yanında hayatını kolaylaştıracak çözümler bulmalısın. Büyük çocuğunu kreşe vermek olabilir eve yardımcı almak olabilir. Ne olursa olsun hissettiğin bu bunalım için kendini suçlama. Sen yetersiz değilsin, koşulların çok zor.

Dün buraya ekleyecektim ama bulamamıştım, bir yazı okumuştum, yaşadığın durumla ilgili çok güzel anlatıyor, yalnız olmadığını görmek biraz gülümsemek belki de çözüm için kullanmak için fırsat bulursan okuyabilirsin. http://www.annenotlari.com/oku/8260/senin-icin-olmayabilir-ama-benim-icin-buyuk yazının adresi.

missruj .!.:

Dün buraya ekleyecektim ama bulamamıştım, bir yazı okumuştum, yaşadığın durumla ilgili çok güzel anlatıyor, yalnız olmadığını görmek biraz gülümsemek belki de çözüm için kullanmak için fırsat bulursan okuyabilirsin. http://www.annenotlari.com/oku/8260/senin-icin-olmayabilir-ama-benim-icin-buyuk yazının adresi.

Genişletmek için tıkla...

teşekkür ederim gerçekten aynı beni anlatmış :)

dün işten döndüğümde büyük kızım annemde yeni uyumuştu. bende küçüğü aldım koşa koşa eve gittim.. doyurdum altını temizledim,uyuttum hooop odasına... önce bütün dağınıklıkları topladım. sonra bir süpürge bütün eve en son bir vileda... ev temizlendi elmalı tarçonlı bir oda kokusu sıktım.. herzaman iyi gelmiştir bana bu koku.. eşim gelmeden yemeği hazırladım salatamı yaptım sofrayı kurdum... büyük kız uyanmış dedesi getirdi.. aynı anda eşimde geldi.. sofraya oturmadan çayı koydum.. yemeğimizi yedik hemen bulaşıklar makinaya, oturduk çay içtik karşılıklı çoook uzun zaman sonra... ohh be dedim dünya varmış...