Arkadaşlar çok kötü hissediyorum. Düşüncelerime korkularıma mantıkla yaklaşamıyorum. 8 yıldır anksiyete bozukluğum var. İzlediğim bir haberde şizofreni hastası “ailemden korkuyorum” deyince “ya bende de olursa, ya bende korkarsam” diye düşünüp atak geçirmiştim. Tabii o zamanlar bunun atak olduğunu bilmiyordum deliriyorum sanmıştım. O an yanımda eşim vardı, o düşünceyle atak geçirince o an gerçekten eşimden korkmuştum, ama atak geçince korkumun saçma olduğunun farkına vardım. O zamanlar doktora gittiğimde anksiyete teşhisi koydu, ilaç verdi. 1 sene kullandım. Dönem dönem düşünceler gelip hafif kaygı yaratsa da pek etkilemiyordu. Ancak geçen yıl bu zamanlar tekrar şiddetle geldi. Düşünce aklıma gelince “ya ailemden korkarsam, yoksa korkuyor muyum, kontrolü kaybeder miyim” gibi endişeler ortaya çıkıyor. Mesela ailemle bir aradayız bi anda düşünce geliyor, korku hissediyorum. Korkmuyorum ama korkmaktan korkuyorum.. dün doktora gittim paxil 20 mg verdi, bugün ilaca başladım. Beynin çok yorulmuş ilaç etkisini gösterince terapi de al dedi. Şu an algım kapanmış vaziyette sanki. Şizofren olma gibi bi korkum yok ama ya ailemden korkarsam diye düşünceler beni mahvetti. Mantıksız olduğunu bilsem de asla beynimi ikna edemiyorum.zihnimde felaket senaryoları film şeridi gibi geçiyor. İlaçla düzelecek mi bu kaygılarım korkularım
Bakış açımı değiştirmek için direniyorum. Fikirlerinizi bekliyorum..
Lütfen rencide edici şeyler yazmayın.. bu düşünceler korkular elimde değil
Bakış açımı değiştirmek için direniyorum. Fikirlerinizi bekliyorum..Lütfen rencide edici şeyler yazmayın.. bu düşünceler korkular elimde değil
yapıyorum çok dua ediyorum,zikir de çekiyorum ama bir türlü korkum geçmiyor. Çok fazla takılıp kaldım çok uğraştım geçmesi için ben uğraştıkça korku güçlendi. Yalnız değilim Rabbim var elbet her gecenin bir gündüzü var. Sabrediyorum ancak hayatımı çok olumsuz etkiliyor bu kaygılar. Bir senedir gözümde yaş kalmadı 
