Duygu Karmaşası...

Vurdum duymazsınız , sindirmek , altta kalmak istemiyorsunuz bu yüzden umursamaz tavırları takınıyorsunuz. Bir gün aklınıza iyi yaptıkları şeyler gelincede vicdan yapıp yumuşuyorsunuz bu yüzden çelişki yaşıyorsunuz. Bence de hata yapanlara karşı o mesafenizi koruyun.

1. kişi, ben de bana sert ol diyen, güvenimi kırmış insanın hiç bir istediğini yerine getirmem, acı çektirmek öyle değil böyle olur çünkü, en güzeli kayıtsızlık.
2. kişi, sanırım sevmiyorsun, olsa da olmasa olur modundaysan, bu durumun ilk haline dönme imkanı yok.
3. kişi, arkadaşımsa barışırdım, bu konuda gurura gerek yok.

Bunları yaparken aynı sorgulamaları yaşardım ama yazdıklarım son halleri olurdu. Kendime bir de üstüne sıfatlar verip bir de onları kafaya takmak yerine ben böyleyim demek daha kolay :) Acıdan kaçınmak, korkmak insani duygular ayrıca, onlarsız hayat zaten olmaz. Karakterin böyle, seni sen yapan şartlar böyle gelişti o kadar, yakından bakınca bir sürü detay var ama arada bir başkalarının senin hakkında söyledikleriyle de dengelersen sorun kalmıyor geriye. Acaba olumsuz sıfatlar var mı diye kendine bakmayı sürdürdükçe takılı kalırsın orası kesin. Azalt bence onu, ben cesurum diye övünmene gerek yok ama mesela korkaklığı sadece yerine göre yakıştırmıyorsan kendine, "sevdiğim insanı kırmaktan korkarım." gibi, kişisel muhasebelerini yaparken karakterinin bir parçası olmasına hiç gerek yok.

trustno_1 .!.:

Merhaba.
Çok değişik duygular içerisindeyim.
Bir sorgulama süreci ya da karakteri tanıma süreci tam olarak bilemiyorum.
Sorunum duygular.
Örnekler vererek açıklamaya çalışacağım çünkü karmakarışığım.
Bir arkadasım sevdiğim insan.Değer verdiğim birisi.
Şimdi bu kişi bana karşı yanlış bir davranışta bulundu.
Hiç hoş olamayan bir çok kişinin canını sıkıp üzebilecek hatta iletişimini kesmesine sebep olabilecek bir şey.
Neyse ben bu durumdan rahatsız oldum. Tavrımı belli ettim fakat net bir şey demedim.
O da zaten anladı hatasını.Akşamına özür diledi.
Asıl sorun gün içerisinde ben bu durumu bu kadar büyütmedim.
Vay efendim nasıl olur moduna girmedim. Hatta özür dileyene kadar önemsemedim. Ama önemsemem gereken bir mevzu çünkü güvenim sarsıldı.
Konuşmak istemedim hatta konuyu kapatalım dedim. Ona rağmen kendisi ısrarla ona karşı sert olmamı söyledi.Ama olmak istemedim çünkü o şekilde hissetmedim.Yani kızdım ama kızgınlığımı yaşamadım.
Çok karışık biliyorum. Ama bu kızgınlık daha sonra farklı şekillerde yansıyor bana.
O kişi aslında kafamda bitiyor. Mesafeli oluyorum. Fakat bu bir süre sürüyor. Sonra yine aynı arkadaşlığımı sürdürebiliyorum.

Bir başka örnek.Erkek arkadaşımdan ayrıldım. Çok badireli süreçler geçirdim.
Şu an normal hayatıma devam edebiliyorum ama sanki bunalıma girmeliymişim gibi düşünüyorum.
Aslında ne aramak ne konuşmak istiyorum. Barışmak istemezse barışmam diyorum.Ama barışmak isterse barışıyorum. Sürekli onu düşünüyorum. Aslında barışmak istiyorum ama barışmak için bir çaba sarfetmiyorum. İçimden gelmiyor. O da çok canımı yaktı ama yakmamış gibi davranıyorum.
Sanki her şey güzelmişte öyle bitmiş gibi.

Yine bir arkadaş.O da çok sevdiğim insan. O da üzdü. Şu an konuşmuyoruz. O konuşana kadar konuşmayacağım diyorum ama biraz zaman geçsin vicdan yapıyorum.Barışmak istiyorum. Gerçi bu sefer farklı olabilir ama bilmiyorum. Onu sevdiğimi düşünüyorum ama aslında sevmiyorum. İçten içe farklı bir insan oluyorum. Öfkemi kızgınlığımı bilmiyor ama anlıyor.

Çok karışık özetlemeye çalışırsam bir duygu karmaşası içerisindeyim. Ya hiç umursamıyorum ya bilinçaltına atıyorum. Bazen ikiyüzlü olduğumu düşünüyorum.Hissedilenle davranışlar farklı oluyor çünkü. Kıskançlık herkese yapmam. Ama bazende deli gibi kıskanırım. Değişken duygular.

Bu arada anksiyete bozukluğu teşhisi kondu.
İlaç kullanıyorum neredeyse 3 ay oldu.
Ama bütün bunlar yeni olan şeyler değil. Sanki 20li yaşlarımın başından beri var.Net hatırlamasam da.

Siz ne düşünüyorsunuz. İki yüzlü müyüm.? Samimi değil miyim? Yoksa duygularımı ifade etme konusunda korkak mıyım? Acıdan mı kaçıyorum? Neyim ben?

Genişletmek için tıkla...

Bence yaygın hisleri yaşamadığınız için kendinizi garip buluyorsunuz bir de anladığım kadarıyla kin tutan bir insan değilsiniz. "Erkek arkadaşından ayrılan bunalıma girer ben de girmeliyim allah allah niye girmiyorum ki aslında özlüyorum da ama girmiyorum niye acaba bende bir sorun mu var?" diye düşünmeyin. Duygular özel tepkiler geneldir bizi farklı yapan tepkilerimizin de özel olabilmesidir bence.

çok kafam karıştı

trustno_1 .!.:

Merhaba.
Çok değişik duygular içerisindeyim.
Bir sorgulama süreci ya da karakteri tanıma süreci tam olarak bilemiyorum.
Sorunum duygular.
Örnekler vererek açıklamaya çalışacağım çünkü karmakarışığım.
Bir arkadasım sevdiğim insan.Değer verdiğim birisi.
Şimdi bu kişi bana karşı yanlış bir davranışta bulundu.
Hiç hoş olamayan bir çok kişinin canını sıkıp üzebilecek hatta iletişimini kesmesine sebep olabilecek bir şey.
Neyse ben bu durumdan rahatsız oldum. Tavrımı belli ettim fakat net bir şey demedim.
O da zaten anladı hatasını.Akşamına özür diledi.
Asıl sorun gün içerisinde ben bu durumu bu kadar büyütmedim.
Vay efendim nasıl olur moduna girmedim. Hatta özür dileyene kadar önemsemedim. Ama önemsemem gereken bir mevzu çünkü güvenim sarsıldı.
Konuşmak istemedim hatta konuyu kapatalım dedim. Ona rağmen kendisi ısrarla ona karşı sert olmamı söyledi.Ama olmak istemedim çünkü o şekilde hissetmedim.Yani kızdım ama kızgınlığımı yaşamadım.
Çok karışık biliyorum. Ama bu kızgınlık daha sonra farklı şekillerde yansıyor bana.
O kişi aslında kafamda bitiyor. Mesafeli oluyorum. Fakat bu bir süre sürüyor. Sonra yine aynı arkadaşlığımı sürdürebiliyorum.

Bir başka örnek.Erkek arkadaşımdan ayrıldım. Çok badireli süreçler geçirdim.
Şu an normal hayatıma devam edebiliyorum ama sanki bunalıma girmeliymişim gibi düşünüyorum.
Aslında ne aramak ne konuşmak istiyorum. Barışmak istemezse barışmam diyorum.Ama barışmak isterse barışıyorum. Sürekli onu düşünüyorum. Aslında barışmak istiyorum ama barışmak için bir çaba sarfetmiyorum. İçimden gelmiyor. O da çok canımı yaktı ama yakmamış gibi davranıyorum.
Sanki her şey güzelmişte öyle bitmiş gibi.

Yine bir arkadaş.O da çok sevdiğim insan. O da üzdü. Şu an konuşmuyoruz. O konuşana kadar konuşmayacağım diyorum ama biraz zaman geçsin vicdan yapıyorum.Barışmak istiyorum. Gerçi bu sefer farklı olabilir ama bilmiyorum. Onu sevdiğimi düşünüyorum ama aslında sevmiyorum. İçten içe farklı bir insan oluyorum. Öfkemi kızgınlığımı bilmiyor ama anlıyor.

Çok karışık özetlemeye çalışırsam bir duygu karmaşası içerisindeyim. Ya hiç umursamıyorum ya bilinçaltına atıyorum. Bazen ikiyüzlü olduğumu düşünüyorum.Hissedilenle davranışlar farklı oluyor çünkü. Kıskançlık herkese yapmam. Ama bazende deli gibi kıskanırım. Değişken duygular.

Bu arada anksiyete bozukluğu teşhisi kondu.
İlaç kullanıyorum neredeyse 3 ay oldu.
Ama bütün bunlar yeni olan şeyler değil. Sanki 20li yaşlarımın başından beri var.Net hatırlamasam da.

Siz ne düşünüyorsunuz. İki yüzlü müyüm.? Samimi değil miyim? Yoksa duygularımı ifade etme konusunda korkak mıyım? Acıdan mı kaçıyorum? Neyim ben?

Genişletmek için tıkla...

kendinizi fazla dinliyorsunuz bence ve yalnızlıktan korkuyorsunuz gibi geldi

duygu-mantık karmaşası yaşıyorsunuz.. bunu da ikiyüzlülük olarak hissediyorsunuz.. hepsi bu.

Üzülmekten korktuğunuz için bazı sorumluluklardan kaçıyorsunuz.

Birinci de güven bittiyse eskisi gibi samimi olmayin nasılsın nasılsında kalin.

Erkek arkadasinizla iliskinizi kafanizda bitirmissiniz ama yalniz oldugunuz ve bosluk hissettiginiz icin geri döndügünde kabul ediyorsunuz. Aslinda sevgi ask bitmis durumda.

Ücüncüyle büyük sorunlar yoksa konusmaya devam, ara ara sevdigimiz insanlardanda soguyabiliyoruz. Bu gayet normal.

İki yüzlü degilsiniz, bu cok baska birsey. Bilerek insanlari kandirmak icin rol yapmiyorsunuz.
Sadece kolay affediyorsunuz ama yasattiklari aklinizdan cikmadigi icin tekrar gün yüzüne cikiyor.
Sevmediginizi hissediyorsaniz söylemekten ziyade araya mesafe koyabilirsiniz kirmamak icin.
Hissettiginiz gibi davranin, herkesi affetmek zorunda değilsiniz.

bir cok duygunu, kizginligini, hayal kirikligini bastiriyorsun icinde. herhangi bir duygu hissettigin kisiyle acik ve net sekilde konusmalisin, bu seni cok daha iyi hissettirecek.
birisine kizip asla konusmayacagim dedikten sonra tekrar zamanla birsey olmamais gibi konusman ikiyuzluluk degil, herkesin yasayabilecegi hisler, zamanla azalir cunku bazi kizginliklar.
ama kizgin oldugun sure icinde o kizginligi yasayan sadece sensin, kendine yapiyorsun.
karsindaki insanlarla konusmalisin o anki duygularini, icinden cikarmalisin.
cok cok daha iyi hissedeceksin kendini boylece.