Elimi nereye atsam kuruyor derler ya işte ben de öyleyim :(

Amethis

Deli doktoru olcam ben :)
Kayıtlı Üye
20 Mart 2012
23
1
36
Ankara
Merhaba, tıpkı başlıkta anlattığım durumdayım. Bu sene iyi bir üniversitenin iyi bir bölümünden mezun oldum.Yüksek lisans yapanlar bilirler;yd ales e girmeniz gerek, kurslara gittim çalıştım çabaladım olmadı, nisan ayında ydsden ağlayarak çıktım. Diplomamı almaya bir ay kala iş aramaya başladım, buldum da. Fakat evimi kiralamış ev arkadaşımı ayarlamışken etrafıma gülücükler saçarken önce ev arkadaşımın işi olmadı, sonra annemlerin benim için yaptığı kredi başvurusu reddedildi ve en son işyerimden başka yeriem başa birini aldıklarını öğrendim. Kendi memleketimde iş baktım bulamadım, yakın illerde iş baktım 2 kere iş başvurum kabul edilmiş olmasına rağmen ağlayarak memleketime geri döndüm, ailemi masrafa soktum. Bir de yakın akrabalarım dedikoduları var. Şimdi evimde babamdan harçlık isteyerek yaşıyorum ve bu beni çok utandırıyor.
Şu son bir yılda neye niyetlensem yoktan yere işim bozuldu, etrafımdakiler kader kısmet diyor. Sizce de öyle mi ? Sabrın sonu hep selamet midir? Dua etmek istiyorum ama nasıl ve ne okuyacağımı bilmiyorum. Bilenler, hayatında bunarı yaşayan varsa nolur yardım edin.
 
Çoğu insan hayatının bazı dönemlerinde böyle talihsizlikler yaşamıştır emin olun.
bunlar sizi yıldırmasın.
Ne yapabilirsiniz araştırın, iş arayın. Bir gün kapılar açılacaktır inşallah.
 

Dua edin son bir yıldır bu durumdasınız. Ya yıllarca bu durumda olsanız :)
üzülmeyin kapılar açılır sabır ve dua ile :)
 
Bunda da vardır bi hayır diye düşün . Benim felsefem nasıl düşünürsen öyle olur bu senen güzel geçmediyse hep böyle olcak diye durum oluşmasın kafanda :) belki 2014 senin yılın olur :) üzme kendini şeytanın bacağını kırarsın elbet
 
Canım, imtihan bu, herşey hep arka arkaya gelir zaten, ama abartacak kendini deprasyona sokacak bir durum da yok.

Her duanın bir kabul zamanı vardır elbet, ama ısrarla et ve hayırlısını iste hep. O istedikten sonra herşeyin mümkün olduğuna, her kapının açılacağına inanarak yap duanı.
 

Hayatın binbir türlü hali var işte. Hepsini birer imtihan olarak görüp sabretmek lazım. Çekilen sıkıntıların elbet mükafatı vardır. Böyle düşünüyorum şahsen. Kendi hayatım da inişli çıkışlı geçti, bir türlü düze çıkamadım. Direniyorum, bazen hiç takmıyorum. Elbet benim için takdir edilmiş iyi bir şey vardır, beklemem gerekiyordur diyorum.

Maddi durumumuz çok iyiyken babam işten çıkarıldı, annem ev hanımı. Okulumu uzattım, ağlaya ağlaya bitirdim. Mezun oldum, staja başvuracak param yoktu, 6 ay sonra hem çalışıp hem stajımı başlattım. Nasıl ağlardım arkadaşlarımın takım elbiseli resimlerini gördüğümde, içim kor olup yanardı. Staj süremde üç-beş ne alırsam eve götürüp ailemi geçindirmeye çalıştım. 300 Tl ile başlatmışlardı 2010 senesinde, mutluluktan gözlerim dolarak anneme parayı verirdim. Sonra öyle böyle derken yıllar geçti, mesleği tam anlamıyla elime aldım. Para biriktirdim, yanında çalıştığım insanların her türlü zorluğunu çekmekten sıkıldım. Belirli bir birikimim olmuştu. Büro açmakla evlenmek arasında tercih yapmam gerekti. Uzun süreli ilişkimi tercih ettim, evlendim. Evlenmekle sorun bitmedi. Benim iki ayrı şehirde düğünüm olacakken sadece kendi memleketimde yapılan düğünümle kaldık. İkinci düğün ölüm vb aksilikler neticesinde uzun bir süre ertelendi. Kalakaldım mı tonla borcun altında. Belki zamanla toparlanır dedim, işimi düzene koyarım, ingilizce kursuna gider kendime yatırım yaparım dedim. Eşimin öğrenim kredi borcu kapıya dayandı. Kendimi yine yarıda bıraktım. Tam işten ayrılıp daha iyi şartlarda çalışayım diye düşünürken eşim işten ayrıldı. Yaklaşık iki buçuk aydır da işsiz. Tek başıma kaldım. Şimdi ben elimi neye atsam kuruyor diyeceğim, ama daha elimi atamadan kuruyup gitti. :) İyi meslek, iyi statü her zaman mükemmel olanaklar demek olmuyor. Sabretmek lazım. Hayat inişlerle çıkışlarla dolu. Hepsinin gelip geçeceğini biliyorum ben. Fani dünyada hangi sıkıntı kalıcı olabilir ki?

P.S: Ben de içimi döküverdim.
 
Son düzenleme:
vardır herseyde bir hayır canınızı sıkmayın...

geçiiş dönemleri zor olur hep..

peki şimdi ne gibi bir yol izliyorsunuz?
 
Canımm, memleketimizin genel sorunu bu senin uğursuzluğun değil yani devletimizin bu konuya el atmamasından kaynaklanıyor. hem sen şükretsene bitirmişsin okulu ben uzatmalı öğrenciyim =)) dua etmek istiyorsun bak ne güzel Allah her dilden anlar canım sen nasıl istersen iste nasıl dersen de hatta söze dökmesen bile anlar o seni kalbimizi görüyor çünkü, bizi bizden iyi tanıyor. kesinlikle yanlış anlama ama belkide biraz maneviyattan uzaklaştın ve Rabbin sana kendini böye hatırlatıyor. kolay gelsin canım benim Allah yolunu açık etsin.
 

O şeytanı bir bulsam bacağını değil kafasını kırarım :)
 

Evet, işimin olmaması biraz da devletin politikasından kaynaklanıyor ; meslek elemanı yerine alakası olmayan normalde istihdamı olmayan bölüm mezunlarına kurumlarda imza yetkisi verdiklerinden hem kpss puanlarımız yükseldi hem iş bulma olanağım kısıtlandı. Maneviyata gelince ağlayarak dua edip hacet namazı kılmıştım 2gün, ertesi güne de iş haberi geldiğinde yine ağlayarak şükretmiştim, şükür namazı da kılmıştım ama bunlar hep bir sınav sanırım. Sulugözlüyümdür ben fakat artık ağlamak istemiyorum. Bundan sonra küçük ya da büyük önüme çıkan fırsatları değerlendiricem. Yorum yapan diğer arkadaşlara da teşekkür ederim :)
 
Ben yeni mezun olduğumda özel nedenlerden dolayı KPSS ye girmemiştim.Özel kurumda çalışmayı düşündüm.İş bulma sorunu çok yaşadım.Meslekte acemi olduğum zamanlardı,iki tanesi hariç hepsinden çıkarıldım.Bu bana büyük bir özgüven kaybı yaşatmıştı.Sen en azından çıkarılmamışsın ,bir zamanı vardır..Sonra evlendim,çalışma hayatına bir son verdim.Boşandım.Kpss 'den yıllar sonra 79 puan alarak aileme bir saat uzaklıkta bir ilçeye 30 yaşımda atandım...Senin de zamanı vardır...Kamuyu dene..Özel kurumlar insanı rezil eder..
 
yanlış anlaşılmasın ama yeni mezunlarda hep bir panik ve telaş var.maalesef kolay olmuyor.çalışma koşulları,
meslek edinmede yaşanılan sıkıntılar rahat bir iş arama ortamından mahrum ediyor bizleri.

bu durumda oturup üzülmek yerine sabredip neler yapabileceğine bakman gerekiyor.alt yapın iyiymiş, tecrübe eksikliği var ki
tüm firmaların hem fikir oldukları bir konudur.rekabet ve serbest piyasa koşullarının bu derece acımasız olduğu bir ülkede
fazla maddi kaygı taşımak istemiyor işverenler.bu yüzdendir ki "yeni mezunları" çoğu firma " vakit kaybı" olarak görüyor.
senin yapman gereken bazen gerçekten bir yerden başlamaktır.bir kere maddi kaygılarını bırakacaksın.okuduğun okullar sana şık bir etiket
sunar ama ekmek aslanın taa kuyruğuna kaçmışken istediğin iş için bazen hiç bir şey ifade etmez.

"ben bir şeyler yaptım,çabaladım,şu kadar deneyimim var." imajını iyi çizmen gerekiyor çoğu yer için.zaten bir şekilde başladıktan sonra
iş bulamama gibi bir sorunun olmaz.çok zor süreçler atlattım, sırf "tecrübem" yok diye istenmediğim çok güzel yerler oldu.ben bir yerden
başladım maddi kaygılardan uzak.şuan iş değiştirme durumum söz konusu olabilir ama onlar beni değil ben onları seçer durumdayım yerine göre.ama bu konuma gelmek yıllarrr alan bir olay.sebat şart.
 
2009 senesinden beri işsizim maddi manevi çöktüm sana o kadar diyeyim.
benim şansızlığım babam ... cebimde son paramla minibüse binip iş görüşmesine
gittiğim günleri bilirim.
kasiyerlik işine bile başvurdum ona da tanıdıklarını soktular hem de lise mezunu ...
her gün ağlıyorum her gün.
ama çevremde birilerini tutarak iyi yerlere gelmiş o kadar çok insan var ki
yuvamı bile kuramadım .
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…