- 1 Ağustos 2017
- 2.964
- 2.071
- 53
- 34
İyi geceler olsun herkese. Öncelikle konumu okuyup yorum yapacak olanlara teşekkür ediyorum.İşin içinden çıkamıyorum çünkü.
Sorun halamın emrivakileri.Bunları iyi niyetle yaptığını iyi biliyorum tamam,ama artık bunalıp daha da psikolojik bunalıma sürüklüyor beni emir vermeleri.
Sürekli babamı aramam konusunda emir veriyor,akıl veriyor...Babama benim evlilik hayatımda mutsuz olduğumu söylüyor(Aslı yok).Bana da babamın sürekli beni sorduğunu ağladığını söylüyor(babamla konuştuğumda yok öyle birşey halanın uydurması diyor).
Yani sürekli senaryolar uydurup bizi ısındırmaya çalışıyor ama olmuyor daha da kopuyorum gerçegi öğrenince.
Bu görüşmememin de altında yatan sebebe gelecek olursak eger;
Şuan 26 yaşında,4 yıllık evli bir asker eşiyim.Eşimin tayin yeri sebebiyle memleketimden uzak bir yerdeyiz ve Babannem,dedem,halamla birlikte yaşayıp büyüdüğüm evden gelin çıktım 22 yaşında.Çünkü annem babam kaçarak evlenmiş üniversite döneminde ve haliyle babam okulu yarım bırakmış,babaannemlerle yaşamışlar, zar zor annem bana hamile kalabilmiş.
Dogumdan sonra işler bitince birbirlerinden soğuyup boşanmaya karar vermişler ben 1.5 yaşındayken.Ve ikisi de bekar hayatlarına devam edip beni Babannem büyütmüş,tüm maddi sorumluluğumu da halam ve dedem üstlenmiş.Tabi bu arada babamın askere gitmesi,sevgilileriyle gezmesi tozması,içlerinden bir tanesinin de başını belaya sokarak hapise girmesi olayına da şahit oldum babamın.Yine de kıyamadım.
Neyseki en sonunda evlendi yaklaşık 14 yıl kadar önce.Ne evine gidip rahatsızlık verdim ne bir saygısızlık ettim onlara karşı ama babam bu 14 yılda iyice ilgisiz sorumsuz oldu.Eskiden yeğeni gibi ilgilenirken tamamen unuttu beni,eşinin oğluna olan ilgisi,sevgisi derken ben de zamanla soğudum babamdan.
En sonunda Allah'ıma şükür hayırlı bir eş nasip oldu ve evlendim.Babam aramadıkça halam ara diyerek sürekli zorladı hep ben aradım,aradıkça azarladı,kırdı,paramparça oldu kalbim.
Ben de o arada çok şeyler yaşadım aramadığı Zaman'lar,düşüklerim oldu,kürtaj,eşimin varikosel ameliyatı,eşimin zamansız nöbetleri,uzun görevleri...Şükür olsun atlatabildik.Bu Zaman'larda sadece yanımda babannem,dedem,halam oldu.Allah onlardan razı olsun.
En sonunda yine memlekete gittiğimizde eşimle, babama da uğradık eşinin dolduruşuyla çok da güzel konuşurken birden tartışma açtılar,yazık eşim ses çıkarmadı hiç.Babamın eşi,ben eşim seyirdeyken memlekete geldiğim de gece barlara gidip babama beni arabayla aldırıp eve bıraktırdığımı söyledi eşimin yanında ve babam da doğruymuş gibi sessiz kaldı ki ömründe öyle bara giden bir kız olmadım.İşin aslı; bir önceki gelişimde 2 kız arkadaşımla akşam 6 7 arası bir kafede oturmuştuk ve babamla 7 de konuşup buluşup gece 11 E kadar tartışmıştık bürosunda.Meger babam benimle görüştüğünü eşine söylememiş ve 11 de Eve bıraktım gel beni aldırdı ve eve bıraktım demiş.Bunları gördükten sonra iyice soğudum ve artık korkar oldum onlardan.
Sinirle,üzüntüyle karışık anlatmış olabilirim kusura bakmayın.Haklı mıyım haksız mıyım bilmiyorum.En azından şimdi kurduğum yuvamı bozmalarını istemiyorum.Hiçbir zararım da yok onlara ama eşi tarafından kuma gibi görülüyorum sanki.Şimdi yine babannemlerdeyim ama babamla görüştüğümde ne kazandığım sınavıma hayırlı olsun dendi ne hamileligime...Benim de açıkçası içimden gelmiyor aramak.
Sorun halamın emrivakileri.Bunları iyi niyetle yaptığını iyi biliyorum tamam,ama artık bunalıp daha da psikolojik bunalıma sürüklüyor beni emir vermeleri.
Sürekli babamı aramam konusunda emir veriyor,akıl veriyor...Babama benim evlilik hayatımda mutsuz olduğumu söylüyor(Aslı yok).Bana da babamın sürekli beni sorduğunu ağladığını söylüyor(babamla konuştuğumda yok öyle birşey halanın uydurması diyor).
Yani sürekli senaryolar uydurup bizi ısındırmaya çalışıyor ama olmuyor daha da kopuyorum gerçegi öğrenince.
Bu görüşmememin de altında yatan sebebe gelecek olursak eger;
Şuan 26 yaşında,4 yıllık evli bir asker eşiyim.Eşimin tayin yeri sebebiyle memleketimden uzak bir yerdeyiz ve Babannem,dedem,halamla birlikte yaşayıp büyüdüğüm evden gelin çıktım 22 yaşında.Çünkü annem babam kaçarak evlenmiş üniversite döneminde ve haliyle babam okulu yarım bırakmış,babaannemlerle yaşamışlar, zar zor annem bana hamile kalabilmiş.
Dogumdan sonra işler bitince birbirlerinden soğuyup boşanmaya karar vermişler ben 1.5 yaşındayken.Ve ikisi de bekar hayatlarına devam edip beni Babannem büyütmüş,tüm maddi sorumluluğumu da halam ve dedem üstlenmiş.Tabi bu arada babamın askere gitmesi,sevgilileriyle gezmesi tozması,içlerinden bir tanesinin de başını belaya sokarak hapise girmesi olayına da şahit oldum babamın.Yine de kıyamadım.
Neyseki en sonunda evlendi yaklaşık 14 yıl kadar önce.Ne evine gidip rahatsızlık verdim ne bir saygısızlık ettim onlara karşı ama babam bu 14 yılda iyice ilgisiz sorumsuz oldu.Eskiden yeğeni gibi ilgilenirken tamamen unuttu beni,eşinin oğluna olan ilgisi,sevgisi derken ben de zamanla soğudum babamdan.
En sonunda Allah'ıma şükür hayırlı bir eş nasip oldu ve evlendim.Babam aramadıkça halam ara diyerek sürekli zorladı hep ben aradım,aradıkça azarladı,kırdı,paramparça oldu kalbim.
Ben de o arada çok şeyler yaşadım aramadığı Zaman'lar,düşüklerim oldu,kürtaj,eşimin varikosel ameliyatı,eşimin zamansız nöbetleri,uzun görevleri...Şükür olsun atlatabildik.Bu Zaman'larda sadece yanımda babannem,dedem,halam oldu.Allah onlardan razı olsun.
En sonunda yine memlekete gittiğimizde eşimle, babama da uğradık eşinin dolduruşuyla çok da güzel konuşurken birden tartışma açtılar,yazık eşim ses çıkarmadı hiç.Babamın eşi,ben eşim seyirdeyken memlekete geldiğim de gece barlara gidip babama beni arabayla aldırıp eve bıraktırdığımı söyledi eşimin yanında ve babam da doğruymuş gibi sessiz kaldı ki ömründe öyle bara giden bir kız olmadım.İşin aslı; bir önceki gelişimde 2 kız arkadaşımla akşam 6 7 arası bir kafede oturmuştuk ve babamla 7 de konuşup buluşup gece 11 E kadar tartışmıştık bürosunda.Meger babam benimle görüştüğünü eşine söylememiş ve 11 de Eve bıraktım gel beni aldırdı ve eve bıraktım demiş.Bunları gördükten sonra iyice soğudum ve artık korkar oldum onlardan.
Sinirle,üzüntüyle karışık anlatmış olabilirim kusura bakmayın.Haklı mıyım haksız mıyım bilmiyorum.En azından şimdi kurduğum yuvamı bozmalarını istemiyorum.Hiçbir zararım da yok onlara ama eşi tarafından kuma gibi görülüyorum sanki.Şimdi yine babannemlerdeyim ama babamla görüştüğümde ne kazandığım sınavıma hayırlı olsun dendi ne hamileligime...Benim de açıkçası içimden gelmiyor aramak.
