EPİLEPSİ

Balonyanak .!.:

Günaydın herkese, şu sıralar oldukça dertliyim bu konuda, epilepsi olan ben değilim kızkardeşim bu arada ama canım kanım olduğu için beni de çok üzüyor bu durum. Yaklaşık olarak 6 yıldır bu hastalıkla yaşıyor yeni birşey değil , 12 yaşlarında oyun oynarken başını çarpıp vurup bayılması sonucu oluşmuş, (kardeşim ilk nöbetini 16 yaşında geçirdi) en azından doktor öyle söyledi. Bizim ailede de genetik bir hastalıktır bu arada tüm dayılarımda bazı kuzenlerim de vs. var. Neyse tedavi görüyor şu an, düzenli olarak ilaç kullanıyor saatinde aksatmadan, ama yine de arada nöbet geçiriyor ve buna absans yani dalma nöbetleri de dahil. Absans'ı çok sık yaşıyoruz özellikle çevremden ve internetten bakınca bu hastalığı atlatan hiç nöbet geçirmeyen insanlar var e bizde tedavi görüyoruz yanlış ya da doğrudur bilemem ama sanki kızkardeşim daha kötü oluyor. Epilepsi olduğundan beri yavaş yavaş kendini yitirmeye başladı eski neşesi, özgüveni, heyecanı hiç birşey kalmadı yerine sinir krizleri, anksiyete, psikolojik travmalar geçti ve çok şiddetli yaşamaya başladı artık. Psikolojik tedavi de gördü bu arada hala görüyor ama artık o kadar kötü hal almaya başladıki ben kızkardeşim için korkmaya başladım. Hastalığını çok çok fazla kafaya takıyor her dakika korku içinde tek başına birşey yapmıyor, yapamıyor bunların hepsi epilepsiden kaynaklı olan şeyler. E bizim de göz görüyor özellikle sürekli absans olduğu için yolda, caddede, işyerinde (şu an çalışmıyor ama çalıştığı bir yerde bayılacakken güvenlik farketmese masanın sivri yerine kafası girecekti) heryerde oluyor bu durum tek bırakamıyoruz. Bir keresinde unutmuyorum caddede yolun tam ortasında kızkardeşim bayıldı yanımda,onun orada tek olma ihtimalini düşünemiyorum bile. O yüzden biz de tek bir yere gitmesini istemiyoruz, kendisi de istemiyor zaten kısacası bu hastalık hayatını ve hayatımızı çok etkiledi başka bir boyut aldık. Kızlar nolur yardımcı olun, çevresinde ya da yakınlarında bu hastalığı yaşayıp atlatmış olanlar var mı ? Varsa nasıl bir yol izlediler bu benim için çok önemli ya da önerebilecekleri doktor, hastane vs. ne olursa olsun. Güzel hikayelere ihtiyacım var.

DİPNOT: İşyerinde olduğum için tüm cevaplara anında dönemeyebilirim, şimdiden herkese teşekkürler.

Genişletmek için tıkla...

Balonyanak .!.:

Günaydın herkese, şu sıralar oldukça dertliyim bu konuda, epilepsi olan ben değilim kızkardeşim bu arada ama canım kanım olduğu için beni de çok üzüyor bu durum. Yaklaşık olarak 6 yıldır bu hastalıkla yaşıyor yeni birşey değil , 12 yaşlarında oyun oynarken başını çarpıp vurup bayılması sonucu oluşmuş, (kardeşim ilk nöbetini 16 yaşında geçirdi) en azından doktor öyle söyledi. Bizim ailede de genetik bir hastalıktır bu arada tüm dayılarımda bazı kuzenlerim de vs. var. Neyse tedavi görüyor şu an, düzenli olarak ilaç kullanıyor saatinde aksatmadan, ama yine de arada nöbet geçiriyor ve buna absans yani dalma nöbetleri de dahil. Absans'ı çok sık yaşıyoruz özellikle çevremden ve internetten bakınca bu hastalığı atlatan hiç nöbet geçirmeyen insanlar var e bizde tedavi görüyoruz yanlış ya da doğrudur bilemem ama sanki kızkardeşim daha kötü oluyor. Epilepsi olduğundan beri yavaş yavaş kendini yitirmeye başladı eski neşesi, özgüveni, heyecanı hiç birşey kalmadı yerine sinir krizleri, anksiyete, psikolojik travmalar geçti ve çok şiddetli yaşamaya başladı artık. Psikolojik tedavi de gördü bu arada hala görüyor ama artık o kadar kötü hal almaya başladıki ben kızkardeşim için korkmaya başladım. Hastalığını çok çok fazla kafaya takıyor her dakika korku içinde tek başına birşey yapmıyor, yapamıyor bunların hepsi epilepsiden kaynaklı olan şeyler. E bizim de göz görüyor özellikle sürekli absans olduğu için yolda, caddede, işyerinde (şu an çalışmıyor ama çalıştığı bir yerde bayılacakken güvenlik farketmese masanın sivri yerine kafası girecekti) heryerde oluyor bu durum tek bırakamıyoruz. Bir keresinde unutmuyorum caddede yolun tam ortasında kızkardeşim bayıldı yanımda,onun orada tek olma ihtimalini düşünemiyorum bile. O yüzden biz de tek bir yere gitmesini istemiyoruz, kendisi de istemiyor zaten kısacası bu hastalık hayatını ve hayatımızı çok etkiledi başka bir boyut aldık. Kızlar nolur yardımcı olun, çevresinde ya da yakınlarında bu hastalığı yaşayıp atlatmış olanlar var mı ? Varsa nasıl bir yol izlediler bu benim için çok önemli ya da önerebilecekleri doktor, hastane vs. ne olursa olsun. Güzel hikayelere ihtiyacım var.

DİPNOT: İşyerinde olduğum için tüm cevaplara anında dönemeyebilirim, şimdiden herkese teşekkürler.

Genişletmek için tıkla...