Eş dost sandıklarımız oh olsun mu diyor!!

Canım bence de herkese her şeyini anlatma bu zamanda iki yüzlü insan çok. Yalan söylemek zorunda da değilsin yuvarlak cavaplar ver.
Zaten mutsuz olacak bir durumun da yok yaşadığın hayata ve sahip olduklarına sukretmelisin her şeyden şikayet etmek hoş birşey degil.
 
Merhaba sevgili kk arkadaşlarım
3yıldır içinden çıkamadığım sevgili ve iş problemlerim var.Herkesin hayatında sıkıntılar sorunlar var zaten ama ben 3yılda cok yoruldum psikolojik olarak cok yıprandım.İlaç kullanıyorum,panik atak krizlerim ve anksiyetem mevcut.
Neyse gelelim esas soruna .İnsanları kendim gibi görürüm .kendim gibi gördüğüm için olan olmayan ne varsa anlatıyorum .Samimi arkadaşlarım dışında ayda yılda gördüğüm arkadaslarıma da ne varsa bende anlatıyorum.Kötülük gelmez sonuçta diye düşündüğüm için, içimi döküyorum.işim yok ama mutluyum falan diyemiyorum.Mutsuzsam mutsuzum ,yorgunum bıktım diye içimden gelen sesleri dışarıya da söylüyorum.Canım annem beni hep bu konuda uyarır.Anlatma herseyini bilmesinler diye.
Yaş olmuş 29 ben büyümedim mi hala acaba.Şimdi yeni yeni anlıyorum annemi.Dost dediğim insanlar düşeni gördükce mutlu mu oluyorlar .Evet gercekten buna inanmaya başladım.Böyle sıkıntılı olduğumu anlatmamalı mıyım? Saklamalı,herkese sahte tebesssüm mü göstermeliyim?
Çünkü gercekten sonra düşününce kendi kendime pişman olup keşke anlatmasaydım yaaa diyorum.Ama içimde de tutamıyorum.Ne kötülük var diyip söyleyiveriyorum işte.
Mesela ,Bizim ailede benim yasımda bekar yok hepsi evli.Teyze ve halalarımın cocukları evli,içleri rahat,coluk cocuk sahibi.Beni acınacak halde görüyorlar mesela .üzülüyorlar beni ve abi ablami görünce.cok üzülüyoruz size diyorlar.Bir yuva kuramadınız diyorlar.Evdede sürekli abimle ablam kavga cıkarıyor.Hiç huzur yok .bunuda biliyorlar.
Evlenemeyince hiç mutlu olamıyacağımı düşünüyorlar belkide benim cok şikayet etmemden kaynaklanıyor bu durum.
Ama onlara göre yuvan olunca düzenin olunca mutlu olursun annen babanda mutlu olur.bu şekilde olmaz diyorlar.
Annemi dinlemeliydim sanırım.Şimdi herkesin acıyop üzülmesine ayrı üzülüyorum.
Birde bazı insanlarda eminim duyup içinden oh diyordun herkesin seveni sevmeyeni var.Akrabada olsa bazıları art niyetli olabiliyor.Evet annem doğruyu söylüyor galiba.
Kimse beni arasın soraun istemiyorum artık.Doğruyu söylesem olmuyor yalanı söylesem olmuyor?
Yani kısacası,dertlerinizi herkese anlatıyormusunuz.benim gibi düşünen var mı?

sevgilime ve aileme anlatırım çoğunlukla. başkası da çok önemsemez derdimi bence :)
 
Anlatma desek anlatmayı bırakacak mısın?
Hiç sanmam.
İnsanın huyu değişmez ki...
Yıllardır ben kapalı kutuyumdur,kolumu kesseler "canım istedi,ben kestim" derim,asla derin muhabbete girmem hiç kimseyle mesela.
Cok guzel bi lafmis cok hosuma gitti, soylemeden gecemedim :KK55:
 
Çok yakın bir ark neysede herkese anlatma 2dk satarlar.. üzülürsün... insanlara iyi olduğunuda söyleme kem göze gelirsin..fesat insan çook
 
Insanlarin içini bilemiyoruz maalesef senin derdinden mutlu olanlar oluyor. Kimseye bişey anlamadan yaşamak zordur. Ama kime anlatacagini ve anlatıp anlatmaman gereken şeyleri ayırt etmelisin. Insanlar açığını vermemelisin.
Evlilik meselesine gelince onların sana değil senin onlara aciman gerek evlenen ler bekar hayatla rini özluyor. Kaynana görümce gibi konular eşler arası sıkıntı coluk çocuk sorumlulugu zor şeyler. Evlenince sıkıntıdan kurtulacagim diye düşünme o muessesede başka sıkıntılar var. Başkaları ne der diye yanlış evlilikler yapılıyor. Herkesin sıkıntısı farklı büyük yada küçük.
Dertsiz bi kabak varmış onun da içini oymuslar.
 
Kimseye anlamıyorum yarın öbür gün en saçma insanların agzina sakız olmamak için. Anneme bile anlatmam o da üzülür yazık Günlüğüm var ona yazarım eşimle paylasabildigim kadarını paylasirim bazende pollyannacilik oynarım mis gibi yaparım vs.vs işte. ...
 
ergenliğimden beri kapalı kutuyum, bir zararını görmedim.
nadiren çok insani olarak içimde kalması gereken şeyleri, dayanamayıp anlattıklarım da oldu.hep bi şekilde karşıma çıktılar sonradan hiç şaşmadı.
bir de şu var, eğer insanlarla dertlerini tasalarını anlatmaktan başka konuşacak konu bulamıyorsan bir sıkıntı var.kendini geliştirip sosyal alanlara yönel.böylece dert tasa anlatmak yerine alışverişten,cern deki deneylerden ya da organik tarım vb.konulardan konuşursan uzun vadede üzülmemiş olursun.
 
Bak canım her insan kendi içinde bi nebze egoisttir. Şimdi sen herkese mutsuzluğunu yansıtırsan, mutsuz olan arkadaşın ay tek ben değilim bunun da derdi var diyip oh der. Mutlu birine anlatırsan senin mutsuzluğundan pay çıkarır kendi iyi haliyle övünür. Her türlü onların ekmeğine yağ sürmüş oluyosun.
Anlatma kimseye derdini bu zamanda dostlar bile birbirini kıskanıyo. Mutlu olmasına tahammül edemeyen insanlar var. İyiysen de kötüysen de idare eder bi durumda gibi yansıt
 
Bir söz var muhtemelen duymuşsunuzdur
"Dertlerinizi başkalarına anlatmayın. Çoğunun umurunda olmaz, geri kalan ise memnun olur."

belki 10 kişiden biri iyi niyetlidir, derdiniz onun da derdi olur ama diğer 9 kişi de canınızı yakar. 9a karşı 1, ben susmayı tercih ediyorum.
 
Mutluysamda anlatmam hem utanırım hava atıyor sanmasınlar sonra nazar filan değer diye mutsuzsamda anlatmam bana acımasınlar diye en çok nefret ettiğim şey acınmak nasılsın derseler şükür Rabbime derim hemen lafı değiştirimki soru yağmuruna tutamasın hoş tutsada hayatda özelimi paylaşmam bu kardeşim bile olsa bende herkesin özelini herşeyini bilmek istemem bazen dertlerini anlatırlar mecburen dinlerim teselli ederim ama ben derdimi anlatmam bu şekilde hayat gerçekten çok daha kolay oluyor .Rabbim benim her halimi görüyor biliyor yardımı ondan beklerim derdimi ona anlatırım kulları bilse ne olur bilmese çok daha iyi olur ....
 
Ben senelerdir hic bisy anlatmiyorum en yakin arkadasima bile. Ben senin arkdasin degilmiyim diye sitem ediyor kiz. Ee? Arkdasimsin demek illa sirmi dokmek?

Dedigin gibi akrabalarda bazen kuyunu kaza biliyor. Hatta onlara bisy anlatmak dahada tehlikeli. Akraba anlatir akrabasina sonra bakarsin doner dolasir laf annen babanin kulagina gider.

Benim 2 tane kuzenim vardi, cok iyi arkdasti. Simdi cocuklari kustu diye bunlardada tatsizlik oldu. Ozellikle birisi belden alt vurmaya basladi " artiksin sen', "onla bunla kiristirdin', "kocan seni sevmiyorki zaten, kocan baskasini seviyodu ailesi zorladi senle evlenmeye' diyor.

Annem zaten hep ayni seyi soyler, bak kizim gor kuzenlerini. Kimseye bisy anlatma. Hakli..
 
Herkesin herseyi bilmesine gerek yok
Bende kazık yiyenlerdenim.
Annemden baskası bana dost degil
Beni anlayan,dinleyen,sirtimi yasladigim yalniz o.
Dinleyipde hic biseyini anlatmayanlar en sinsileri sinsirellalar.
İcinde kalsın bırak en azindan sadece canin yanar basin agrimaz kesken olmaz.
İnsanlara guvenim yok benim.
Tek basima daha mutluyum.
 
En güzeli kimseye anlatmamak.Senin hakkında ne kadar çok şey bilirlerse okadar dedikodu yaparlar ve senin zayıf noktalarını bilecekleri için canını çok acıtırlar böyle. :KK43:
 
Anlatma desek anlatmayı bırakacak mısın?
Hiç sanmam.
İnsanın huyu değişmez ki...
Yıllardır ben kapalı kutuyumdur,kolumu kesseler "canım istedi,ben kestim" derim,asla derin muhabbete girmem hiç kimseyle mesela.
yorumunuzu okuyunca kayınvalidem geldi aklıma aç kalsam şeyimi keser yerim açım demem kimseye derdi.:KK69:
 
konu sahibi sizde gene annen uyarıyormuş anlatma diye bizde annem anlatır herkezlere herşeyi.anne anlatma nolursun derim amaaaan ne var içimdemi tutayım hastamı olayım der.artık ben anneme anlatmıyorum hiç bişi.eskiden teyzeler dayılar amcalar duyardı eee onlarda karılarına kocalarına gelinlerine.ayy nefret ediyorum.
 
Merhaba sevgili kk arkadaşlarım
3yıldır içinden çıkamadığım sevgili ve iş problemlerim var.Herkesin hayatında sıkıntılar sorunlar var zaten ama ben 3yılda cok yoruldum psikolojik olarak cok yıprandım.İlaç kullanıyorum,panik atak krizlerim ve anksiyetem mevcut.
Neyse gelelim esas soruna .İnsanları kendim gibi görürüm .kendim gibi gördüğüm için olan olmayan ne varsa anlatıyorum .Samimi arkadaşlarım dışında ayda yılda gördüğüm arkadaslarıma da ne varsa bende anlatıyorum.Kötülük gelmez sonuçta diye düşündüğüm için, içimi döküyorum.işim yok ama mutluyum falan diyemiyorum.Mutsuzsam mutsuzum ,yorgunum bıktım diye içimden gelen sesleri dışarıya da söylüyorum.Canım annem beni hep bu konuda uyarır.Anlatma herseyini bilmesinler diye.
Yaş olmuş 29 ben büyümedim mi hala acaba.Şimdi yeni yeni anlıyorum annemi.Dost dediğim insanlar düşeni gördükce mutlu mu oluyorlar .Evet gercekten buna inanmaya başladım.Böyle sıkıntılı olduğumu anlatmamalı mıyım? Saklamalı,herkese sahte tebesssüm mü göstermeliyim?
Çünkü gercekten sonra düşününce kendi kendime pişman olup keşke anlatmasaydım yaaa diyorum.Ama içimde de tutamıyorum.Ne kötülük var diyip söyleyiveriyorum işte.
Mesela ,Bizim ailede benim yasımda bekar yok hepsi evli.Teyze ve halalarımın cocukları evli,içleri rahat,coluk cocuk sahibi.Beni acınacak halde görüyorlar mesela .üzülüyorlar beni ve abi ablami görünce.cok üzülüyoruz size diyorlar.Bir yuva kuramadınız diyorlar.Evdede sürekli abimle ablam kavga cıkarıyor.Hiç huzur yok .bunuda biliyorlar.
Evlenemeyince hiç mutlu olamıyacağımı düşünüyorlar belkide benim cok şikayet etmemden kaynaklanıyor bu durum.
Ama onlara göre yuvan olunca düzenin olunca mutlu olursun annen babanda mutlu olur.bu şekilde olmaz diyorlar.
Annemi dinlemeliydim sanırım.Şimdi herkesin acıyop üzülmesine ayrı üzülüyorum.
Birde bazı insanlarda eminim duyup içinden oh diyordun herkesin seveni sevmeyeni var.Akrabada olsa bazıları art niyetli olabiliyor.Evet annem doğruyu söylüyor galiba.
Kimse beni arasın soraun istemiyorum artık.Doğruyu söylesem olmuyor yalanı söylesem olmuyor?
Yani kısacası,dertlerinizi herkese anlatıyormusunuz.benim gibi düşünen var mı?
Valla aynı ben :D ben de neysem oyumdur kimseye rol kesemem.. Her lafım ağzımdadır.. Üzüntümü mutluluğumu herşeyimi utanmasam gazeteye ilan falan vercem.. Beni de çok uyarır sevdiklerim.. Herşeyini anlatma falan diye.. Ama uğraşıyorum ketum olamıyorum.. Bazen beni üzen bişeyler oluyo bu yüzden ama napiim yani ben de böyleyim elimden gelmiyo diğer türlüsü :KK14:
 
Back
X