- 20 Ekim 2009
- 7.083
- 385
- 688
- Konu Sahibi puccakanka
- #1
ben 23 eşim 26 yaşında 4yıllık evliyim,ve 2çocuğum var,
eşim oldum olası kendisinden neden korkmadığımı ve ona karşı saygısız davrandığımı söylüyor,sebebini açıklamak istiyorum
şöyleki ben hanım hanımcık bikadın değilimki hayatım boyuncada olmadım,yani şöyle diyim hani erkek gibi büyüdüm lafı vardırya işte öyle büyüdüm ben,böyle etek giyip süslenip püslenip topuklu
giyip dışarı çıkmışlığım olmadı evlenmeden önce hep spor giyimliydim,serttim,sinirli bi yapım vardı,böyle yaşamaktanda hiç rahatsız değildim,neyse evlenirken böyle olduğumu biliyodu ve hoşuna gidende o olmuş,harbi kızım sevdiğime bağlanırım,sevdiğimine gözü arkada
kalmazmış benle evlenirse falan filan,,şimdide gelmiş sen benden niye korkmuyosun,neden laflarıma karşılık veriyorsun,sözümü dinlemiyorsun,herşeye boyun eğmemi istiyo ne
derse eyvallah diycem sanıyo ama ben yapamam,elimde değil,hem ben diyorum sende korkmak istemiyorum,hem niye böyle bişey yapiyim,sen benim kocamsın seni seviyorum
korkmakta neyin nesi,,saygı meselesine gelince kavga anında çok sesim çıkıyo farkındayım ama elimde değil, zaten sinirli yapıya sahip olan ben,tartışırken kaldıramıycam laflar
söyleyip bile bile beni çığrımdan çıkaran eşim,bide kalkmış bana saygısız olma cevap verme bağırma diyor,,sakinleşince çok kızıyorum kendime,sus işte cevap verme desin
dursun nasılsa oda sinirle söylüyo diyorum,ama gel görki o sinirli halimde bunları düşünmek bihayli saçmalık oluyo,bikere yanlış yaptığımın farkına sonradan varıyorum pişman olan yine ben,,
eşim bide son zamanlarda iyice takmamaya başladı yani tınlamıyomuş ayağına yatıp beni çileden çıkarıyo,heleki bişey konuşucam zaman dönüp tv'ye bakması yokmu bin kez
söyledim,ben konuşurken bana bak başka bişeyle uğraşma diye,ama gıcıklaşıyo beni sinir etmek hoşunamı gidiyo anlamıyorum,,
gelelim asıl konuya,gerçekten eşimden korkmak zorundamıyım her dediğine tamam demek zorundamıyım,çok çıkmazdayım kızlaryaa
napıcamı şaşırdım,çok mutluyuz allahım bozmasın ama bu evliliğin tuzu biberi denilen kavgalar yokmu,başlıyım öyle tuza bibere
en çokta çocuklar yüzünden çıkıyo tartışmalar,diyorum ben mutfaktayken en azından şunları eyle gelmesinler arkamdan,,ama yok 2 saat çocuklaramı bakıcam bide ben,diyo,ee ben 24 saat bakıyorumya,2saat baksan nolurkihaksızmıyım bu konudada
bilmiyorum,anneme anlatınca erkek kısmı çocukmu bakarmış diyo,babanız hiçbirinize bakmadı ben ne zorluklarla büyüttüm sizi,siz yine rahatta bakıyosunuz çocuklara nevar sanki diyo,iyice bunalıma giriyorum..tamam haklı eşimde çalışıyo geliyo yorgundur belki,ama sonuçta sabah beraber uyanıyoruz,dinlenmiş oluyo,kahvaltı hazırlayana kadar,baksa nolursaat 15te işe gidiyo,gece 1e kadar 2 bıdıkla evde ben uğraşıyorum e bide 1yaş var araları(2.5-1.5yaşında) kıskançlık üst safada iyice bunaldım,diyorum
bari bi cumartesi tatilin var,biraz çocuklarla ilgilende ayaklarımı uzatıp dinleniyim,son zamanlarda baş dönmem halsizliğim var bahar yorgunluğuymuş,bukadar hastalıkla
çocuklara bakmak ölüm geliyo diyorum,azcık dinleneyim,ama yok gidiyo arkadaşlarıyla gezmeye,neymiş sadıç olmuşta arkadaşına düğüne kadar yanında olması
gerekiyomuş,sanki daha önce bakıyodun tatil zamanında
eşimle birbirimizi çok seviyoruz,kaldıki bigün küs yatmamışızdır yatağa,onsuz nefes alamıyorum, onu bilmem ama
ben onsuz yarım hissediyorum kendimi,ama napıcam kabusa dönüşüyo bazen evliliğimiz,sırf eşimin istediği bi pozisyonda olamadığım için,korksam sussam otursam hiç büyümiycek belkide tartışmalar,ama bunuda ben nasıl yapıcam onu bilmiyorum,,
eşim oldum olası kendisinden neden korkmadığımı ve ona karşı saygısız davrandığımı söylüyor,sebebini açıklamak istiyorum
şöyleki ben hanım hanımcık bikadın değilimki hayatım boyuncada olmadım,yani şöyle diyim hani erkek gibi büyüdüm lafı vardırya işte öyle büyüdüm ben,böyle etek giyip süslenip püslenip topuklu
giyip dışarı çıkmışlığım olmadı evlenmeden önce hep spor giyimliydim,serttim,sinirli bi yapım vardı,böyle yaşamaktanda hiç rahatsız değildim,neyse evlenirken böyle olduğumu biliyodu ve hoşuna gidende o olmuş,harbi kızım sevdiğime bağlanırım,sevdiğimine gözü arkada
kalmazmış benle evlenirse falan filan,,şimdide gelmiş sen benden niye korkmuyosun,neden laflarıma karşılık veriyorsun,sözümü dinlemiyorsun,herşeye boyun eğmemi istiyo ne
derse eyvallah diycem sanıyo ama ben yapamam,elimde değil,hem ben diyorum sende korkmak istemiyorum,hem niye böyle bişey yapiyim,sen benim kocamsın seni seviyorum
korkmakta neyin nesi,,saygı meselesine gelince kavga anında çok sesim çıkıyo farkındayım ama elimde değil, zaten sinirli yapıya sahip olan ben,tartışırken kaldıramıycam laflar
söyleyip bile bile beni çığrımdan çıkaran eşim,bide kalkmış bana saygısız olma cevap verme bağırma diyor,,sakinleşince çok kızıyorum kendime,sus işte cevap verme desin
dursun nasılsa oda sinirle söylüyo diyorum,ama gel görki o sinirli halimde bunları düşünmek bihayli saçmalık oluyo,bikere yanlış yaptığımın farkına sonradan varıyorum pişman olan yine ben,,
eşim bide son zamanlarda iyice takmamaya başladı yani tınlamıyomuş ayağına yatıp beni çileden çıkarıyo,heleki bişey konuşucam zaman dönüp tv'ye bakması yokmu bin kez
söyledim,ben konuşurken bana bak başka bişeyle uğraşma diye,ama gıcıklaşıyo beni sinir etmek hoşunamı gidiyo anlamıyorum,,
gelelim asıl konuya,gerçekten eşimden korkmak zorundamıyım her dediğine tamam demek zorundamıyım,çok çıkmazdayım kızlaryaa
napıcamı şaşırdım,çok mutluyuz allahım bozmasın ama bu evliliğin tuzu biberi denilen kavgalar yokmu,başlıyım öyle tuza bibereen çokta çocuklar yüzünden çıkıyo tartışmalar,diyorum ben mutfaktayken en azından şunları eyle gelmesinler arkamdan,,ama yok 2 saat çocuklaramı bakıcam bide ben,diyo,ee ben 24 saat bakıyorumya,2saat baksan nolurkihaksızmıyım bu konudada bilmiyorum,anneme anlatınca erkek kısmı çocukmu bakarmış diyo,babanız hiçbirinize bakmadı ben ne zorluklarla büyüttüm sizi,siz yine rahatta bakıyosunuz çocuklara nevar sanki diyo,iyice bunalıma giriyorum..tamam haklı eşimde çalışıyo geliyo yorgundur belki,ama sonuçta sabah beraber uyanıyoruz,dinlenmiş oluyo,kahvaltı hazırlayana kadar,baksa nolur
saat 15te işe gidiyo,gece 1e kadar 2 bıdıkla evde ben uğraşıyorum e bide 1yaş var araları(2.5-1.5yaşında) kıskançlık üst safada iyice bunaldım,diyorum bari bi cumartesi tatilin var,biraz çocuklarla ilgilende ayaklarımı uzatıp dinleniyim,son zamanlarda baş dönmem halsizliğim var bahar yorgunluğuymuş,bukadar hastalıkla
çocuklara bakmak ölüm geliyo diyorum,azcık dinleneyim,ama yok gidiyo arkadaşlarıyla gezmeye,neymiş sadıç olmuşta arkadaşına düğüne kadar yanında olması
gerekiyomuş,sanki daha önce bakıyodun tatil zamanında
eşimle birbirimizi çok seviyoruz,kaldıki bigün küs yatmamışızdır yatağa,onsuz nefes alamıyorum, onu bilmem ama
ben onsuz yarım hissediyorum kendimi,ama napıcam kabusa dönüşüyo bazen evliliğimiz,sırf eşimin istediği bi pozisyonda olamadığım için,korksam sussam otursam hiç büyümiycek belkide tartışmalar,ama bunuda ben nasıl yapıcam onu bilmiyorum,,
Son düzenleme:
şu hastalığım olmasa çocuklar bukadar ağır gelmiycek,ama bukadar halsizlik yorgunluk içinde azcık yardım bekliyorum eşimden,ama işine gelirse yapıyooo
!
tartışmanın başlıycanı anladığım an ne yapmam gerekiyoda
bunuda o benim yerime koysun kendisinide dalga geçmesin herşeyle diye yapıyorum,ama 2gün sonra tekrar herşeyi unutuyo sil baştan gıcık nolcak
işte böyle kork benden dedi,bişmiyorumki onun korku sözcüyü ne ifade ediyo,bencede saygıyla korkuyu karıştırıyo,ama bu bana komik geliyo yinede,insan hayat arkadaşından niye korksunki,akşam sorucam bakalım sen benden saygımı bekliyorsun korkmamımı diye,bakalım sandığı şey saygımı gerçekten
yani sakin kafayla düşününce,acaba diyodum benim gibi eşine böyle davranan varmıdır,veya herkez hanım hanımcık eşine boyunmu eğiyo hiç kavgaları buyüzden çıkan aileler yokmudur diye düşünür dururum,ama aynı sendede beni gördüm bukadar olur,,bu yapımızda var şuan bizim,nasıl olurda değiştirmeye çalışıyo beni anlamıyorum,bas bas bağırıyorlar insanları siz değiştiremezsiniz,kendileri isterse değişirler diye ama yok,erkekler bunu kabul etmiyo işte,
