Canim yaklasIk bir yildir evli bir arkadasimin söylediklerini aktarmak istiyorum sana.
Arkadasimin esi calisiyor, arkadasimda evlendiginde ögrenciydi, 3 ay önce mezun oldu, is ariyor 3 aydir, suan evde yani. Ögrenciykende zamaninin cogu evde gecerdi, ders saatleri cok azdi cünkü.
Sabahtan aksama kadar esimi beklerdim evde derdi. Gelirdi, benle 2-3 saat durur sonra bi arkadasi aradiginda cikardi derdi. Arkadasim bu durumdan baya sikayetciydi. Sonra birgün esiyle tartismis bu durumdan dolayi, esi buna demiski sen hep benim icin yasiyorsun, sabahtan aksama kadar evdesin, ben eve geliyorum bazen yorgun oluyorum senle ilgilenemiyorum, cikip gezemiyoruz, yorgun olmadigim zamanlardada 3-4 saat seninleyim 1-2 saatde arkadaslarimi görmeye ihtiyacim oluyor, sende cik gez, arkadaslarinla bulus kendin icin birseyler yap. Sen böyle sürekli benimle olmak isteyince, bende bunu yapayinca, hem benim yüküm cogaliyor, hem sen üzülüyorsun, bu sefer tartisiyoruz.
Adam hakli bence. Biz kadinlar istiyoruzki 24 saat kocalarimiz dibimizden ayrilmasin, sacimizi onlar icin süpürge ediyoruz, onlar etmeyince vay efendim niye etmedin. E sen niye sacini süpürge ettin ki be kadin? Simdi arkadasimla sürekli geziyoruz, kizlarla hep birlikte toplaniyoruz ve inan eskiye göre esiyle daha cok vakit geciriyor artik, cünkü ikiside dolu olduklari icin bos bulduklari her ani hemen degerlendiriyorlar.
Sende kendine ugras bul canim, esin senin herseyin olsada, asla hayatinin odak noktasi olmamali. Bu esinden fazla kendine zarar.