- 14 Şubat 2011
- 572
- 221
- 323
- 42
siteye yeni üyeyim, diğer arkadaşların sıkıntılarını okudukça ben de yazma ihtiyacı hissettim.. eşimle 2,5 senedir evliyiz, onun öncesinde 5 yıllık bir beraberliğimiz var ama inanın eşimi hiç tanımamışım, evlendik evleneli doğru dürüst bi huzurlu günüm yok. bazen iyi oluyor bazen tam tersi çok ters bi adam olup çıkıyor. onun ailesiyle bir ortan olduğunda çoook şen şakrak kahkahalar o biçim ama benim ailemden birilerinin yanına gidersek sus pus sanki bi heykel vakit dolsa da gitsek gibi bi tavırlar, herhangi bi olayı hemen babasına annesine arayıp paylaşıyo ben onların ağzından duyuyorum, diyorum ki bana neden söylemedin aklıma gelmedi deyip geçiştiriyor. benimle hiç bişey paylaşmıyor. var sa yoksa onlar, birde askerde kardeşi var hayattaki en önem verdiği insan sanki, geçtiğimiz kurban bayramını bile onun yanında geçirdi. ben gelmiycem bayram günü evde olalım sonra gidersin dedim yok illa gidicem orda garip kalır kardeşim dedi , bu kadar önem veriyor. annesi sürekli oraya gitmemizi istiyor nişanlıyken bile yanlarından ev tutmak istediler ben kabul etmedim kadın oğlum oğlum diyor başka da bişey demiyor, babası ona keza çok enteresan insanlara çatmışım, keşke hiç evlenmeseydim..
Son düzenleyen: Moderatör:
nişanlıykende aynıydı hala aynı bense onun tarafına gidince hem hizmetlerini yapan hemde sürekli güleryüzlü olmak zorunda kalan köleyimmmm hasta falan olsam azcık suratım yorgun olsa hemen ne laflar neler üretirler ...
