Bir yakınımın tavsiyesi ile burada üyelik açtım, farklı görüşlere ihtiyacım var.. Eşimle ikimizin ikinci evlilikleri onun bir çocuğu var bizimde ikimizin ortak bir çocuğumuz var. Onun çocuğu 6 yaşında benimki (bu evliliğimden) 2.5 yaşında. Çocukla alakalı da biraz sorunlarımız var kıskançlık.. geldiğinde onunla daha çok ilgileniriz eksik hissetmesin diye kendi çocuğumu bile kucağıma pek almam o varken, tatillerde ve iki haftada bir hafta sonu alırız çocuğu birlikte etkinlikler yaparız. Kardeşiyle bağ kursun istedim hep. Düzenimiz vardır.bir odayı mecbur ikisinin odası yaptık. Annesi dolduruyor diye düşünüyoruz ne zaman gelse kardeşine vuruyor çocuğu itiyor. Benim çocuğum o geldiğinde huysuzlanıyor sürekli tetikte olmak zorundayım. Aynı odada yatıyorlar kameradan izliyorum tüm gece bazen
gece uyanıp vuruyor bir kaç kez denk geldik eşim gitti yanına yatmaya. Ben memurum eşim özel sektör. Maaşlarımız birbirine yakın. Bu bilgileri iyice veriyorumki yorumlarken soru işareti olmasın. Bizim evimiz kira. Karşı tarafın kira değil. Eşim yüklü miktar nafaka veriyor. Kadın da çalışıyor. Çocuğa kadının annesi bakıyor evleri yakın diye doğduğundan beri düzen böyleymiş.
Örnek verecek olursam eşimin maaşı 25.000 10.000 vermekte karşı tarafa. Mahkemenin belirlediği rakam 2.000 bu arada eşim gönlünden koptuğu için veriyor. (detay veriyorum yasal olarakta)
Eşimin eline 15.000 kalıyor bunun 10 bini bizim kiramıza gidiyor 5 bini de (Kıskanclık sebebi ile çocuğunu pedagoga götürüyor ayda 2 defa) ama fayda etmiyor annesi doldurduğu için.
Kira harici baştan sona eşimin kişisel harcaması dahil faturalar ödemeler mutfak yemek araba kredisi bizim ortak çocuğumuzun tüm gideri vs bende oluyor.
Yalnız bir sorun daha çıktı ortaya. Eski eşi aradı çocuğu bu yıl koleje vermek istiyormuş. Büyük şehirdeyiz kolej fiyatı yıllık her şey dahil (servis yemek kitap kıyafetmalzeme) 280.000 demişler. Eşimin bunu ödeme gücü yok. Benim çocuğum da devlet okuluna gidecek bu enflasyonda.
Eşim güzel bir dille tüm masrafları detaylıca anlattı maaşını vs zaten yüksek miktar destek oluyorum bu yüzden diğer çocuğuma bile katkıyı sağlayamıyorum x’e sağladığımdan dedi. Doğru.. yine de pek sesimi çıkarmadım bu zamana kadar pasif kaldım.
Kadın ise çocuğun eğitiminin önemli olduğunu devlet okulunda 40-50 kişiyle nasıl eğitim göreceğini anlattı.
Eşim de diyor ki iyi hoşta ne ile vereyim param yok anlamıyor musun diyor bu konuşma telefonda oldu duyuyorum aynı odadaydık.
Kadının çözümü şu beni kastederek sizin masrafları o (ben) karşılar zaten memur o sen paranı olduğu gibi verebilirsin çocuğumuzun eğitimi her seyden önemli dedi.. zaten herşeyi ben karşılıyorum cebimize 1 kuruş para kalmıyor. Kadın kirayı da bana kitleme derdinde. Eşimin tüm parasını maaşını istiyor. açıkçası bu bardağımı taşıran son damlaydı. Bu zamana kadar sustum gerçekten de benim çocuğumun hakkı fazlasıyla yendi hiç hissettirmedim annesi olarak ama bu son damlaydı. Eşim düşünüyor şimdi ne yapacağını. İnanın boşanmayı düşündüm bu kadar da olmaz artık.. çocuğumun hakkı yeniyor, yeri geliyor kardeş zorbalığına dayağına maruz kalıyor o da çocuk diye sabır gösteriyorum susuyorum o da çocuk diyorum hoşgörü yapıyorum gözümün önünde yavruma tokadı basmışlığı var besmele ya sabır çeke çeke güzelce konuştum siz kardeşsiniz senin koruman lazım bak nasıl acıdı öp hadi barışın dedim vururum demeye devam etti yine sesimi çıkaramadım o da kendi çocuğum olsa kızarım belki ama yapamıyorum kötü ben olurum ,tuvalete kapanıp ağladım ağladım varın siz düşünün. Artık çocuğum o geldiğinde hep ağlıyor o gittiğinde normale dönüyor.. benim çocuğumun da psikolojisi bozuldu geceleri korka korka uyanıyor iç çekiyor uykusunda ağlayarak.. ben dayanamıyorum artık siz ne dersiniz ben haksız mıyım farklı bakış açılarına ihtiyaç duydum bu gidişle boşanacağım çünkü çocuğum büyüdükçe bu ayrımlar ve haksızlıklar da artacak gibi hissediyorum. Artık dayanamıyorum kendimi geçtim yavrumu ateşe mi atıyorum nolur yardımcı olun aileme herşeyi anlattım senin kararın dediler çevremde herkes bitir maaşın var çocuğuna zaten sen bakıyorsun adamın katkısı yok diyorlar
Ben zaten aile apartmanı insanı olmayı bırakın aynı ülke insanı bile değilim 
