eşimle aramız mesafeli:(( çok kötüyüm

Hamilelikte zaten insan oldugundan da alingan oluyo. Hormonlar tavan yapio :) bence biraz rahat birak hic birseyine takilma..cocuk geldikten sonrada biraz degisecektir. Tabi ins olumlu yönde. Bazi erkekler hic hamilelikte kadinlara nasil davranilacagini bilmio..bi hamilr kalsalarsa anlasalar :)
 
Hamilelikte zaten insan oldugundan da alingan oluyo. Hormonlar tavan yapio :) bence biraz rahat birak hic birseyine takilma..cocuk geldikten sonrada biraz degisecektir. Tabi ins olumlu yönde. Bazi erkekler hic hamilelikte kadinlara nasil davranilacagini bilmio..bi hamilr kalsalarsa anlasalar :)
Bu konuyu nasıl kapattırabiliyorum? Biliyomusunuz
 
2.5 yıllık evliyim ,6. ayım bitti hamilelikte ama nasıl geçiyor :( mutsuzluk,suçluluk ve pişmanlık duygularıyla..
o sabırlı, aşık,neşeli, beni çok kıskanan adam gitti yerine daha az umursamayan artık benim can sıkıntılarımdan sıkıldığını söyleyen ve artık kıskanmayan bir adam geldi..
2. evliliğim oldugundan hamilelikten önce zaten arızalarım oluyordu eşim çok çaba sarfetti onun gibisini yerde gökte arasam bulamazdım..
yılbaşında ailesi mevzusunda çıkan çok büyük tartışmamızdan sonra çok değişti kızlar :( hiç ilgili değil bana karşı hamilelik en çok istediğim şeydi ama nasıl geçiriyorum çok üzülüyorum :( pişmanlık duygusu beni öldürecek.. onu ben bu hale getirdim ben yaptım diye düşünmek beni mahvediyor.
psikoloğa gidecekmiş artık değişmesi gerektiğini etrafındakileri mutlu etmeye çalışmaktan kendini unuttuğunu söyledi dün.. daha da kahroldum:(
değiştiğini eskisi gibi olmadığını söyleyince kapris yaptığımı söylüyor.
nasıl davranayım evliliğimizin başından beri benden istediği güçlü olmamdı ama yapamıyorum :( güçlü davranamıyorum.. bir de onun ilgisizliği eklenince onu kaybetme korkusu sardı beni
ben de psikoloğa gitmeliyim sanırım:( siz nasıl davranırdınız. karar alıyorum motive ediyorum kendimi güçlü olucam diye.. akşam onun neşesiz ilgisiz halini gördüğüm an modum düşüyor:(

Canım öncelikle allah sabır versin. hem hamile olup hemde ilgisiz bir eş aynı evde olmak çok zor. Benimde ilk evliliğim eşimle 10 yıldır tanışıyorum. 7 yıldır mutlu olduğum insanı 3 yıldır evliyim tanıyamıyorum. ailelerin erkekler için bu kadar önemli olduğunu düşünmemiştim. beni ailesinin yanına kirada olarak ,ben iş bulunca da taşınma vaadiyle oturttu ve şu anda annemden izin almadan çıkamasın diyor. Aynı evi konuşmadan otel gibi kullanıyoruz. ailesi hakkında ne olursa olsun asla ama asla tartışma. Ben yaptım bunu, annesine hakaret ettim. sabrimi taşırdı. yine şanslısın kendisi psikologa gidecekmiş. benim eşim umrunda değil boşanalım dedi, ki benim için yatay geçişle okul değiştirmiş insandır. Psikoloğa gidersede sende destek ol. Yanında ağlama, mutlu gözükmeye çalış. Eğer hatırını kırmıyorsa asla ufak tefek şeyler için tartışma.
 
Hayat sizin içinizde, keşfedin onu. Aynaya değil iç dünyanıza bakın, önce kendinize güveniniz ve saygınız olsun. :34:

******

Bir de konu ile ilgisi yok ama söylemeden edemeyeceğim, neden bayanlar hamileliği bu kadar kullanıyor anlamıyorum. Hamileyim hassasım eşim her kaprisimi çeksin gibi bir mantık yok, varsa da ben kabul etmiyorum. Bende hamileyim, doğaüstü bir şey yaşamıyorum, hasta değilim, sadece hamileyim. Doğada ki pek çok memeli gibi bir süreç yaşıyorum. Çok güzel bir süreç yaşıyorum evet ama bu her hareketimin açıklaması olamaz. Kimse benim hissettiklerimi, yaşadıklarımı anlamak zorunda değil.
 
Siz karı koca kendi derdinize düşmüşsünüz. Bence biraz doğacak bebeğe yönelin.

Annenin yaşadığı üzüntü, stres v.s direk karnındaki bebeğe yansır bunu biliyorsundur umarım.

Ben ve benim gibi binlerce kadın anne olmak için uğraşıyor.
 
ben henüz çok yeniyim ama evliliğimizin ilk aylarında ben de benzer sorunları yaşadım.Şimdi iyiyiz çok şükür. Anladığım kadarıyla senin hatan (ben de aynı hatayı yapmıştım) eşine kendini bir şey zannettirmişsin. Erkekler maalesef ki iyilikten anlamıyorlar. Senin yerinde olsam bir müddet sorunları eşine yansıtma derim, umursamıyormuş gibi davran. Mesela ben evlenmeden önce çalışıyordum evlendikten sonra işimi bıraktım ve bir de baktım ki kendine güveni olmayan silik bir tip oluvermişim. Eşimden bir şey isteyeceğim zaman bin bir minnetle istiyordum alabilirmisin falan filan diye...Birden kendime geliverdim kızım kendine gel o senin eşin senin bütün ihtiyaçlarını karşılamak zorunda dedim kendime ve artık bir şey istediğim zaman direkt al diyorum ya da sormadan kendim sepete atıveriyorum (tabi bütçemizi de düşünüyorum ). ha bir de bunun dışında, belki bu kötü bir şey karakterimede hiç uygun değil ama ben huzuru bu şekilde yakaladım tartışmadığımız zamanlarda yani aramızın iyi olduğu zamanlarda hep emir cümleleri kurdum eşime karşı. Erkeklerin iyilikten anlamadığına da bu şekilde karar verdim :) çünkü eşime bu şekilde davrandıktan sonra dize geldi çok şükür şimdi aramız iyi, ben bu taktiği denedim ve tuttu eşini çok iyi tanımalı ve ona karşı nasıl bir taktik geliştireceğine karar vermelisin. Ailesi konusunda eşimle tartışmaya girmiyorum hiç sonuçta annesi suçlu olsa bile bunu asla kabul etmez biliyorum o yüzden sonuçsuz kalacak tartışmalara girmiyorum.
Son olarak kesinlikle güçlü ve kendine güvenen, bakımlı bir kadın imajı sergilemelisin eşinin gözünde!
Allah yardımcın olsun, evde insanın eşiyle huzursuz olması kadar kötü bir şey yok, çok iyi biliyorum bunu, inşallah sorunlarınızı aşar çocuğunuzla beraber mutlu huzurlu bir yuvanız olur...
 
Son düzenleme:
Back
X