Bir yıllık evliyim çok zor bir yıl geçirdim eşimle ayrılma noktalarına geldik her defasında payımıza düşen hataları aldık anladık.ikimizda bir yılda büyüdük eşimde değişimler oldu ben psikolojik tedavi gördüm çok şükür bir ay sonra tedavim bitiyo.ben hep hayal ederdim ama çekinerek. Bir yanım çok istesede bi toplumda konusu açıldığında çocuğa karşı tepkiliydim. Bugun eşimle telefonda tartıştım eve geldiğinde ilk adımı o attı. Bende gayet tatlı dilli güler yüzlü davrandım sarıldı özür diledi. Canım tatlım bebeğim derken bebek konusuna getirdi. İstemiyormusun ben düşünüyorum artık.sevgimze sevgi katar neşemize neşe gelir. Falan ddi ben şakaya vurdum sonra sakın yanlışlıkla bişey yapma ilaç kullanıyorum 3 ay da ilacın etkisi geçmeli vucudumdan Die bahane buldum.bu sefer biraz daha ciddi şekilde konuştu.bebek istemiyorsan neden evlendin gibi evliliğin bi parçası bebek der gibi bişeyler ddi bende bi kış geçsin kısmet nefesi varsa olur zaten falan ddim konu kapandı bişey almak için dışarı çıktı az önce kafamı karıştırdın ddm oda karışacak bişey yok ama artık olumlu düşün ddi.çok korkuyorum bebek bakmaktan değil alasına bakarım eminin ama ne biliyim eşimden uzaklaşmaktan korkuyorum.şuan bebeğim olmadan düşünüyorum ama hadi bebeğimi kıskanırsam.eşim zaten benle çok ilgili değil yeni yeni başladım evliliğin tadını almayı bir bebeğim olursa bu mutluluk yarım kalır Die korkuyorum.tabi bebeğin mutluluğu daha farklı ama evliliğimi korleştirir Die korkuyorrum yani eşimin bebek olduktan sonra beni bakıcı gibi görmesinden korkuyorum.eşimin ilk önceliğini bebek olmasından korkuyorum.ya ben kocama sarılırken yeter birazda çocuğumu seviyim demesinden korkuyorum hayatımı kısıtlamasından korkuyorum.birşey yapıcam zmn senin artık Çocuğun var olmaz denmesinden korkuyorum