ilk aşkımı 15 yaşında yaşadım.. 4 sene sürdü.. beraber büyüdük.. baktım ben büyüdüm fikirlerim değişti, artık beynen ve ruhen anlaşamiyoruz, ayrıldım... bi enkaz bıraktım ardımda.. çünkü ona göre mutluyduk ama bana göre uyumsuzduk ve bi geleceğimiz olamazdı.. sonra üniversite 1. sınıfta biriyle görüştük bi sene..çok efendi çok temiz bi insandı.. çok ciddiydi niyeti, okulu bitince nişan yapalım diyodu, baktım iş ciddiye bindikçe beni kafese sokma ve değiştirme çabalarına girdi, tesettüre girsen çok mutlu edersin beni diyince, kaçtım resmen ondan... etti 2. enkaz..sonra gittiğim spor salonunda bi çocuğa aşık oldum, çok değişikti bu diğerlerinden farklıydı, zengin çocuğuydu altında arabası vardı, sadece bir ay sürdü mutluluğum çünkü ex bağimlisi olan bi psikopat olduğunu farkettim ve bitirdim !! karnına adımı kazıdı jiletle ayrıldıktan sonra ve ne kadar doğru bi karar verdiğimi anladım ayrılarak... sonra ruh eşim sandiğim adam girdi hayatıma... aynı düşü kuruyor aynı kalpte atiyorduk.. ve evlenmeye karar verip davullu zurnalı süper bi nişan yaptık =) prenses gibi olmustum nişanımda.. şeker pembesi bir tuvalet giydim, belime kadar uzanan saçlarıma su dalgası yaptirip taç taktım.... tükettik, beceremedik.. boğarak sevdik, ve onun o aşırı sevgisi hastaliğa dönüştü,, elimi tutarken acaba incitir miyim diye çekinen adam bana her firsatta sövmeye başladı sonra el kaldırmlar falan... çoook kötü bi şekilde ayrıldık.. işin içinde aileler de vardı bu sefer... bu sefer arkamda hayattan hiç bişey beklemeyen bi yaşayan ceset bıraktım... ama mecburdum, çünkü saygıyı yitirmiş sevgiyi öldürmüştük.. sonra birine aşik oldum, ya da o bunalımda aşık olduğumu sandım, o da bana "sana herseyi unutturacam" diye söz verip antidepresan kullanırken terkettii.. çok özel bi yeri var çünkü beni ilk terkeden adam =) sonra şimdiki sevgilim girdi hayatıma.. iyi ki girdi... belki bu da çıkar bi gün bilemem ama benim yok olan umutlarımı yeniden yeşertti hayatıma bahari getirdi =) bana iyi bi sevgili iyi bi dost.... iyi de bir eş olacağina inaniyorum... bu sefer severken saygımızı yitirmemeye önceki hatalarımı yapmamaya çalişiyorum.. şöle bi baktım da.. vay bea =) hepsinin çok özel bi yeri vardir.. özellikle de ilkimin... allah hepsinin işini gücünü rast getirsin... ama şunu yaşadım, çoğu beni sevdi, değer verdi, hep yanımda oldu... hepsinin üzerimde emeği vardır.... hepsi sevgiliden öte dost oldular.. eski nişanlım da naptıysa sevgisinin yoğunluğunu kontrol edemediğinden ve annesiz büyüdüğü için bütün sevgiyi benden aradiği için yaptı... ama en hayırlısıydı yollarımızı ayırmamız.. ben de biliyorum ki hepsinin yüreğinin bi köşesinde silinmeyecek bi değerim var.. hepsi saygıyla anıyolar beni.. hepsi de aynı şeyi söyledi "çok güzel sevdin, öyle alıştırdın ki sevgine, öyle zor oldu ki senin sevgin olmadan yaşamak.. kimsede bulamadım senin gibi yüreği güzel birini.." çoğu da bocaladı uzun süre.. çoğu kimseyi sevemedi benden sonra... çünkü ben eminim ki gerçekten iyi bir sevgiliydim, iyi bir dosttum, iyi bir sirdaştım...=)
