• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Eskiye özlem

Visnekralicesi

Biliyorsun geçiyor zamanla ama ne fayda.
Kayıtlı Üye
7 Haziran 2019
2.459
3.456
83
Sizde geçmişinizi özlüyor musunuz ben çok özlüyorum , ergenlik çağında yeni yetişirken dinledigim şarkılar kurduğum hayaller, herşey güzel olucak hissi arkadaşlarım, o heyecan yemeği hızlı hızlı yeyip arkadaşlarla buluşmak için evden çıkışım yoldaki o mutluluğum , o zamanlar farkında değildim ama ben yürümüyor uçuyor muşum ne kadar mutluydum , artık herşey eskide kaldı ne o arkadaşlar nede mutluluğum var şimdi, eski eşimden de boşandıktan sonra yaşlı teyzeler gibi oldum 29 yaşındayım hayattan ve insanlardan hiçbir beklentim yok günlerim huzursuz sakin geçsin yeter kafasındayım sağlık olsun diyorum, hele hele biriyle tanışıp duygusal birşeyler yaşama fikri bile içimi sıkıyor bir daha o yollara girmek bana çok yorucu geliyor, kendi halimde sessiz sakin ömür geçiren biriyim, ne istediğimide bilmiyorum beni ne mutlu eder içimdeki ışık nasıl yanar bilmiyorum, öyle bir içimi dökmek istedim.
 
Ayy ben hiç özlemiyorum tam tersi🤣🤣

Genel ruh haline iyi gelecek şeyler yap.
Yanlızlık güzel ama sürekli yanlızda hayat biraz zor. İnsan bazenn dertleşecek, bi kahve içecek birini arıyor.
Seni mutlu eden bi hobi edinmeye çalış; resim yapmak/ yemek yapmak/ enstrüman çalmak.
Maksat birşeylerle uğraşmak.
Hergün hareket etmeye dikkat et. Zumba yada pilates. Bunu onlineda yapabilirsin salondada.
Hayvanlarla uğraşmak iyi gelebilir.

Umarım içinin sıkıntısına iyi gelecek şeyleri keşfedersin. Kendine fazla yüklenme bazıları 60 yaşından sonra yakalıyor bunu 💜
 
Evet özlüyor insan ama neyi özlüyor biliyor musun içindeki umudu,17 18 yaşlarında da bi şey yoktu hayatımızda ama umudumuz vardı mutlu olacağımıza dair şahane bi aşk yaşayacağımıza sevileceğimize dair yaşayamayınca şu an bu yaşlarda umut kalmıyor yaşanan yaşandi payımıza bu düştü deniliyor ve umutsuzluk çöküyor bende 2 çocukla boşanıyorum sende çocuk yoksa yine de kendin için bi seyler yapabilirsin gezmek tozmak kurslara gitmek gününü dolu dolu yaşamak gibi
 
Evet özlüyor insan ama neyi özlüyor biliyor musun içindeki umudu,17 18 yaşlarında da bi şey yoktu hayatımızda ama umudumuz vardı mutlu olacağımıza dair şahane bi aşk yaşayacağımıza sevileceğimize dair yaşayamayınca şu an bu yaşlarda umut kalmıyor yaşanan yaşandi payımıza bu düştü deniliyor ve umutsuzluk çöküyor bende 2 çocukla boşanıyorum sende çocuk yoksa yine de kendin için bi seyler yapabilirsin gezmek tozmak kurslara gitmek gününü dolu dolu yaşamak gibi
Evet dediklerinize katılıyorum benim çocuğum yok evliliğim çok kısa sürmüştü.
 
Sizde geçmişinizi özlüyor musunuz ben çok özlüyorum , ergenlik çağında yeni yetişirken dinledigim şarkılar kurduğum hayaller, herşey güzel olucak hissi arkadaşlarım, o heyecan yemeği hızlı hızlı yeyip arkadaşlarla buluşmak için evden çıkışım yoldaki o mutluluğum , o zamanlar farkında değildim ama ben yürümüyor uçuyor muşum ne kadar mutluydum , artık herşey eskide kaldı ne o arkadaşlar nede mutluluğum var şimdi, eski eşimden de boşandıktan sonra yaşlı teyzeler gibi oldum 29 yaşındayım hayattan ve insanlardan hiçbir beklentim yok günlerim huzursuz sakin geçsin yeter kafasındayım sağlık olsun diyorum, hele hele biriyle tanışıp duygusal birşeyler yaşama fikri bile içimi sıkıyor bir daha o yollara girmek bana çok yorucu geliyor, kendi halimde sessiz sakin ömür geçiren biriyim, ne istediğimide bilmiyorum beni ne mutlu eder içimdeki ışık nasıl yanar bilmiyorum, öyle bir içimi dökmek istedim.
Halen çok gençsin arada gelir bu hisler normal sen her gün güneşin doğuşuna bak bütün karanlıklar aydınlığa çıkar karamsarlığa lüzum yok:) sen kendinin hem dostusun hem düşmanı ona göre tarafını seç :) kendine sarıl kendini dinle kendini sev önce mutluluk da bu değil midir?başkalarından kendimizi unutuyoruz.
 
Benim en büyük korkum alıştığım şeylerin, sevdiğim insanların değişmesi.Çocukluk anılarımda güzel hatırladığım insanlarla araya küslük girmesi.

Eskiden sorumluluklarımızın olmadığı günleri özlüyorum. Her şey ne kadar basit, ne kadar kolaymış. Aslında eskiden şikayet ettiğim şeyleri bile özlüyorum. Ailemle çıktığım uzun yolculukları, kuzenlerimi, geçirdiğimiz yazları, arkadaşlarımı, hayallerimi, dinlediğim şarkıları, duvarlarıma astığım posterleri...

Sanırım eylül depresyonundayım ben de:) Geçen hafta eskiden dinlediğim bir şarkıyı dinleyince uzunca bir süre ağladım.

Aslında o günleri değil de o günlerde hayalini kurduğum hayatı özlüyorum sanırım. Neyse bu kadar duygusallık yeter. :KK54:
 
Bence özler insanlar dertlerim küçüktü mesela ben büyüdüm onlar da büyüdü sanki o yüzden zaman zaman özlem duyarım.
 
Bende Üniversitede ki yıllarımı özlüyorum.

Kendi paramı ilk kazanmaya başladığım dönemlerdi, ayaklarımın üzerinde durduğum, eşimle tanıştığım, karnımda kelebeklerin uçuştuğu o anları özlüyorum.

Arkadaşlarımla gezdiğimiz, gece canlı müzik dinlediğimiz, aşık olduğumuz, ağladığımız, güldüğümüz o anlar..Tadı hala damağımda dün gibi..
 
Sizde geçmişinizi özlüyor musunuz ben çok özlüyorum , ergenlik çağında yeni yetişirken dinledigim şarkılar kurduğum hayaller, herşey güzel olucak hissi arkadaşlarım, o heyecan yemeği hızlı hızlı yeyip arkadaşlarla buluşmak için evden çıkışım yoldaki o mutluluğum , o zamanlar farkında değildim ama ben yürümüyor uçuyor muşum ne kadar mutluydum , artık herşey eskide kaldı ne o arkadaşlar nede mutluluğum var şimdi, eski eşimden de boşandıktan sonra yaşlı teyzeler gibi oldum 29 yaşındayım hayattan ve insanlardan hiçbir beklentim yok günlerim huzursuz sakin geçsin yeter kafasındayım sağlık olsun diyorum, hele hele biriyle tanışıp duygusal birşeyler yaşama fikri bile içimi sıkıyor bir daha o yollara girmek bana çok yorucu geliyor, kendi halimde sessiz sakin ömür geçiren biriyim, ne istediğimide bilmiyorum beni ne mutlu eder içimdeki ışık nasıl yanar bilmiyorum, öyle bir içimi dökmek istedim.
Bende özlüyorummm hemde cokkk
 
Özlüyorum elbette,okullu yıllarımı özellikle ,ama bu bende sıkıntı yaratmıyor,güzellikleri anıyorum o kadar.
Hele bir de eski Türkiyeyi özlediğim kadar hiç bir şeyi özlemiyorum desem yalan olmaz.
 
benim eskiye dair en çok özlediğim şey sosyal medyanın bu kadar güçlü olmadığı, twitterın falan olmadığı, 0.facebook zamanları. telefon bu kadar hayatımızın merkezinde değildi. hala blackberry curve kullanmak isterdim mesela. hatta daha geriye gidelim ya 3310 kullanılan zamanlar bir tık daha iyiydi. teknolojiye bu kadar mecbur olmaktan, her şeyden bu kadar haberdar olmaktan usandım.
 
Özlüyorum evet. Herkesi kendim gibi sandığım zamanları. Geleceğin koskoca olasılıklar dünyası gibi göründüğü anları. Her cadde benim, her sokağa girebilirim sanırdım. Nice yolların bana zaten kapalı olduğunu çoook sonra anladım...
 
Benim en büyük korkum alıştığım şeylerin, sevdiğim insanların değişmesi.Çocukluk anılarımda güzel hatırladığım insanlarla araya küslük girmesi.

Eskiden sorumluluklarımızın olmadığı günleri özlüyorum. Her şey ne kadar basit, ne kadar kolaymış. Aslında eskiden şikayet ettiğim şeyleri bile özlüyorum. Ailemle çıktığım uzun yolculukları, kuzenlerimi, geçirdiğimiz yazları, arkadaşlarımı, hayallerimi, dinlediğim şarkıları, duvarlarıma astığım posterleri...

Sanırım eylül depresyonundayım ben de:) Geçen hafta eskiden dinlediğim bir şarkıyı dinleyince uzunca bir süre ağladım.

Aslında o günleri değil de o günlerde hayalini kurduğum hayatı özlüyorum sanırım. Neyse bu kadar duygusallık yeter. :KK54:
Dediğiniz doğru , bende Yalının zalim adlı şarkısını duyunca bir tuhaf oldum :)
 
Back
X