Oncelikle merhaba..
Aylardır haftalardır beynimi kurcalayan kilolarım, yedikce kendimden nefret eden , dısarı cıkınca yakısıklı erkeklerin hakkımda ne dediklerini merak eden been ve artık buna dur demenin zamanı geldigini düsünen ben gelmis bulunmaktayım Ne yapcagmı bilmiyorum gercekten artık o kadaar cok ezberledim ki su yenmesi gereken , yenmememsi gereken seyleri artık insanlar bana ' acaaba sunu yesem ne kadar kalori alırım Begüüm?' diye soruyorlardı.Ailenin diyetisyeni olmustum.Herkese bi care bulan neyin ne oldugunu bilen bu mutsuz kendine bi caresi olmadıgını ve sadece motive eksikligi oldugunu bugün anladım Aynı yasta aynı boyda olan arkadasımın 59 kilo olup benim 72 kilo olmam biraz koyuyo tabi insana Her dısarı cıktıgımızda ' hadi yemek yiyelim , milkshake icelim hadi gel cips alalım, ya da ' off karnım acıktı benim' demem arkadasımın ' of sende ne doyumsuzsun azıcık az ye sonra kiloluyum diye üzülüyosun ' demesi veya 'aslında ben güzelim ' dedigimde her defasında 'kiloların?' sorusunu iletmesi biraz degil baya koyuyo diyebilirim Neyse simdiye kadar yaptıklarımı soyleyim ben ;
2 hafta boyunca her gün yürüyüş yaptım,,,,,,,, bıraktım...
sonra aradan baya süre gecti sürekli kilo cizelgeleri hazırlamalar, XX.X.XXXX tarihinde XX kilodayım sonra kendime bellli tarihler verip o tarihte -güya- tartıya cıkmalar,
sunlar yenmicek,sunlar yasak yazılan onlarca kagıtlar ama yazıldıktan sonra 'bugünde yiyimde yarın baslıcam demeler.. falan sıkıldım artık
Sonra artık internete diyet koclugu arkadaslıgı seyler yaza yaza bu siteyi buldum.. Mutlu muyum ? Harika.İnanıyorum güvencim geldii zayıflamak icin iyi bir koc bu site dedim..Benmde tek eksikligim motiveydi zaten.Bu sefer basarırım dedim ve geldim .İşte boyle arkadaslar benim derdim bu .. 173 kilo 72 kiloya sahip bogaazıı hiiic durmayan, her tshirt giydiginde can simitleri fırtlayan pantolonu sürekli düsen gögüsleri dolgun bi insanım .Ne yapcagımı bilmiyorum zaten ramazanda yaklastı..Önerileriniz, düsünceleriniz tüm fikirlerinizi sunabilirsiniz.Motiveye ihhtiyacım var umarım yardımcı olursunuz. size güveniyorum KK ailesi ( 2. ailem ) 
Aylardır haftalardır beynimi kurcalayan kilolarım, yedikce kendimden nefret eden , dısarı cıkınca yakısıklı erkeklerin hakkımda ne dediklerini merak eden been ve artık buna dur demenin zamanı geldigini düsünen ben gelmis bulunmaktayım Ne yapcagmı bilmiyorum gercekten artık o kadaar cok ezberledim ki su yenmesi gereken , yenmememsi gereken seyleri artık insanlar bana ' acaaba sunu yesem ne kadar kalori alırım Begüüm?' diye soruyorlardı.Ailenin diyetisyeni olmustum.Herkese bi care bulan neyin ne oldugunu bilen bu mutsuz kendine bi caresi olmadıgını ve sadece motive eksikligi oldugunu bugün anladım Aynı yasta aynı boyda olan arkadasımın 59 kilo olup benim 72 kilo olmam biraz koyuyo tabi insana Her dısarı cıktıgımızda ' hadi yemek yiyelim , milkshake icelim hadi gel cips alalım, ya da ' off karnım acıktı benim' demem arkadasımın ' of sende ne doyumsuzsun azıcık az ye sonra kiloluyum diye üzülüyosun ' demesi veya 'aslında ben güzelim ' dedigimde her defasında 'kiloların?' sorusunu iletmesi biraz degil baya koyuyo diyebilirim Neyse simdiye kadar yaptıklarımı soyleyim ben ;
2 hafta boyunca her gün yürüyüş yaptım,,,,,,,, bıraktım...
sonra aradan baya süre gecti sürekli kilo cizelgeleri hazırlamalar, XX.X.XXXX tarihinde XX kilodayım sonra kendime bellli tarihler verip o tarihte -güya- tartıya cıkmalar,
sunlar yenmicek,sunlar yasak yazılan onlarca kagıtlar ama yazıldıktan sonra 'bugünde yiyimde yarın baslıcam demeler.. falan sıkıldım artık


Son düzenleme: