- 27 Kasım 2022
- 31
- 34
- 3
- Konu Sahibi negerekvarya
-
- #1
Birde isin duygusal boyutu var..zaten evladım için ayakta duruyorum şimdi oraya gidip o evi öyle toparlamak ne bileyim yine yıkılacagimArtık kayın ailesi olmadıklarına göre aç agzını yum gözünü. Onlarda sana beddua eder muhtemelen. İyice hırslanıp iyikide kurtuldum bu paçozlardan dersin. Ne kadar haklı oldugunu anlar. Kendine neden bu kadar eziyet edilmesine izin verdiğini anlamazsın
Taştan değilsin ya duygusal boyut olmak zorunda. Acı çekmekten korkma. Bastırma o duygunu. Ağla üzül. Gözyasların yeni bi hayatı temizliyor. Sonunda güçlenen sen olacaksın.Birde isin duygusal boyutu var..zaten evladım için ayakta duruyorum şimdi oraya gidip o evi öyle toparlamak ne bileyim yine yıkılacagim
Ben aynı evde doğdum, aynı evde büyüdüm. Yirmi üç yıl geçirdim. Oldukça uzun bir süre eve giremedikten sonra (baba şahsının tehditleri yüzünden) eve eşyalarımızı almaya gittim. Komşular bile ağlıyordu. Eşyalarım baba şahsının belki sevgilisi belki eve tek gecelik gelen eskortlar tarafından yağmalanmıştı. Elbiselerimin bir kısmı, pedlerim, ojelerim, iç çamaşırlarım... Bu kadarı da olmaz denilen ne varsa yağmalanmıştı üstelik. O gün saçlarım maşalıydı, makyajım mükemmel, on beş santim topuklular... Komşular ağlayarak bakıyor ama ben sanki Paris'e taşınıyorum, öyle bir havalardayım. Şimdi sormak istiyorum sizin durumunuz benimkinden daha mı zor? Bir de öyle taşındıktan birkaç gün sonra KPSS'ye gidip girdim. Herkes bahçede anne ve babasıyla ben paramı taşın arasına falan sıkıştırıp salona girdim. Bilmiyorum hayal falan kurmuşsunuz anlıyorum ama o kadar da zor görünmüyor.Selam.onceki konularimi bilen bilir.bosandim ama eşyalarım halâ orda..ex'e haber gönderdim almaya gideceğiz eşyaları diye..onlarda gelip alabilir yada neler varmis söylesinler ben de getirebilirim demiş..davayı ben acsamda boşanmak isteyen taraf ben olsam da insanın canı çok acıyor..Ben şimdi nasıl gireceğim o eve..onca hayal onca umut kolay değil çok zormuş..nasıl yapacağım bilmiyorum..o kadar iyi kötü yaşanmışlık var o evde..Bu durumu nasıl atlatacağım.Bir yönden gitmek istemiyorum ama diğer taraftan son kez görmek istiyorum.birde anasi babasını gorcem ister istemez. Belki kavga bile cikaracaklar yine .Bilmiyorum kafam allak bullak
eğer beddua ederlerse bu ne kadar geçerli . kadın boşanmış haklı veya haksız sebeplerden. beddua ve ah almamak için boşanmamak ne kadar doğru sizceArtık kayın ailesi olmadıklarına göre aç agzını yum gözünü. Onlarda sana beddua eder muhtemelen. İyice hırslanıp iyikide kurtuldum bu paçozlardan dersin. Ne kadar haklı oldugunu anlar. Kendine neden bu kadar eziyet edilmesine izin verdiğini anlamazsın
Yanlıi anlaşıldım galibaeğer beddua ederlerse bu ne kadar geçerli . kadın boşanmış haklı veya haksız sebeplerden. beddua ve ah almamak için boşanmamak ne kadar doğru sizce
zor zor ama insan herşeye alışıyor. zaman gerekli sadece biraz zamanBen aynı evde doğdum, aynı evde büyüdüm. Yirmi üç yıl geçirdim. Oldukça uzun bir süre eve giremedikten sonra (baba şahsının tehditleri yüzünden) eve eşyalarımızı almaya gittim. Komşular bile ağlıyordu. Eşyalarım baba şahsının belki sevgilisi belki eve tek gecelik gelen eskortlar tarafından yağmalanmıştı. Elbiselerimin bir kısmı, pedlerim, ojelerim, iç çamaşırlarım... Bu kadarı da olmaz denilen ne varsa yağmalanmıştı üstelik. O gün saçlarım maşalıydı, makyajım mükemmel, on beş santim topuklular... Komşular ağlayarak bakıyor ama ben sanki Paris'e taşınıyorum, öyle bir havalardayım. Şimdi sormak istiyorum sizin durumunuz benimkinden daha mı zor? Bir de öyle taşındıktan birkaç gün sonra KPSS'ye gidip girdim. Herkes bahçede anne ve babasıyla ben paramı taşın arasına falan sıkıştırıp salona girdim. Bilmiyorum hayal falan kurmuşsunuz anlıyorum ama o kadar da zor görünmüyor.
Ben aynı evde doğdum, aynı evde büyüdüm. Yirmi üç yıl geçirdim. Oldukça uzun bir süre eve giremedikten sonra (baba şahsının tehditleri yüzünden) eve eşyalarımızı almaya gittim. Komşular bile ağlıyordu. Eşyalarım baba şahsının belki sevgilisi belki eve tek gecelik gelen eskortlar tarafından yağmalanmıştı. Elbiselerimin bir kısmı, pedlerim, ojelerim, iç çamaşırlarım... Bu kadarı da olmaz denilen ne varsa yağmalanmıştı üstelik. O gün saçlarım maşalıydı, makyajım mükemmel, on beş santim topuklular... Komşular ağlayarak bakıyor ama ben sanki Paris'e taşınıyorum, öyle bir havalardayım. Şimdi sormak istiyorum sizin durumunuz benimkinden daha mı zor? Bir de öyle taşındıktan birkaç gün sonra KPSS'ye gidip girdim. Herkes bahçede anne ve babasıyla ben paramı taşın arasına falan sıkıştırıp salona girdim. Bilmiyorum hayal falan kurmuşsunuz anlıyorum ama o kadar da zor görünmüyor.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?