- 26 Kasım 2015
- 1.916
- 548
- 123
Merhabalar
Buraya daha önce sorunlarımı içeren birsürü konu acmısımdır. Devamlı mutsuzum kronik bir.mutsuzluk hali beni mutlu eden birşey yok hep sıkılıyorum.. Neyseki haftaiçi calısıyorum da kafam dağılıyor az da olsa.. Haftasonunu insan iple ceker dimi ben bitek sabah uyumak için istiyorum haftasonunu sonra aksama kadar sıkıntıdan patlıyorum ee her zamanda gezememki. Ev üstüme üstüme geliyor zaten iki odalı bir evde yasıyoruz ne odam oldu bu yasıma kadar ne birşey. devamlı huzursuz alkol kullanan sorumsuz bir baba ve hiçbirşey yapamayan korkan bir anneyle büyüdüm. Psikologa gittim daha önce kac kez devletin. Şimdi paralı gidicem dün ilk seansına gittim annemin dert yanmasını dinlememem gerektiğini söyledi evde anne roluna bürünmüşsün dedi babam tedaviye yaklasmadım ve değişmez zatem. Aileyi gectim hayatımda biri yok karsıma cıkan adam gibi adam yok yasım oldu 25 cidden bu kadar mı kimse olmaz insanın etrafında. Olsa bile psikolojik sorunluyum güven 0 herseyin altında birşey ararım kesin en ufak stresten mide ağrıları iştah kesilmesi garip psikolojik ataklar. Korkuyorum hemde baya korkuyorum birine alısıp sonra onun beni.bırakmasından mutlulugu n ellerimden ucmasından. Haftasonu birşey yapasım da gelmiyor bu evde içeri güneş.ısıgı dahi girmiyor ya cidden ruh daraltıcı. Taşınmayız da zaten babam düzgün calısmıyor herseyi.ben üstlenemem alıştırmak istemiyorum birşeyleri karşılamaya daha da rahatlayacak diye korkumdan. Var mı böyle bir durum yaşayan sanki tek ben mişim gibi geliyor bazen.. Evet tabiki daha kötü durumdakiler de vardır ama okuyup edip kendi cabalarımla biryere geldikten. Sonra hala bunları cekmek cok zorluyor beni ayrı eve de cıkamam kıyamet kopar öle bir babam varki. İçim daraldı yine....
Buraya daha önce sorunlarımı içeren birsürü konu acmısımdır. Devamlı mutsuzum kronik bir.mutsuzluk hali beni mutlu eden birşey yok hep sıkılıyorum.. Neyseki haftaiçi calısıyorum da kafam dağılıyor az da olsa.. Haftasonunu insan iple ceker dimi ben bitek sabah uyumak için istiyorum haftasonunu sonra aksama kadar sıkıntıdan patlıyorum ee her zamanda gezememki. Ev üstüme üstüme geliyor zaten iki odalı bir evde yasıyoruz ne odam oldu bu yasıma kadar ne birşey. devamlı huzursuz alkol kullanan sorumsuz bir baba ve hiçbirşey yapamayan korkan bir anneyle büyüdüm. Psikologa gittim daha önce kac kez devletin. Şimdi paralı gidicem dün ilk seansına gittim annemin dert yanmasını dinlememem gerektiğini söyledi evde anne roluna bürünmüşsün dedi babam tedaviye yaklasmadım ve değişmez zatem. Aileyi gectim hayatımda biri yok karsıma cıkan adam gibi adam yok yasım oldu 25 cidden bu kadar mı kimse olmaz insanın etrafında. Olsa bile psikolojik sorunluyum güven 0 herseyin altında birşey ararım kesin en ufak stresten mide ağrıları iştah kesilmesi garip psikolojik ataklar. Korkuyorum hemde baya korkuyorum birine alısıp sonra onun beni.bırakmasından mutlulugu n ellerimden ucmasından. Haftasonu birşey yapasım da gelmiyor bu evde içeri güneş.ısıgı dahi girmiyor ya cidden ruh daraltıcı. Taşınmayız da zaten babam düzgün calısmıyor herseyi.ben üstlenemem alıştırmak istemiyorum birşeyleri karşılamaya daha da rahatlayacak diye korkumdan. Var mı böyle bir durum yaşayan sanki tek ben mişim gibi geliyor bazen.. Evet tabiki daha kötü durumdakiler de vardır ama okuyup edip kendi cabalarımla biryere geldikten. Sonra hala bunları cekmek cok zorluyor beni ayrı eve de cıkamam kıyamet kopar öle bir babam varki. İçim daraldı yine....
