- 12 Eylül 2014
- 3.786
- 6.952
- 158
- Konu Sahibi noclearmind
- #1
Nerden başlayacağımı ne yazacağımı bilemiyorum. Çok fazla ayrıntıya da girmeyeceğim. Olay çok taze daha bir gün oldu. Arkadaşım evi terk etmiş markete gidiyorum diye.Ardından pat mesaj ben artık gelmeyecegim diye. Koskocaman aklı başında genç bir kadın. Çocuk değil küçük değil..
Kimle gittiğini hayatta oldugunu biliyoruz biraz içimiz bu yüzden rahat gibi. Bir sevgilisi oldu beraberlik yaşadılar, ayrıldı kendisi sevgi mabında bir şeyler hissedemiyorum artık diye. Sonra yapamadı sanırım namusuz kirlenmiş zihniyetine düştü sanırım ki onu hep uyardım hazır değilsen yapma kaldıramayabilirsin yapmak için yapma dedim, dinlemedi.
Zaten son dönem tuhaftı da saçma sapan soruları vardı. Senin gibi olabilsem keşke felan diyordu. Bu denli kötü oldugunu anlasaydım piskolojik destek almasını sağlardım. Statü ve gelişmişlik olarak arkadaşıma göre daha az seviyede kalıyordu çünkü. Dün arkadaşlarından birisi ulaşabildiği sadece. Dediği şey '' ben dönmeyeceğim şuan burda mutluyum, evetben bu yükün altından kalkamıyorum yapamıyorum kendimi kötü hissediyorum belkide ömür boyu çekeceğim bunu'.'
Aklım durdu mantıgım durdu kalbim durdu.
Keşke çok aşık olarak birine gitseydi diyorum. Er ya da geç döneceğinide biliyorum ama her şey eskisi gibi de olmayacak.
derdimi mutlulugumu paylastıgım her anımda yanımda olan canımdan candı. Annesini babasını bizi nasıl bu denli ezip geçti anlamıyorum.
Yapacak hiçbi şey yok sanırım. Küçük olsa polis ile getirilir ama değil. Keşke bazı seyleri zamanında benle paylaşsaydı belki böyle olmazdı. İçim çok acıyor bir daha göremeyecek olmam ihtimali ve hayatını bitirmiş olması beni kahrediyor..
Sözde nişan tepsisini ben tutacaktım, nedimesi ben olacaktım.
İçimi dökmek istedim, okuyanlara teşekkür ederim..
Kimle gittiğini hayatta oldugunu biliyoruz biraz içimiz bu yüzden rahat gibi. Bir sevgilisi oldu beraberlik yaşadılar, ayrıldı kendisi sevgi mabında bir şeyler hissedemiyorum artık diye. Sonra yapamadı sanırım namusuz kirlenmiş zihniyetine düştü sanırım ki onu hep uyardım hazır değilsen yapma kaldıramayabilirsin yapmak için yapma dedim, dinlemedi.
Zaten son dönem tuhaftı da saçma sapan soruları vardı. Senin gibi olabilsem keşke felan diyordu. Bu denli kötü oldugunu anlasaydım piskolojik destek almasını sağlardım. Statü ve gelişmişlik olarak arkadaşıma göre daha az seviyede kalıyordu çünkü. Dün arkadaşlarından birisi ulaşabildiği sadece. Dediği şey '' ben dönmeyeceğim şuan burda mutluyum, evetben bu yükün altından kalkamıyorum yapamıyorum kendimi kötü hissediyorum belkide ömür boyu çekeceğim bunu'.'
Aklım durdu mantıgım durdu kalbim durdu.
Keşke çok aşık olarak birine gitseydi diyorum. Er ya da geç döneceğinide biliyorum ama her şey eskisi gibi de olmayacak.
derdimi mutlulugumu paylastıgım her anımda yanımda olan canımdan candı. Annesini babasını bizi nasıl bu denli ezip geçti anlamıyorum.
Yapacak hiçbi şey yok sanırım. Küçük olsa polis ile getirilir ama değil. Keşke bazı seyleri zamanında benle paylaşsaydı belki böyle olmazdı. İçim çok acıyor bir daha göremeyecek olmam ihtimali ve hayatını bitirmiş olması beni kahrediyor..
Sözde nişan tepsisini ben tutacaktım, nedimesi ben olacaktım.
İçimi dökmek istedim, okuyanlara teşekkür ederim..
Son düzenleme:
