evim,yaşantım ve çevrem

beyel

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
24 Ocak 2009
257
0
96
İstanbul
merhaba arkadaşlar ...
ben üç buçuk yıllık evliyim ama başka bir şehirden gelin geldim.eşimin ailesinin oturduğu evde oturuyorum ve kayın validem vefat etti kayınpederim üst katımda oturuyor...ama ben bu çevreye uyum sağlayamadım çünkü benim yaşım da hiç insan yok en az yaş farkı olan kişilerle bile 12 yaş var aramda artık çok bunaldım zaten kimseyede güvenmiyorum çünkü kiminle konuşsam bir şekilde dedikodu ortamı yaratıyor...
ama evimi çok seviyorum çünkü 3 katlı ve benim deprem fobim var o yüzden evimde çok rahatım güvenlik açısından.evimde bir takım eksiklikler var yaptırmak istediğim ama ben bu mahalleyi pek sevmiyorum hiç kimsem yok:delphin:
bir de kayınpederim var ona da çok üzülüyorum çok yanlız onu bırakıp taşınmak ta istemiyorum ama herşey tatlı tatlı da olsun istiyorum çünkü ben eşimin aile fertlerine çok sık gitmiyorum mesafe var sayılır çok nadir ...onlar da gelmiyor çok fazla anlayacağınız çok yanlızım
artık eşim de bunaldı kararsızlığımdan bir gün evimi yaptırcam diyorum birgün de ben burayı sevmiyorum diyorum(tabii ki bunlar dert değil allah bu günlerimizi aratmasın)
siz bana nasıl bir yol çizmem gerektiğine dair olumlu olumsuz fikir alış verişinde bulunursanız sevinirim
ve ben bebek yapmak ta istiyorum artık ama girip çıkan bir arkadaşım bir destek komşum olsun çok isterdimsenağlama
 
12 yaş farkı bence fazla değil,
size her konuda yardımcı olurlar,
öyle fazla komşuya da gerek yok,
1 tane olsun,tam olsun,hem bebek de düşünüyormuşsunuz,
tecrübeli insandan zarar gelmez,bulunduğunuz ortamı seviyorsanız,
o ortamı güzelleştirmek sizin elinizde..
bence sıkıntı yaşatmayın kendinize...
sevgiler...
 
bende bilmeğim bir yere gelin geldim
cevredekilerle bırakın 12yi en az 22 yas var aramda
ama yinede gidiş geliş yapıyorum arada
eşimim arkadasları evlendi teker teker onların eşleri arkadasım oldu
2 senede cevremi genişlettim
baska yere gidersen orda yasıtların mı olacak
yada sana ne sağlıcaklar
ne güzel basını sokacak bir evin var
değerini bil....
 
bende bilmeğim bir yere gelin geldim
cevredekilerle bırakın 12yi en az 22 yas var aramda
ama yinede gidiş geliş yapıyorum arada
eşimim arkadasları evlendi teker teker onların eşleri arkadasım oldu
2 senede cevremi genişlettim
baska yere gidersen orda yasıtların mı olacak
yada sana ne sağlıcaklar
ne güzel basını sokacak bir evin var
değerini bil....

ben de düşünüyorum bu şekilde ama bazen de içim kararıyor söylediğin gibi 1 tane olsa yeter ama yok ki ...inan ki normal de çok sıcak kanlıyımdır ama herkese yaklaşamıyorsun ki:delphin:
 
3,5 yılda çevre edinenemiş olman , o çevrede gerçekten kendine göre birilerini bulamadığın anlamına geliyor..3,5 senelik zamanda çevre edinilir, komşu arkadaş edinilir..

Yapacak çok fazla birşeyin yok..

Deprem fobin ve kayınpederi yalnız bırakmama duygusu ağır basıyorsa orada kalacak ve hayatına renk katmanın , içinde bulunduğun şartları değerlendirmenin yollarını yaratacaksın.

Yok ben bu çevrede huzurlu değilim, gerisi önemli değil diyorsan, çevrenin olduğu bir semte taşınacaksın..
 
Canım 12 yaş çok fazla bir yaş değil insanlarla arkadaşlık kurmak için ( insanlar bundan daha büyük yaş farkı olan kişilerle evleniyorlar bile :)))
Bence sen henüz evli bir bayan olmaya alışamadığın için onların muhabbetleride sıkıyordur seni..Ama malesef evlendikten sonra konuşulan konular, ev , çocuk ,ev işi ,kocalar vs olur. Dünya meselelerinden yada eski sevgililerinden bahsedemeyeceklerine göre.. Zamanla alışırsın inan
İstersen henüz çocukta yokken,birtakım kurslara falan katıl,orada yeni arkadaşlıklar kurarsın hem ortak ilgi alanınız olduğu için daha iyi anlaşırsın..
 
çok akrabası yok zaten annesi tek kardeş miş babasının da akrabaları uzakta görümcem var o da çocuklarıyla meşgul ve kendi günleri falan var gezer hep ama bana hiç sen de gel diye teklif yapmaz
 
istanbulun neresindesin canım.benimde fazla çevrem yok.olanlarda benden baya büyükler.ben onlarla oturuyorumçsohbet ediyorum.insan alışıyor.alışmaya çalış.birde ev kendinizinmiş.sakın bir yere kıpırdayım deme.ev kiralarından haberin varmı.ay dediğin hemen geliyor.
 
Sen adım at ben evde tek başıma sıkılıyorum senin bir dahaki gününe ben de geliyim mi de. Herşeyi karşı taraftan bekleme.
 
bende uzktan geldim
apartmandan birkaç arkadaşım oldu
onlarda benden büyük.
arasıra çıkıyorum 5-10 dk oturuyorum.

inş. sende düzenini seviyorsan kafana göre bir arkadaş bulursun
.
 
merhaba arkadaşlar ...
ben üç buçuk yıllık evliyim ama başka bir şehirden gelin geldim.eşimin ailesinin oturduğu evde oturuyorum ve kayın validem vefat etti kayınpederim üst katımda oturuyor...ama ben bu çevreye uyum sağlayamadım çünkü benim yaşım da hiç insan yok en az yaş farkı olan kişilerle bile 12 yaş var aramda artık çok bunaldım zaten kimseyede güvenmiyorum çünkü kiminle konuşsam bir şekilde dedikodu ortamı yaratıyor...
ama evimi çok seviyorum çünkü 3 katlı ve benim deprem fobim var o yüzden evimde çok rahatım güvenlik açısından.evimde bir takım eksiklikler var yaptırmak istediğim ama ben bu mahalleyi pek sevmiyorum hiç kimsem yok:delphin:
bir de kayınpederim var ona da çok üzülüyorum çok yanlız onu bırakıp taşınmak ta istemiyorum ama herşey tatlı tatlı da olsun istiyorum çünkü ben eşimin aile fertlerine çok sık gitmiyorum mesafe var sayılır çok nadir ...onlar da gelmiyor çok fazla anlayacağınız çok yanlızım
artık eşim de bunaldı kararsızlığımdan bir gün evimi yaptırcam diyorum birgün de ben burayı sevmiyorum diyorum(tabii ki bunlar dert değil allah bu günlerimizi aratmasın)
siz bana nasıl bir yol çizmem gerektiğine dair olumlu olumsuz fikir alış verişinde bulunursanız sevinirim
ve ben bebek yapmak ta istiyorum artık ama girip çıkan bir arkadaşım bir destek komşum olsun çok isterdimsenağlama

tatlim seni cok iyi anlayabiliyorum..cunki ayni sorun bendede var....almanyaya ilk geldigim zamanlarda kalabalik ailemi mahalllemi tanidiklarimi arkadaslarimi cok ozluyordum halen de ozluyorum da...ben de cok zorlandim yanlizlik olacak gibi degil..kimseyi tanimamak kimseyle konusamamak cok agrima gidiyordu..malum ailedekilerde hep kendini geri cekerlerdi..ben de dedikoduya gelemem ben de hep ger cektim kendimi....birde insan hep evde olunca kafay yiyor resmen...ben de is buldum kendime...simdi benden iyisi yok...takmiyorum bile tanidigim yok arkadasim yok diye....cunki hergun ise git, isten sonra gel ev isiydi kocaydi ,yemekti ,alisveristi,bakimdi derken gun geciyor zaten..zamanim douyor hep ..aisverise cikiyorum magazalara bakiyorum geciyor zaman bir sekilde...is yerinde arkadaslarin oluyor en azindan isteyken biseyler paylasip kafani dagitabiliyorsun..kendine mesgul olacak biseyler bul derim ben..hele turkiyede cok guzel hobi kurslari var onlara katil hem cevre edinirsin hemde bir mesgalen olur....
 
Back
X