Herkesin aile ve cevre yapisi farkli. Ben bosanmis olmayi hic sevmedim.
Ailem bosanmis olmami kaldiramadi, 5 yil olacak bosanali.
Yatagima,odama sigamadim. En basiti evde kendi maasimla aldigim birseyi dahi atamiyorum. Attigim çöp torbasini bile karistirirlar. Para biriktiremiyorum, hicbir ozel masrafim olmadigi halde. Bosuna calisiyorum bugun evlenmeye kalksam yine para yok derler. Babamin borclari anlayamadigim bir bicimde asla bitmiyor ve vermedigimde hayirsiz evlat oluyorum. Sinirlerim tamamiyle yipranmis durumda.
Tum kiz arkadaslarimdan darbe yedim. Bosandiktan sonra esleri, babalari gorusturmedi benimle. Sorsan entelijansiya siniftanlar ama alabildigine varoslar ruhsuzlar
5 yildir her tanistigim erkege es adayi gozuyle baktim. Mecburdum. Hepsi de beni aileleriyle tanistiramayacaklarini soyledi. Utanirlarmis. En sonuncusu bunu soyleyen barda calisan bir kadinla evlendi, yabanci uyruklu olunca sorun olmuyor erkekler icin.
Yogun israrlarina dayanamayip benim gibi bosanmis bir beyfendi ile sozlendim. Akademisyendi farkli olur diye dusunmustum. Bildigin odun cikti cahil yobaz. Bolge ve kultur farkliligi yuzume tokat gibi carpti. Cok mucadele ettim onun icin de maddi manevi. Nikaha 10 gun kala, eski esiyle baristigini soyleyip beni terketti.
Simdi biri var hayatimda. Cok aci cekmis biri son şansim artik
Maalesef bazen hayata evlilik odakli bakmak zorunda kaliyorsun nefes aldirmiyorlar cunku
çok üzücü durumlar peki şimdi hayat nasill..
