Evliliğim

Tevafukk

şükür sebebi yavrum..
Kayıtlı Üye
24 Ocak 2012
592
348
323
Daha 1 yılımız bile dolmadan monotonlaşmaya başladık sanki. Hergün ufak tefek şeylerden tartışıyoruz günlerce küsüyoruz. İkimizde inatçıyız ben ilgi bekledikçe o daha odunlaşıyor asla alttan almıyor. Dışarı çıkınca gerginleşiyoruz suratımız asılıyor. Keyif almıyorum ona da aldırmıyorum..

Çok bunaltıyorum belkide çok fazla şey bekliyorum bilemiyorum.. Ben başka odalarda ağlarken onun ruhu bile duymuyor saatlerce başka odada olsam bişey mi oldu diye gelmıyor bile.. Bu ara maddi sıkıntılar,borçlar vs bizi yıprattı belki de ondan..
Mutlu değilim yada çok fazla irdeliyorum evliliğimizi..
Çocuk düşünüyoruz ama ertelesem mi diye aklımdan geçmiyor değil.. Her çocuk mutlu,huzurlu bir yuvayı hakeder..

Mesela akşamları ayrı odalarda takılmamız, telefonlarda saatlerimizi harcayıp birbirimize iki güzel söz söylemememiz vs hepsi normalleşmeye başladı. Çok korkuyorum bu kadar erken bu hale gelmiş olmamız beni üzüyor.. Çok zorluk çekerek evlendik böyle olacağını hiç hayal etmemiştim..
 
Son düzenleme:
Tüm zorluklar elele aşılır ,birbirinize zaman ayırın, şu ceplerinize ayırdığınız zamanı kendinize ayirsaniz fena olmaz
 
Bir kere inattan vazgecmeniz gerekir.
Inatla evlilik ya hep gergin yurur gider, yada hic gitmez.
Bence ikinizinde oturup dogru duzgun konusmasi lazim.
O evde senin varliginin farkinda olmasi lazim.
Benim esimde son gunlerde telefonu elinden birakmiyor cildiriyorum.
 
Ama ben bunu anlamıyorum işte. Ruhlarınız bu kadar uzakken sadece cinsellik için mi bir araya geliniyo? Başka odada ağlayıp hiç konuşmayıp surat asıp sonra haydiiii hoppaaa yatağa çocuk yapmaya mı gidiliyo? Nasıl çocuk düşünüyosunuz bu hengamede?
Güzel güzel konuşmalı, evinize bazı kurallar koymalısınız. Karşılıklı anlaşmalar yapılmalı. Başka türlü tek taraflı olmaz, onun da durumdan rahatsız olması gerek sizin gibi. Lakin kocanıza göre herşey tıkırındaysa, kabul etmiyorsa çözüm çok zor.
 
Evliliğinin ilk yılında bu haldeysen çocuk fikrini kesinlikle ertele. Zamanla birbirinize alışıp oturtursunuz belki bazı şeyleri.. Ozaman düşün derim çocuğu. Saatlerce telefon nedir ya ? Nevar bu telefonda ? Bu aralar araba araştırıyor diye biraz ilgili bilgisayarla eşim,kızıyorum.. Özür dilerim canım deyip kapatıyor.. Kurallarınızı koyun,isteklerinizi dile getirin.. Anlattığınız şekilde çok evlilik var ama bnce evlilik bu değil.
 
Bence çocuk yapmayı ertelemelisiniz. Ebeveynler kendi iletişim problemlerini cozemedikleri sürece kendi çocuklarına ne gibi bir faydaları olur ki? Çocukların ailelerini secme sansi yok. Her cocugun hak ettiği, sağlıklı ilişkilerin olduğu bir aile ortamıni sağlamak ve sonradan onları hayatimiza katmak bizim sorumluluğumuzda.
Ilk 1 yıl genelde zor geçer, 2 taraf da çaba gosterirse gayet guzel atlatiliyor. Kestirip atmayın. Küsmek ve surat asmak yerine karşınıza alıp kirginliklarinizi, problemlerinizi konuşursanız hem birbirinizi daha iyi tanıyabilirsiniz hem de orta yol bulup bulamayacağınızi anlarsınız. Küsmek sadece vakit kaybı..
 
Bunaltmayin o zaman
Ya da birakin elinizden telefonu...
Sorunun farkinda olup hicbir sey yapmayip
Odada agliyor musunuz ?:110:
 
Ayrı odalarda durma, yanına git.
Telefonla mı oynuyor, güzel bir film koy.
Çay demle, çekirdek çitlet, işten konuş.
Monotonlaşma 2 taraflı olur, sen olmazsan olmaz.
İşten gelince güzel bir kek yap, sürpriz olsun.
Ne bileyim, Mutlu olmak zor değil, anlaşan çiftler için.
Ki çocuk bile düşünüyorsan, demek seviyorsun, öncesinde anlaşmışsın.

Hayatı zorlaştıran bizleriz, zor günler aşılır, siz yeter ki birlik olun. Sevin birbirinizi.
Sevgi ile aşılmayacak zorluk yoktur. ;)
 
Daha 1 yılımız bile dolmadan monotonlaşmaya başladık sanki. Hergün ufak tefek şeylerden tartışıyoruz günlerce küsüyoruz. İkimizde inatçıyız ben ilgi bekledikçe o daha odunlaşıyor asla alttan almıyor. Dışarı çıkınca gerginleşiyoruz suratımız asılıyor. Keyif almıyorum ona da aldırmıyorum..

Çok bunaltıyorum belkide çok fazla şey bekliyorum bilemiyorum.. Ben başka odalarda ağlarken onun ruhu bile duymuyor saatlerce başka odada olsam bişey mi oldu diye gelmıyor bile.. Bu ara maddi sıkıntılar,borçlar vs bizi yıprattı belki de ondan..
Mutlu değilim yada çok fazla irdeliyorum evliliğimizi..
Çocuk düşünüyoruz ama ertelesem mi diye aklımdan geçmiyor değil.. Her çocuk mutlu,huzurlu bir yuvayı hakeder..

Mesela akşamları ayrı odalarda takılmamız, telefonlarda saatlerimizi harcayıp birbirimize iki güzel söz söylemememiz vs hepsi normalleşmeye başladı. Çok korkuyorum bu kadar erken bu hale gelmiş olmamız beni üzüyor.. Çok zorluk çekerek evlendik böyle olacağını hiç hayal etmemiştim..
Öncelikle hakli olduğunuzu söyliyim.Bir kadin kocasindan ilgi bekler, ama esiniz bunu ypmiyor.Borcla bi ilgisi oldugunu düşünmuyrm telefona harcadıgı zamani sizinle gecirsin.İpler kopukken cocuk yapmayin simdi Allah yardimcin olsun ...
 
kendinin de söylediği gibi yüksek dozda hayaller kurarak üstüne heyecanla,şevkle,ihtirasla,yüksek beklentilerle girdiğimiz baloncuklu evlilik yolculuğunda bir gün patlayıp elimizde kalır,,,
sana özel bir durum değil bu yaşadıkların
kendimde dahil ,,,,

şimdilik bunları yaşıyorsun ,görüyorsun,,,

bunun birde ileri zamanı var (çocuklu,yıpranmış,kendinden vazgeçmiş,,,,,vs)

mesele şu ki:yaşadığın şu durumdan ders çıkarman ve evlilikle ilgili beklentilerini,gözden geçirip

yoluna devam etmen ..

mutluluklar diliyorum
 
sizin yerinizde olsam çocuk konusunu bir süre ertelerim, evliliğiniz zaten normal evlilik gibi gitmiyor, öncelikli olarak onu aşmanız lazım.
Maddi zorluklar evliliği ister istemez yıpratıyor bu zorluklar beraber el ele olunca geçiyor. Bide eşinizle ilgili çok, çok fazla a-beklenti içinde olmayın düz mantık bakıyorlar hayata çünkü evliliğimde en çok bunu öğrendim ne kadar az beklenti o kadar çok mutluluk bide beklemeyi bırakmayı öğrendim, bir şey istiyorsam direk söylüyorum bu böyle olsun, ben bunu istiyorum diyorum diğer türlü bekledikçe bekliyorsun.

yani size demem odaya gidip kendinizi kapatmayın gidin yanına konuşun, her gün kendinize zaman ayırın evde bir saat telefonu yasaklayın.
 
Back
X