• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

EVlİLİĞİMİN BiTiŞİ..YA ŞİMDi..

inFlamess

Nirvana
Kayıtlı Üye
7 Temmuz 2009
1.443
2.224
658
Kızlar merhaba..Bi önce ki konum da eşimin yaptığı iğrençliklerini ve ondan ayrılacağımı yazmıştım..Resmiyette boşanmadık halen ama ayrı yaşıyoruz..Onu halen çok seviyorum çok acı çekiyorum ama beynimde bitirdim .Çok sancılı ve ağır günler yaşadım ve halen ağlama nöbetlerim olmuyor değil..

Şuan ise sorunum evliliğimden ziyade oğlum..O dogmadan önce kendimi bildim bileli çalıştım.Dogduktan sonra ara verip tekrar başladım.Eşimle ayrılmadan 5,6 ay öncesinde işten çıkartılmış ,evdeydim.Ama evliliğim bittikten sonra şuan ki duygularımla çalışmayı asla istemiyorum.Neden böyle oldum anlamıyorum .Oglumu kaybetmekten çok korkuyorum, ya ben yokken başına birşey gelirse diye..Oğluma annem bakacak ama bu korkuyu atamıyorum.Şuan başka bi bankadan iş teklifi var ve pozisyonu tam istediğim gibi.Çalışma nedenim maddiyat değil ama; çalışmayarak yaşamakta çok anlamsız geliyor,seviyorum çalışmayı .Şuan oğlum 32 aylık .Okula başlayıncayadek çalışmayı istemiyorum için için..O okula başlayınca da böyle bi teklifi alacağımı hiç sanmıyorum.


Evde oğlumla olmaya mı alıştım işten çıkarılma süreci sonrası yoksa ;evliliğimin bitmesinin verdiği sebepten ötürü mü böyle hissediyorum bilmiyorum.Ogluma kendimi veremeden yıllar akıp gitsin istemiyorum.Yorumlarınızı bekliyorum kızlar.O benim ilk ve tek Çocuğum ,herşeyim.Zaten bir daha asla düşünmüyorum ikinci bir çocuk. Bunlara göre yorum yaparsanız sevinirim.

 
Son düzenleme:
Bence git çalış sürekli oğlunun yaninda olmayacaksin nede olsa.Annen bakacakmis sende kendine vakit ayirisin ve bu teklifide kaçırma sakın. Yarim gün mü tam gün mü çalışacak sin?
 
maddi olarak ihtiyaciniz yoksa calismayin, cocugunuz daha cok kucuk bidaha bu yasa gelmicek..onunla vakit gecirin derim.
 
benim oğlum 6.5 aylık ve bir mesleğim yok
hep bi çalışma hayatım oldu ama
şu an aynı durumdayız, eşimden ayrıyım henüz boşanmadık
ve ben en fazla 1 yaşına kadar daha çalışmadan geçirebilirim belki
sonrasında mecbur bi iş bulmak zorundayım
ya yürüdüğünü göremezsem ya ilk kelimesini ben duyamazsam diye üzülüyorum
keşke mecburiyetimiz olmasa ve hep evlatlarımızın yanında olabilsek
ancak hayat ne yazık ki böyle değil...
 
Kızlar merhaba..Bi önce ki konum da eşimin yaptığı iğrençliklerini ve ondan ayrılacağımı yazmıştım..Resmiyette boşanmadık halen ama ayrı yaşıyoruz..Onu halen çok seviyorum çok acı çekiyorum ama beynimde bitirdim .Çok sancılı ve ağır günler yaşadım ve halen ağlama nöbetlerim olmuyor değil..

Şuan ise sorunum evliliğimden ziyade oğlum..O dogmadan önce kendimi bildim bileli çalıştım.Dogduktan sonra ara verip tekrar başladım.Eşimle ayrılmadan 5,6 ay öncesinde işten çıkartılmış ,evdeydim.Ama evliliğim bittikten sonra şuan ki duygularımla çalışmayı asla istemiyorum.Neden böyle oldum anlamıyorum .Oglumu kaybetmekten çok korkuyorum, ya ben yokken başına birşey gelirse diye..Oğluma annem bakacak ama bu korkuyu atamıyorum.Şuan başka bi bankadan iş teklifi var ve pozisyonu tam istediğim gibi.Çalışma nedenim maddiyat değil ama; çalışmayarak yaşamakta çok anlamsız geliyor,seviyorum çalışmayı .Şuan oğlum 32 aylık .Okula başlayıncayadek çalışmayı istemiyorum için için..O okula başlayınca da böyle bi teklifi alacağımı hiç sanmıyorum.


Evde oğlumla olmaya mı alıştım işten çıkarılma süreci sonrası yoksa ;evliliğimin bitmesinin verdiği sebepten ötürü mü böyle hissediyorum bilmiyorum.Ogluma kendimi veremeden yıllar akıp gitsin istemiyorum.Yorumlarınızı bekliyorum kızlar.O benim ilk ve tek Çocuğum ,herşeyim.Zaten bir daha asla düşünmüyorum ikinci bir çocuk. Bunlara göre yorum yaparsanız sevinirim.

ihtiyaciniz yoksa bencede calismayin oglunuzla gezin tozun en azindan sikintili surecte oglunuzla terapi edin kendinizi bi donem su an icinizden gelmedigine gore hazir deilsiniz henuz yeni ortama yeni ise zaten toparlandiginizda kendiliginden calismak isteyeceksiniz
 
  • 36 ay sosyalleşme yaşı, oğlunuzu anneniz bakacak. ASLINDA ÇOK AVANTAJLISINIZ. Zor bir süreçten geçmişsiniz. Ciddi bir desteğe ihtiyacınız var. yerinizde olsam çalışırdım. Ama bir uzmandan destek alıp ruh durumunu toplamak şartıyla. Çünkü böyle çalışmaya başlarsanız hem oğlunuza karşı eksiklik duygusu yaşarsınız, hemde işinizde zorlanabilirsiniz.
 
maddi olarak ihtiyacın olmasa da oğluna daha iyi bi geleceğin garantisi için çalışman daha iyi gibi. Hem çalışırken boşanma olayını, süreçleri düşünmezsin kafan dolu olur en azından.
 
Bence biraz dinlen oğlunla gez toz hayatı yaşa, kafanı dinle .. Sonra işe başlarsın. Ama tabi bu seferde iş bulabilir misin bide istediğin pozisyonda o da ayrı bi sıkıntı galiba..
 
oğlun ve kendin için çalışmalısın..geleceği düşünmek zorundasın..
 
belki bana kızacaksın ama önce kendini düşünmelisin. sen iyi olmalısın. iyi olmalısın ki oğluna da verimli olabilesin. çalışmak en güzel terapidir. bak işte sana fırsat ayağına kadar gelmiş. istediğin pozisyonda çalışmak inan seni mutlu edecek ve güçlendirecektir. annen gibi büyük ve güvenebileceğin bir destekçinde arkanda. bence kesinlikle çalışmalısın. yoksa her daim oğlunla gezip tozamazsın ve evde olduğun dönemlerde bunalım yaşayıp daha da zorlu bir sürece sokabilirsin kendini. o yüzden önce kendin sosyalleşmelisin ve sonra mesai dışında oğlunla sosyalleşmelisin. siz gezip tozarkende anneciğin dinlenir :KK68:

baharla birlikte ruhunun çiçekler açması dileğiyle :KK36:
 
Kızlar merhaba..Bi önce ki konum da eşimin yaptığı iğrençliklerini ve ondan ayrılacağımı yazmıştım..Resmiyette boşanmadık halen ama ayrı yaşıyoruz..Onu halen çok seviyorum çok acı çekiyorum ama beynimde bitirdim .Çok sancılı ve ağır günler yaşadım ve halen ağlama nöbetlerim olmuyor değil..

Şuan ise sorunum evliliğimden ziyade oğlum..O dogmadan önce kendimi bildim bileli çalıştım.Dogduktan sonra ara verip tekrar başladım.Eşimle ayrılmadan 5,6 ay öncesinde işten çıkartılmış ,evdeydim.Ama evliliğim bittikten sonra şuan ki duygularımla çalışmayı asla istemiyorum.Neden böyle oldum anlamıyorum .Oglumu kaybetmekten çok korkuyorum, ya ben yokken başına birşey gelirse diye..Oğluma annem bakacak ama bu korkuyu atamıyorum.Şuan başka bi bankadan iş teklifi var ve pozisyonu tam istediğim gibi.Çalışma nedenim maddiyat değil ama; çalışmayarak yaşamakta çok anlamsız geliyor,seviyorum çalışmayı .Şuan oğlum 32 aylık .Okula başlayıncayadek çalışmayı istemiyorum için için..O okula başlayınca da böyle bi teklifi alacağımı hiç sanmıyorum.


Evde oğlumla olmaya mı alıştım işten çıkarılma süreci sonrası yoksa ;evliliğimin bitmesinin verdiği sebepten ötürü mü böyle hissediyorum bilmiyorum.Ogluma kendimi veremeden yıllar akıp gitsin istemiyorum.Yorumlarınızı bekliyorum kızlar.O benim ilk ve tek Çocuğum ,herşeyim.Zaten bir daha asla düşünmüyorum ikinci bir çocuk. Bunlara göre yorum yaparsanız sevinirim.

Sana tek kelime diyeceğim ÇALIŞ
 
Her insan sürekli çocuğunun yanında olmak ister fakat böyle bir zamanda çocuğunuzdan çok çalışmanın size daha iyi geleceğini düşünüyorum. Ama bankada hangi pozisyonda olacaksınız bilmiyorum ama kafanızı çok iyi vermeniz gerekiyor. Eğer ruhsal durumunuz çok iyi değilse işe başlamadan önce psikolojik destek almanızı tavsiye ederim.
 
icinize nasil siniyorsa öyle yapin bence..
hakkinizda hayirlisi olsun
 
Birgün mutlaka calisacaksin , bence oglun icin zaten calismalisin..
Suan bosaniyosun duygularin alak bulak oldu diye calismama hissi var sende ama ilerde gececek ve yine cslismsk isteyeceksin iste ozamanda suanki is teklifini bulamaya bilirsin.
 
Kızlar merhaba..Bi önce ki konum da eşimin yaptığı iğrençliklerini ve ondan ayrılacağımı yazmıştım..Resmiyette boşanmadık halen ama ayrı yaşıyoruz..Onu halen çok seviyorum çok acı çekiyorum ama beynimde bitirdim .Çok sancılı ve ağır günler yaşadım ve halen ağlama nöbetlerim olmuyor değil..

Şuan ise sorunum evliliğimden ziyade oğlum..O dogmadan önce kendimi bildim bileli çalıştım.Dogduktan sonra ara verip tekrar başladım.Eşimle ayrılmadan 5,6 ay öncesinde işten çıkartılmış ,evdeydim.Ama evliliğim bittikten sonra şuan ki duygularımla çalışmayı asla istemiyorum.Neden böyle oldum anlamıyorum .Oglumu kaybetmekten çok korkuyorum, ya ben yokken başına birşey gelirse diye..Oğluma annem bakacak ama bu korkuyu atamıyorum.Şuan başka bi bankadan iş teklifi var ve pozisyonu tam istediğim gibi.Çalışma nedenim maddiyat değil ama; çalışmayarak yaşamakta çok anlamsız geliyor,seviyorum çalışmayı .Şuan oğlum 32 aylık .Okula başlayıncayadek çalışmayı istemiyorum için için..O okula başlayınca da böyle bi teklifi alacağımı hiç sanmıyorum.


Evde oğlumla olmaya mı alıştım işten çıkarılma süreci sonrası yoksa ;evliliğimin bitmesinin verdiği sebepten ötürü mü böyle hissediyorum bilmiyorum.Ogluma kendimi veremeden yıllar akıp gitsin istemiyorum.Yorumlarınızı bekliyorum kızlar.O benim ilk ve tek Çocuğum ,herşeyim.Zaten bir daha asla düşünmüyorum ikinci bir çocuk. Bunlara göre yorum yaparsanız sevinirim.


Sanıyorum ki henüz kendinizi iyi hissedecek kadar toparlanamadınız. Bu süreçte çalışmak yerine size oğlunuzla vakit geçirmek (ama eve kapanıp değil gezmek, parklarda onunla birlikte oyun oynayıp zaman geçirmek) daha iyi gelebilir. Maddi olarak çalışmaya ihtiyacınız yoksa bir süre daha çalışmamanız iyi olacaktır. Hem kendinizi toparlarsınız hem de oğlunuzla gönlünüzce vakit geçirmiş olursunuz.
 
Oğluna daha iyi bir gelecek sağlamak için ve de kendi psikolojini düzeltmek için çalışmalısın arkadaşım,en azından evde oturup kuruntu yapmak yerine sana meşgale olacak bir işte çalışmalısın.
 
Kızlar merhaba..Bi önce ki konum da eşimin yaptığı iğrençliklerini ve ondan ayrılacağımı yazmıştım..Resmiyette boşanmadık halen ama ayrı yaşıyoruz..Onu halen çok seviyorum çok acı çekiyorum ama beynimde bitirdim .Çok sancılı ve ağır günler yaşadım ve halen ağlama nöbetlerim olmuyor değil..

Şuan ise sorunum evliliğimden ziyade oğlum..O dogmadan önce kendimi bildim bileli çalıştım.Dogduktan sonra ara verip tekrar başladım.Eşimle ayrılmadan 5,6 ay öncesinde işten çıkartılmış ,evdeydim.Ama evliliğim bittikten sonra şuan ki duygularımla çalışmayı asla istemiyorum.Neden böyle oldum anlamıyorum .Oglumu kaybetmekten çok korkuyorum, ya ben yokken başına birşey gelirse diye..Oğluma annem bakacak ama bu korkuyu atamıyorum.Şuan başka bi bankadan iş teklifi var ve pozisyonu tam istediğim gibi.Çalışma nedenim maddiyat değil ama; çalışmayarak yaşamakta çok anlamsız geliyor,seviyorum çalışmayı .Şuan oğlum 32 aylık .Okula başlayıncayadek çalışmayı istemiyorum için için..O okula başlayınca da böyle bi teklifi alacağımı hiç sanmıyorum.


Evde oğlumla olmaya mı alıştım işten çıkarılma süreci sonrası yoksa ;evliliğimin bitmesinin verdiği sebepten ötürü mü böyle hissediyorum bilmiyorum.Ogluma kendimi veremeden yıllar akıp gitsin istemiyorum.Yorumlarınızı bekliyorum kızlar.O benim ilk ve tek Çocuğum ,herşeyim.Zaten bir daha asla düşünmüyorum ikinci bir çocuk. Bunlara göre yorum yaparsanız sevinirim.


bence onu iyi bir kreşe vermelisin.ne demek okula başlayana kadar çalışmamak.her şey para değil ama kariyer imaj çok önemli bak sana da iyi gelecek
 
Back
X