Evlilik bu mu...?

karaca_karam

Üye
Kayıtlı Üye
25 Haziran 2013
13
0
6
İstanbul
Herkese merhaba...aranıza yeni katıldım...dertleşmeye dinlemeye ve kendimi anlatmaya ihtiyacım var...33 yaşındayım .2 yıllık evliğim...hiçbir şey umduğum ve istediğim gibi olmadı...işi önce böyle değildi....şimdi ise eşim sürekli yurt dışında...4 ay arayla gidip geliyor işi sebebi ile...ne bir düzen ne bir heyecan ne bir plan yapma isteği kaldı bende...eşim çocuk istemiyor...evlenmeden önce hiç birşey böyle değildi...ailesi ile kalakaldım...rutine bağlanmış bir hayat...ne kadar sürer bilemiyorum...eğer yalnızlık içinde boğulmak bu ise çok ama çok mutsuzum....
 
Maalesef arkadasim evlilik bu... Cok fazla beklentin olursa cok fazla hayaller kurarsan uzulen sen olursun, evlenmeden once hersey okadar guzel oluyorki birlikte okadar hayaller kuruosun sonra evlenince o imzadan sonra hayal dunyasindan gercek dunyaya gecis yapiorsun ve affallayip kaliyorsun, ve seninde sordugun gibi evlilik bu mu diyorsun.. Boyle dusunen yanlizca sen degilsin emin ol cogu evlilikler bu durumda hayatin telasi, kosturmaca is guc derken, ne sevgililik kaliyor ne ilgi ne ask ne romantizm maalesef hersey monotonlasiyor. Birbirlerini, iliskilerini bu sekilde kabullenenler devam ediyor hayir ben yapamam diyenler yollari ayiriyor maaesef... Hersey bukadar basit artik
 
Herkese merhaba...aranıza yeni katıldım...dertleşmeye dinlemeye ve kendimi anlatmaya ihtiyacım var...33 yaşındayım .2 yıllık evliğim...hiçbir şey umduğum ve istediğim gibi olmadı...işi önce böyle değildi....şimdi ise eşim sürekli yurt dışında...4 ay arayla gidip geliyor işi sebebi ile...ne bir düzen ne bir heyecan ne bir plan yapma isteği kaldı bende...eşim çocuk istemiyor...evlenmeden önce hiç birşey böyle değildi...ailesi ile kalakaldım...rutine bağlanmış bir hayat...ne kadar sürer bilemiyorum...eğer yalnızlık içinde boğulmak bu ise çok ama çok mutsuzum....

hosgeldın akadasım..ılk ben yazıyım fıkırlerımı:) sımdı ınsanlar evlenince hergun bı hareketlılık hergun bı farkındalık arıor ama tabıkı sonrası hayal kırıklığı..tabıkıde rutınlesecek..aılesıyle hergun ıclı dışlı oluosun hergun onları goruosun..ıcınden dıosun bu ne ya hıcmı sıkılmıolar bırbırlerınden dıye..ama yapıcakları nelerı var..sonra cocugun oluo onu büyütmekle vakıt gecıo bı bakmışsın omur btmıs:) ha tabı esle yapılacak seylerde vardır ama florttekı gıbı bı hayat bekleme..nası bı ıse gıdıoruz calısmaya sabah aksam rutın..evlılıkte yemekbulasık hoşbeş çocuk günlük olaylar ıste oyle omur bıtıo..esın mecbur yurtıdısına gıtmıs ıs ıcın..cunku gecınmesı lazım..hergun evınde olsa duzenın nası dönecek..tabıkı yerı gelıcek gezıceksınız beraber tatıllere gıdıceksınız ama evlenince 3.sahıslarında hep hayatında olucagını unutmamak lazım..eger hayata cok anlamlar yüklemezsen mutlu olursun:34: sevgiyle kal............
 
Maalesef arkadasim evlilik bu... Cok fazla beklentin olursa cok fazla hayaller kurarsan uzulen sen olursun, evlenmeden once hersey okadar guzel oluyorki birlikte okadar hayaller kuruosun sonra evlenince o imzadan sonra hayal dunyasindan gercek dunyaya gecis yapiorsun ve affallayip kaliyorsun, ve seninde sordugun gibi evlilik bu mu diyorsun.. Boyle dusunen yanlizca sen degilsin emin ol cogu evlilikler bu durumda hayatin telasi, kosturmaca is guc derken, ne sevgililik kaliyor ne ilgi ne ask ne romantizm maalesef hersey monotonlasiyor. Birbirlerini, iliskilerini bu sekilde kabullenenler devam ediyor hayir ben yapamam diyenler yollari ayiriyor maaesef... Hersey bukadar basit artik

benden hızlı çıktın fıkır yazarken:1: ama olsun çaak aynı fıkırdeız arkadasım:1: bu evlılıgı anladık canım bız:1::1::1:
 
Herkese merhaba...aranıza yeni katıldım...dertleşmeye dinlemeye ve kendimi anlatmaya ihtiyacım var...33 yaşındayım .2 yıllık evliğim...hiçbir şey umduğum ve istediğim gibi olmadı...işi önce böyle değildi....şimdi ise eşim sürekli yurt dışında...4 ay arayla gidip geliyor işi sebebi ile...ne bir düzen ne bir heyecan ne bir plan yapma isteği kaldı bende...eşim çocuk istemiyor...evlenmeden önce hiç birşey böyle değildi...ailesi ile kalakaldım...rutine bağlanmış bir hayat...ne kadar sürer bilemiyorum...eğer yalnızlık içinde boğulmak bu ise çok ama çok mutsuzum....

maalesef arkadaşım evlilik bu olmamalı. herkesin sevilmeye, sevmeye, şefkate ihtiyacı var. birini hayatınıza ortak seçtiğinizde onunla yaşlanmak için seçersiniz, bir başınıza kalmak için değil. beklentileriniz yüksek olsun, beklentiniz olsun. kendinize verdiğiniz değerden ve sevilme hakkınızdan asla vazgeçmeyin. içinizin ısınmasına olan arzunuzdan vazgeçmeyin. düzen böyledir gelir gider diye içinizi öldürmeyin. mutlu değilseniz, değer görmüyorsanız neresinden dönerseniz kardır. kimse yalnız olmak için evlenmez, aksine hayata karşı iki kişi olmak içindir bu kurum. umarım mutluluğu en kısa zamanda bulursunuz.
 
ama konu sahıbı arkadaşı eglendırmek adına sıtedee bı sakız patlayım eğlence olsun..:51::51: aman ya bende sıkılıorum zaten artık delıye vurdum:1::1:
 
maalesef arkadaşım evlilik bu olmamalı. herkesin sevilmeye, sevmeye, şefkate ihtiyacı var. birini hayatınıza ortak seçtiğinizde onunla yaşlanmak için seçersiniz, bir başınıza kalmak için değil. beklentileriniz yüksek olsun, beklentiniz olsun. kendinize verdiğiniz değerden ve sevilme hakkınızdan asla vazgeçmeyin. içinizin ısınmasına olan arzunuzdan vazgeçmeyin. düzen böyledir gelir gider diye içinizi öldürmeyin. mutlu değilseniz, değer görmüyorsanız neresinden dönerseniz kardır. kimse yalnız olmak için evlenmez, aksine hayata karşı iki kişi olmak içindir bu kurum. umarım mutluluğu en kısa zamanda bulursunuz.

lovelybee sen evlı deıldın dımı? sankı sevgılınle beraber yazsıodun dımı oyle hatırlıorum yorumlardan senı..ah ahh sen anlamazsın sımdı canım..ama en guselını sen yapıon sakın ımza atma kız kıskanıom senı :1:
 
evet evlilik bu malesef...
çok hayal kurup da hayal dünyasından gerçek dünyaya geçiş yapmak gibi bir şey evilik...
ömür böyle tükeniyor..hep bir geçim derdi, kırgınlıklar, masraflar, çoluk çocuk telaşı, vs...
hayat uzun gözükse de çok kısa ve biz hala farkına varamıyoruz...
hayallerle kurulan evlilikler, kırıklıklarla devam ediyor gidiyor....kabullenmek evliliğin idamesi zaten...kabullenmemek de yolları ayırmak işte...
ama emin ol birtek benmiyim böyle düşünen deme, yüzde doksan evlilikler böyle...
bazı istisnai durumlar yokmu? tabiki var..
ama günlerini o tür evliliklere imrenerek geçiririsen, gençliğini tüketirsin...kabullenmek zorundayız gibi...hayırlısı ne diyelim..
 
Evlilik bu değil. Sürekli yurtdışı gezileri, çocuk istememe, ilgisizlik... Bu bşr çok kimsenin yaşadığı birşey değil. Eşinizle bu konuyu konuştunuz mu?
 
lovelybee sen evlı deıldın dımı? sankı sevgılınle beraber yazsıodun dımı oyle hatırlıorum yorumlardan senı..ah ahh sen anlamazsın sımdı canım..ama en guselını sen yapıon sakın ımza atma kız kıskanıom senı :1:

çok tatlısın :16: vallahi böyleyse hiç anlamak istemiyorum, şu an sahip olduğum iletişimi ve dayanışmayı kaybettirecekse o imza evet atmadan bir ömür geçirebilirim :26: yine de umutluyum bakalım... konu sahibinin kendini bunu çekmek zorunda hissetmesini istemiyorum hiç, herkes çok yalnız hayatta eşler, sevgililer bunları biraz olsun azaltıp yanımızda olmak için varken bu hale nasıl geliyor bu işler çok üzülüyorum...
 
Herkese merhaba...aranıza yeni katıldım...dertleşmeye dinlemeye ve kendimi anlatmaya ihtiyacım var...33 yaşındayım .2 yıllık evliğim...hiçbir şey umduğum ve istediğim gibi olmadı...işi önce böyle değildi....şimdi ise eşim sürekli yurt dışında...4 ay arayla gidip geliyor işi sebebi ile...ne bir düzen ne bir heyecan ne bir plan yapma isteği kaldı bende...eşim çocuk istemiyor...evlenmeden önce hiç birşey böyle değildi...ailesi ile kalakaldım...rutine bağlanmış bir hayat...ne kadar sürer bilemiyorum...eğer yalnızlık içinde boğulmak bu ise çok ama çok mutsuzum....

cok sıkıldıysan ıse gır kafan dağılır.. keşke cocugunuz olsaydı zaman daha cabuk gecerdı ...umarım hersey en kısa zamanda duzelır zor bır durum...
 
çok tatlısın :16: vallahi böyleyse hiç anlamak istemiyorum, şu an sahip olduğum iletişimi ve dayanışmayı kaybettirecekse o imza evet atmadan bir ömür geçirebilirim :26: yine de umutluyum bakalım... konu sahibinin kendini bunu çekmek zorunda hissetmesini istemiyorum hiç, herkes çok yalnız hayatta eşler, sevgililer bunları biraz olsun azaltıp yanımızda olmak için varken bu hale nasıl geliyor bu işler çok üzülüyorum...

amann nerdeeee oyle hayat kuzucum keşke oyle olsa.. oyle ısteyıncede aaaa evde kaldın oluo..ılla ınsanlar bı dugun gorecek:1: ben sımdı bosanmadyım.bıdaha evlenmek ıstemıom flört olursa basım ustune dıorum:1:.ay çekemem kahır..hep bı ıdare..sankı ıdare başkanıyım..flört edıyım bellı saat aralıklarında cafede buluşalım cay kahve hoşbeş yeter sonra o evıne ben evıme..onun annesı onun benımkı benım olsun..eltı görümce kayınço kaynana kaynaya baldız cok prosedurlu ısler ayoll:1::1: sımdı sevgılıyken bıyere gıdılecek mesela yok gelemem dıosun ama evlenince aa tamam sen dur evde bız gıdelım olmuo:1::1: böyle yola devam sekerım desteklıorum:1::1:
 
Eşinin yurt dışı seyahatleri senin canını çok sıkmış bence canım. Tabi bir de çocuk istememesi.
Bence evlilik de hayat gibi. İçinde bütün duyguları barındırıyor. Mutluluk, sevinç, heyecan getirdiği gibi bazen mutsuzluk, hüzün ya da kırgınlıklar da getirebiliyor bize. Bu çok normal, her gün çok neşeli çok heyecanlı olamayız değil mi? İnsanız sonuçta tabi ki zaman zaman daha durgun, sıradan günlerimiz de olacak. Ama o sıradan günlerde eşinin göğsüne yatıp televizyon da izleyebilirsin, birlikte yürüyüş de yapabilirsiniz. Bence önemli olan bu basit etkinliklerde bile yanında eşin olduğu için mutlu olabilmek, huzurlu olabilmek. Sohbet edebilmek, birbirini anlamak. Eğer her zaman eşin yanında olduğu için mutlu olursan zaten sana herhangi bir şey rutin gelmez, hayal kırıklığı yaşamazsın.
Çocuk mevzusuna gelince, evlenmeden bu düşüncesini bilip kabul ettiysen sorun yok; ama eşin evlendikten sonra çocuk istemiyorum demeye başladıysa o kötü..
 
Eşinin yurt dışı seyahatleri senin canını çok sıkmış bence canım. Tabi bir de çocuk istememesi.
Bence evlilik de hayat gibi. İçinde bütün duyguları barındırıyor. Mutluluk, sevinç, heyecan getirdiği gibi bazen mutsuzluk, hüzün ya da kırgınlıklar da getirebiliyor bize. Bu çok normal, her gün çok neşeli çok heyecanlı olamayız değil mi? İnsanız sonuçta tabi ki zaman zaman daha durgun, sıradan günlerimiz de olacak. Ama o sıradan günlerde eşinin göğsüne yatıp televizyon da izleyebilirsin, birlikte yürüyüş de yapabilirsiniz. Bence önemli olan bu basit etkinliklerde bile yanında eşin olduğu için mutlu olabilmek, huzurlu olabilmek. Sohbet edebilmek, birbirini anlamak. Eğer her zaman eşin yanında olduğu için mutlu olursan zaten sana herhangi bir şey rutin gelmez, hayal kırıklığı yaşamazsın.
Çocuk mevzusuna gelince, evlenmeden bu düşüncesini bilip kabul ettiysen sorun yok; ama eşin evlendikten sonra çocuk istemiyorum demeye başladıysa o kötü..

tüm arkadaşların düşüncelerine teşekkür ederim...evlilik yalnızlığı beraberinde getiriyor ise sanki mutsuzluk o noktada başlıyor gibi....eşimin iş düzeni nişanlı iken böyle değildi...ailesine çok yakın oturuyoruz ..hiç itiraz etmedim ..öyle gerekti dedim...çocuk istemiyor çünkü bu iş düzeni 5 yıl kadar böyle gidecek gibi...benim anne olma isteğim tabiki var..çalışma hayatım uzun süreli hiç olmadı...ama kendimi kurslar vs..etkinliklerle oyalmaya çalışıyorum...sadece işimde bir boşluk var...belkide geçecek...zamana bırakılmış bazı durumlar beni yordu ...aslında asıl sorunumda bu galiba..
 
tüm arkadaşların düşüncelerine teşekkür ederim...evlilik yalnızlığı beraberinde getiriyor ise sanki mutsuzluk o noktada başlıyor gibi....eşimin iş düzeni nişanlı iken böyle değildi...ailesine çok yakın oturuyoruz ..hiç itiraz etmedim ..öyle gerekti dedim...çocuk istemiyor çünkü bu iş düzeni 5 yıl kadar böyle gidecek gibi...benim anne olma isteğim tabiki var..çalışma hayatım uzun süreli hiç olmadı...ama kendimi kurslar vs..etkinliklerle oyalmaya çalışıyorum...sadece işimde bir boşluk var...belkide geçecek...zamana bırakılmış bazı durumlar beni yordu ...aslında asıl sorunumda bu galiba..

Zamana bırakılmış bazı durumlar neler canım?
 
Zaman bırakılan durumlar derken....itiraf edeyim ki en önemlisi de çocuk konusu...bu konuda eşim çok net...ama ben anne olmak istiyorum...forumdaki diğer arkadaşların çabaları, tedavi durumları çocuk sahibi olan ve olmak isteyen arkadaşlara imreniyorum inanın...benim bu belirsizliği yaşama durumunda olmam üzüyor beni...bilemiyorum ifade edebiliyor muyum kendimi...yoksa fazla karamsar fazlamı melankolik durumdayım sizce?
 
Herkese merhaba...aranıza yeni katıldım...dertleşmeye dinlemeye ve kendimi anlatmaya ihtiyacım var...33 yaşındayım .2 yıllık evliğim...hiçbir şey umduğum ve istediğim gibi olmadı...işi önce böyle değildi....şimdi ise eşim sürekli yurt dışında...4 ay arayla gidip geliyor işi sebebi ile...ne bir düzen ne bir heyecan ne bir plan yapma isteği kaldı bende...eşim çocuk istemiyor...evlenmeden önce hiç birşey böyle değildi...ailesi ile kalakaldım...rutine bağlanmış bir hayat...ne kadar sürer bilemiyorum...eğer yalnızlık içinde boğulmak bu ise çok ama çok mutsuzum....

aaaaa, kıyamam sana ya.. eşinin 4 ay arayla gidp gelmesi çok kötü olmuş. 4 ay boyunca görüşmüyosunuz yani öylemi.. evlat neden düşünmüyo uzaksınız diyemi, ondan dinledinmi tatlım biraz daha açarmısın ?
 
Zaman bırakılan durumlar derken....itiraf edeyim ki en önemlisi de çocuk konusu...bu konuda eşim çok net...ama ben anne olmak istiyorum...forumdaki diğer arkadaşların çabaları, tedavi durumları çocuk sahibi olan ve olmak isteyen arkadaşlara imreniyorum inanın...benim bu belirsizliği yaşama durumunda olmam üzüyor beni...bilemiyorum ifade edebiliyor muyum kendimi...yoksa fazla karamsar fazlamı melankolik durumdayım sizce?

Sen çocuk sahibi olmak istediğinden eminsen eşini ikna etmeye çalış canım. 32 yaşındaymışsın, 5 sene erteleseniz 37 yaş ilk çocuk için oldukça geç olur. Eşine ileri yaşta gebeliğin sıkıntılarını ayrıca çocuğun sağlığı için de 35 yaş üstü gebeliklerin daha riskli olduğunu anlatabilirsin. Üstelik eşinin ailesi de size çok yakınmış. Bu da eşini rahatlatıcı bi faktör olacaktır bence. Sonuçta eşin yanında değilken onlar sana ve bebeğe bakmana yardımcı olurlar..
 
aaaaa, kıyamam sana ya.. eşinin 4 ay arayla gidp gelmesi çok kötü olmuş. 4 ay boyunca görüşmüyosunuz yani öylemi.. evlat neden düşünmüyo uzaksınız diyemi, ondan dinledinmi tatlım biraz daha açarmısın ?

Evet arkadaşım dört ay...çocuk konusunda ise ben uzakta olduğum sürece istemiyorum diyor eşim...sana tamamıyla bırakamam sorumluluğu diyor...ama ben istiyorum...annen yanımda diyorum...ama o ben görüp hiçbir şeyini paylaşmadan sana tüm sorumluluğu bırakamam diyor..aynı kararlılıkla...
 
Evet arkadaşım dört ay...çocuk konusunda ise ben uzakta olduğum sürece istemiyorum diyor eşim...sana tamamıyla bırakamam sorumluluğu diyor...ama ben istiyorum...annen yanımda diyorum...ama o ben görüp hiçbir şeyini paylaşmadan sana tüm sorumluluğu bırakamam diyor..aynı kararlılıkla...

Senin yanında olmak istiyor tatlım. normal değil mi bu açıdan düşün. ona şunu sor, peki ne zaman ikimizden olan güzeller güzeli bir evladımız için uygun şartlarımız olur ?
 
Back
X