Ben de güçlü tiplerdenim, aslında kimseye ihtiyacım yoktur ama dışarıyla ilgili işleri asla kendim yapmam 'bunları da ben yapacaksam neden evliyim' demişliğim var.
Geçenlerde ağır bir masanın yönünü değiştirmek gerekiyordu, ikimiz aynı odadayız ama ben tek başıma çevirdim, çevirince kızdı. Ben tek başıma yapabiliyorum diye çıkışınca çok alındı

böyle şeyler egolarını besliyor galiba, yaptırmak lazım.
Kendi ayakları üzerinde duran kadınlar biraz tez canlı ve titiz oluyor galiba, erkelerin genişliğine tahammül edemeyip kendileri yapmayı daha pratik buluyor. Erkeler de bunu küçümsenmek olarak görüyor. Bir süre sonra elini eteğini her şeyden çekip işe yaramaz hissetmeye başlıyorlar. Terapiye gidin ama bir yandan da dışarı işlerini ona yaptırmaya başlayın, markete o gitsin, çöpü o çıkarsın, tamirciyi o çağırsın, faturaları o ödesin... gibi gibi. İlkel benliklerini biraz okşamak lazım.
Beraber alışverişe gittiğimizde ikimizin de cebinde kredi kartı olmasına rağmen ödemeleri o yapar. Hatta onun kartı doluysa ben kartımı veririm yine o yapar. Ben yapınca adamın rengi değişiyor

sanki aynı keseden çıkmıyor para. Kadınlar gibi değil erkekler, bizim önemsemediğimiz şeyler onlar için ego meselesi oluyor.