Evlilik yalnış bir fikirmiydi?

burcus

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
8 Mart 2012
17
1
86
İstanbul
merhaba arkadaşlar.hiç lafı uzatmadan konuya giricem.ben 4 senelik evliyim evlenmeden öncede 6 sene çıktık.evlenmeden önce herşey güzeldi tabi.çalışıyordum.neyse ben o askerdeyken bankaya girdim ve 1.5 seneye yakın çalıştım.o askerden gelince tayinim olur dedim çünkü o bursada oturuyordu bende istanbulda.evi ordaydı.ailesiyle altlı üstlü müstakil bir evleri vardı.askerden geldi ben tayinimi istedim ama tayin hakkımın olmadığını söylediler tabi işe girerken böyle bir şey yoktu sonradan çıkmış..(şansım olsa zaten).eşimde beklemeyelim o zaman işten çık bursaya gel dedi.bu arada nikahımız olmuştu.bende istemiye istemiye güzelim işimi bırakıp.bursaya yerleştim.kayınvalideyle altlı üstlü yaşamak zaten zor,bide yaşadıkları yer bursanın dağı nerdeyse.hiç İstanbul gibi değil.istanbulda elimi nereye atsam istediğimi bulurdum burda otobüs bile zor geçio.yani bana çok sıkıcı geldi.halada öle gelio.sonra eşimle kavgalar başladı tabi.senin yüzünden güzelim işimi bıraktım,buraya geldim.falan diye..evde yemek yapmıyordum.temizlik çamaşır hiç bişi.hergün kavga ve evde oturup gece gündüz ağlıyordum.hatta onu öldürmeyi bile düşünüodum evden çıkmıyordum perde bile açmıyordum.battaniyemi çekip tv karşında oturuodum bütün gün yada uyuyodum .kendimide öldürmek istedim arkadaşlarımı özlüyordum onlar hep yükseldiler işlerinde bense orda çürüyordum.işte arıyorum ama istediğim gibi değildi aklım hep ordaydı hatta hala bile orda.en sonunda çok dualar ettim ve işimin istanbula tayini çıktı.hiç aklımızda yokken iş teklifi geldi.o da benim için kabul etti.tabi bende hemen bankama tekrar başvurdum.ama olumsuz yanıt geldi evlilik nedeniyle çıktığım için geri alınamıyormuşum bi şok daha...ve sonunda gelen sinir krizleri ve depresyon başlangıcı ve 4 senedir kullanılan ilaçlar.şimdi biraz daha iyiyim arada gidip gelio aklım tabi.sinir krizlerim tutuyo..çok bilmiş kaynanam yüzünden.bayramda gittik işte.her gittiğimizde aynı muhebbeti yapıoyodu istanbulda yaşanmaz insanı boğuyor,bulgarisatn göçmeni kendisi sadece kendi ülkesini meth etmeler,bursanın tek güzel yer olduğu falan.4 senedir aynı şeyler.bende en sonunda bağırdım kızdım ona.eşimde bana kızıo.ama sıkıldım 4 seneidr.istanbul şöle bursa şöle demesinden nefret ettirdi beni bursadan böyle konuşmasından dolayı..sevmiyorum onu.para falan verio bişiler alıo ama istemiorumo çok bilmiş konuşması herşeyi bitirio.ve onun yüzünden tekrar bi kriz geçirdim orda bayram günü.acile gittik sakinleştirici falan.şimdi istanbuldada is arıorum ama istediğim gibi yok.yada aklım hep bankada.olmuo işte.çocuk istiyorum eşim benim sinir krizlerimi görünce istemio.evde öyle boş boş oturuorum.boşansam diorum tam karar veremiyorum..yani bi çıkmazdayım.tek bildiğim şey bu evlilik yaptığım bir hata oldu hayatım bitti.arkadaşlarımın hepsi iyi yerlere gelirken ben kaldım çocukta olmuo..bazen tek çıkış ölüm gibi gelio ama nasıl????artık rabbim bile dualarımı duymuo..evdeyken bende namaza başladım..çok dau ediorum ama olmuo..sanki yaşamk boş gibi anlatabiliyormuyum bilmem.başınızı şişirdiysem özür dilerim.bana yardımcı olup bi fikir verirseniz sevinirim arkadaşlar..
 
bence biraz daha sabıra ihtiyacın var
iş de bulursun çocuk da olur
durumun çok da umutsuz bir durum değil
biraz daha sakin kafayla düşün
 
Merhaba geçmiş olsun öncelikle,
Okurken aslında biraz kızıdm size ama zaten kendinizi çok yıpratmışsınız ben de kırmak istemem sizi.Öncelikle eşinizin sizin için ne kadar önemli olduğunu hayatınızın neresinde olduğunu sorgulayın bence. Ona tutunmaya çalışın.Kendinizi çok objektif değerlendirmişsiniz.Anlattıklarınıza rağmen eşiniz yanınızda ne güzel.İnanın iş de olur çocuk da. Kaç yıl önce bıraktığınız bankanıza geri alınaacğınızı beklemek hata zaten, oraya saplanmayın. Hiçbirimiz kayınvalidemizle bir çok konuda anlaşamıyoruz, br içok huyunu sevmiyoruz, söylediklerine kızıyoruz...Kafanızda büyütmeyin.Netice de kendi kararlarınızla yaşamışsınız her şeyi, kendinizi kader kurbanı gibi görmeyin.Acıyııp üzülmeyin halinize ,güçlü olun.
 
Allah hayra çıkarsın inancın var ve asla beni duymuyor diye düşünme, allah biliyor yüzünü güldürceği günü. Herşey zamanla yoluna girecektir elbette. Sen sukunetini kaybetme. Sabret ve evinle ilgilenip eşinle iyi ol, iyi olmayı denedikçe kendini daha iyi hissettiğini göreceksin :34:
 
kimsenin hayatı dört dörtlük değil canım birazda sen kafaya takmamaya çalış herşeyde vardır bi hayır kendini bu kadar yıpratma hem dua ediyorum o kadar Allah kabul edio sakın deme bu da senin imtihanın demek ki sabır et muhakkak ki Allah mükafatını vericektir isyan etme birazda oluruna bırak bakalım öle mutlu olmaya çalış
 
ben de senin gibi evliliğimin hata oldugunu düşünenlerdenin. ayrı aileler ,ayrı yetişme tarzı vs. En kötüsü de ailesinden soğumam ve onları affedememem.Ailesi yüzünden ayrılacağım. Allah yardımcımız olsun. Ama kimse değişmiyor tek bildiğim bu. Baştan neyse öyle devam ediyor , illa bi yerden rahatsızlık devam ediyor. Ben ayrılmayı düşünenlerdenim, ama onun içinde zamana ,güce ve paraya ihtiyacım var.Senin de hakkında hayırlısı olsun
 
arkadaşım kendini hep başkalarının hayatlarıyla kıyaslarsan depresyon en yakın arkadaşın olur. Kimsenin hayatı dört dörtlük değil sosyal paylaşım sitelerinde insanların profillerine baksan herkes çok mutlu, çok iyi yaşamlar sürüyor, çok başarılı ama bence bunların bir çoğu yalan. Evliliğini bir hata olarak değerlendirme sana yazılanı yaşıyorsun..dibi görmüşsen ki dibi gördüm diyorsun düze çıkman yakındır. Allah kapıyı kapatmayı da açmayı da biledir. Sabret isyan etmenin kimseye faydası olmaz. Kimimizi vererek kimimizden alarak imtihan ediyor. Eşine sarıl, evliliğine sarıl sağlık insana verilen en güzel hediye kendini iyileştir önce bak kapıların nasıl açılacak.
 
aynı şeyleri bende düşünüyorum, yalnız deilsin yani...
daha bugün eski çalışma arkadaşlarımdan biriyle görüştüm çok iyi bir yerde memuriyete başlamış sadece o değil hepsi öyle benim arkadaşlarıpmda..
bu bayram banada herkes laf soktu çalışmıycanmı çocuk düşünmüyosunuz diye...
sanki herşey hemen isteyince anında oluyo...
bende çok üzülüyorum ruhum bedenim herşeyim değişti... evlendiğimde 63 kiloydum şimdi 72 oldum:(
iş arıyorum yok, bebek istiyorum 6 aydır olmuyo...
dua etmek gerek dediğin gibi...
 
Arkadaşım öncelikle kimseyi kendinle karşılaştırma, insanların ne yaşadığını bilemiyorsun ki. Eminim onlardan bir çoğu da ne güzel, onu seven, hiç birşeyini eksik etmeyen bir eşi var, ben böyle yapayalnız nereye kadar diye düşünüyorlardır.

Birde önce kararlar verip bunları sonradan karşı tarafın kafasına kakmaya hiç hakkımız yok. Önceliğim kariyer diyorduysan bu tavrını baştan koyacaktın. İstanbul dışında yaşamam diye düşünüyorduysan, şehir dışı teklifleri düşünmeyecektin bile. Adama da yazık değil mi, sanki seni zorla kaçırmış gibi...

Boşanmak çözüm değil, tek başına temelli depresif olabilirsin. İnşallah tez zamanda bir iş bulursun, bu arada kendini geliştirecek bir aktivitede bulun derim. Kariyerine yardımcı kurslar olur, en azından kafanı dağıtacak bir hobin olsun. Yok evde kalıp, yıllarca o böyle, şu şöyle yaşıyor, ben hayatta neler kaçırıyorum diye kurarsan, düşeceğin kara delikten kimse çıkaramaz seni.
 
Son düzenleme:
is buldugunuz zaman bütün sikintilar ortadan kalkacak
esinizde kv de kötü insanlar degiller
biraz daha cabalayin is bulmak icin
 
merhaba arkadaşlar.hiç lafı uzatmadan konuya giricem.ben 4 senelik evliyim evlenmeden öncede 6 sene çıktık.evlenmeden önce herşey güzeldi tabi.çalışıyordum.neyse ben o askerdeyken bankaya girdim ve 1.5 seneye yakın çalıştım.o askerden gelince tayinim olur dedim çünkü o bursada oturuyordu bende istanbulda.evi ordaydı.ailesiyle altlı üstlü müstakil bir evleri vardı.askerden geldi ben tayinimi istedim ama tayin hakkımın olmadığını söylediler tabi işe girerken böyle bir şey yoktu sonradan çıkmış..(şansım olsa zaten).eşimde beklemeyelim o zaman işten çık bursaya gel dedi.bu arada nikahımız olmuştu.bende istemiye istemiye güzelim işimi bırakıp.bursaya yerleştim.kayınvalideyle altlı üstlü yaşamak zaten zor,bide yaşadıkları yer bursanın dağı nerdeyse.hiç İstanbul gibi değil.istanbulda elimi nereye atsam istediğimi bulurdum burda otobüs bile zor geçio.yani bana çok sıkıcı geldi.halada öle gelio.sonra eşimle kavgalar başladı tabi.senin yüzünden güzelim işimi bıraktım,buraya geldim.falan diye..evde yemek yapmıyordum.temizlik çamaşır hiç bişi.hergün kavga ve evde oturup gece gündüz ağlıyordum.hatta onu öldürmeyi bile düşünüodum evden çıkmıyordum perde bile açmıyordum.battaniyemi çekip tv karşında oturuodum bütün gün yada uyuyodum .kendimide öldürmek istedim arkadaşlarımı özlüyordum onlar hep yükseldiler işlerinde bense orda çürüyordum.işte arıyorum ama istediğim gibi değildi aklım hep ordaydı hatta hala bile orda.en sonunda çok dualar ettim ve işimin istanbula tayini çıktı.hiç aklımızda yokken iş teklifi geldi.o da benim için kabul etti.tabi bende hemen bankama tekrar başvurdum.ama olumsuz yanıt geldi evlilik nedeniyle çıktığım için geri alınamıyormuşum bi şok daha...ve sonunda gelen sinir krizleri ve depresyon başlangıcı ve 4 senedir kullanılan ilaçlar.şimdi biraz daha iyiyim arada gidip gelio aklım tabi.sinir krizlerim tutuyo..çok bilmiş kaynanam yüzünden.bayramda gittik işte.her gittiğimizde aynı muhebbeti yapıoyodu istanbulda yaşanmaz insanı boğuyor,bulgarisatn göçmeni kendisi sadece kendi ülkesini meth etmeler,bursanın tek güzel yer olduğu falan.4 senedir aynı şeyler.bende en sonunda bağırdım kızdım ona.eşimde bana kızıo.ama sıkıldım 4 seneidr.istanbul şöle bursa şöle demesinden nefret ettirdi beni bursadan böyle konuşmasından dolayı..sevmiyorum onu.para falan verio bişiler alıo ama istemiorumo çok bilmiş konuşması herşeyi bitirio.ve onun yüzünden tekrar bi kriz geçirdim orda bayram günü.acile gittik sakinleştirici falan.şimdi istanbuldada is arıorum ama istediğim gibi yok.yada aklım hep bankada.olmuo işte.çocuk istiyorum eşim benim sinir krizlerimi görünce istemio.evde öyle boş boş oturuorum.boşansam diorum tam karar veremiyorum..yani bi çıkmazdayım.tek bildiğim şey bu evlilik yaptığım bir hata oldu hayatım bitti.arkadaşlarımın hepsi iyi yerlere gelirken ben kaldım çocukta olmuo..bazen tek çıkış ölüm gibi gelio ama nasıl????artık rabbim bile dualarımı duymuo..evdeyken bende namaza başladım..çok dau ediorum ama olmuo..sanki yaşamk boş gibi anlatabiliyormuyum bilmem.başınızı şişirdiysem özür dilerim.bana yardımcı olup bi fikir verirseniz sevinirim arkadaşlar..

her tercih bir vazgeçiştir derler sencede verdiğin tepki aşırı değil mi, ne demek eşini öldürmeyi düşünmek, ayrıca istanbula döndükten sonra bankaya başvurdun olumsuz cevap aldın sonra bişey yapmadan depresyona mı girdin, başka alternatifleri düşünmedin mi
 
her tercih bir vazgeçiştir derler sencede verdiğin tepki aşırı değil mi, ne demek eşini öldürmeyi düşünmek, ayrıca istanbula döndükten sonra bankaya başvurdun olumsuz cevap aldın sonra bişey yapmadan depresyona mı girdin, başka alternatifleri düşünmedin mi




nemesis eşimi öldürmeyi değil kendimi öldürmeyi düşündüm.ve tabi başka işlerde aradım.ama istediğim gibi değildi.ya sınavlardan geçtim mülakatta kaldım.yada başvurularımdan direk olumsuz cevap aldım.işin garibide o ya.:(
 
Canım Allah'ın dualara cevap vermemesi diye bir şey yoktur. Rabbim her duaya cevap verir, ya istediğimiz şeyi nasip eder, ya daha iyisini yada o bizim için hayırlı değilse onu o an için kabul etmez. Dolayısıyla sabretmek, beklemek gerekiyor. İsyana sakın girmeyin, sizin tek sıkıntınız iş bulamamak şu an. Başkalarına da bakmayın, o insanlar belki işlerinde yükseliyorlar evet ama özel hayatlarında neler yaşıyorlar bilemezsiniz.

Hepimizin imtihanı farklı, sizin de böylesi olcak demek ki. Sanır anahtarınız olcak, lütfen sabredin..
 
Eşiniz maşallah çok iyi biriymiş. Sizin durumunuza anlayış gösterip önüne çıkan fırsatta İstanbul'a yerleşmiş. Sonuçta kendisi Bursada da çalışıyordu ailesinin yaşadığı yeri bırakmak istemeyebilirdi. Hayat arkadaşınızı işinize tercih etmeniz bence kötü bir şey değil ki aynı şeyi eşinizde sizin için yapmış!!! Evliliğinizi sorgulamayın artık. Hırslarınızdan ve bunlar için kavga etmekten vazgeçin. Şuan tek sorununuz işsizlik bu da bir çok kişini problemi. İşe başlayıp yeni bir çevre edinince depresyonuda yeneceğinize eminim. Hakınızda hayırlısı olsun. Daha fazla yıpratmayın bunlar için kendinizi.
 
bur[QUOTE .!.:
cus;31500078]merhaba arkadaşlar.hiç lafı uzatmadan konuya giricem.ben 4 senelik evliyim evlenmeden öncede 6 sene çıktık.evlenmeden önce herşey güzeldi tabi.çalışıyordum.neyse ben o askerdeyken bankaya girdim ve 1.5 seneye yakın çalıştım.o askerden gelince tayinim olur dedim çünkü o bursada oturuyordu bende istanbulda.evi ordaydı.ailesiyle altlı üstlü müstakil bir evleri vardı.askerden geldi ben tayinimi istedim ama tayin hakkımın olmadığını söylediler tabi işe girerken böyle bir şey yoktu sonradan çıkmış..(şansım olsa zaten).eşimde beklemeyelim o zaman işten çık bursaya gel dedi.bu arada nikahımız olmuştu.bende istemiye istemiye güzelim işimi bırakıp.bursaya yerleştim.kayınvalideyle altlı üstlü yaşamak zaten zor,bide yaşadıkları yer bursanın dağı nerdeyse.hiç İstanbul gibi değil.istanbulda elimi nereye atsam istediğimi bulurdum burda otobüs bile zor geçio.yani bana çok sıkıcı geldi.halada öle gelio.sonra eşimle kavgalar başladı tabi.senin yüzünden güzelim işimi bıraktım,buraya geldim.falan diye..evde yemek yapmıyordum.temizlik çamaşır hiç bişi.hergün kavga ve evde oturup gece gündüz ağlıyordum.hatta onu öldürmeyi bile düşünüodum evden çıkmıyordum perde bile açmıyordum.battaniyemi çekip tv karşında oturuodum bütün gün yada uyuyodum .kendimide öldürmek istedim arkadaşlarımı özlüyordum onlar hep yükseldiler işlerinde bense orda çürüyordum.işte arıyorum ama istediğim gibi değildi aklım hep ordaydı hatta hala bile orda.en sonunda çok dualar ettim ve işimin istanbula tayini çıktı.hiç aklımızda yokken iş teklifi geldi.o da benim için kabul etti.tabi bende hemen bankama tekrar başvurdum.ama olumsuz yanıt geldi evlilik nedeniyle çıktığım için geri alınamıyormuşum bi şok daha...ve sonunda gelen sinir krizleri ve depresyon başlangıcı ve 4 senedir kullanılan ilaçlar.şimdi biraz daha iyiyim arada gidip gelio aklım tabi.sinir krizlerim tutuyo..çok bilmiş kaynanam yüzünden.bayramda gittik işte.her gittiğimizde aynı muhebbeti yapıoyodu istanbulda yaşanmaz insanı boğuyor,bulgarisatn göçmeni kendisi sadece kendi ülkesini meth etmeler,bursanın tek güzel yer olduğu falan.4 senedir aynı şeyler.bende en sonunda bağırdım kızdım ona.eşimde bana kızıo.ama sıkıldım 4 seneidr.istanbul şöle bursa şöle demesinden nefret ettirdi beni bursadan böyle konuşmasından dolayı..sevmiyorum onu.para falan verio bişiler alıo ama istemiorumo çok bilmiş konuşması herşeyi bitirio.ve onun yüzünden tekrar bi kriz geçirdim orda bayram günü.acile gittik sakinleştirici falan.şimdi istanbuldada is arıorum ama istediğim gibi yok.yada aklım hep bankada.olmuo işte.çocuk istiyorum eşim benim sinir krizlerimi görünce istemio.evde öyle boş boş oturuorum.boşansam diorum tam karar veremiyorum..yani bi çıkmazdayım.tek bildiğim şey bu evlilik yaptığım bir hata oldu hayatım bitti.arkadaşlarımın hepsi iyi yerlere gelirken ben kaldım çocukta olmuo..bazen tek çıkış ölüm gibi gelio ama nasıl????artık rabbim bile dualarımı duymuo..evdeyken bende namaza başladım..çok dau ediorum ama olmuo..sanki yaşamk boş gibi anlatabiliyormuyum bilmem.başınızı şişirdiysem özür dilerim.bana yardımcı olup bi fikir verirseniz sevinirim arkadaşlar..

[/QUOTE]


cnm cok uzuldum ama sakın ol ve sabret sakın oyle ıntıhar olum felan dusunme sadece bıraz sabra ıhtıyacın var kendıne baska mesgulıyetler bul ve bol bol dua et
 
Güzel arkadaşım,
Öncelikle;
Maneviyata, boşluk anında yönelen ve sıkıntısını dualarla depreştirenlerden olursan eğer, durumun içinden çıkılmaz bir hal alır.. Haddim olmadan yazmak isterim, dua okurken ağlayarak ve kendine daha çok üzülerek duasını derinleştiren, okudukça okuyan arkadaşlarım oldu.. Bu bir çıkıştan çok, derdin içine düşmek gibi oldu.. Maneviyata doğru şekilde yaklaşırsan eğer, biiznillah şifa olur.. Umarım ne demek istediğimi anlatabildim.. Mesajın gerisinde belki buraya bir kez daha değinirim..

Sonrasında;
Evlilik senin yaptığın tercihlerden biriydi, değil mi?... Kader, insanın kendi çabalarına göre insana verilmiş yol haritasıdır.. Bir seçim yaptın ve bir sonuç aldın... İnsanın başına yalnızca kendisi için hayırlı olanın geldiğini bildiğini düşünüyorum. Ve lakin insan, sağına soluna bakmaktan, berikini ötekini incelemekten, bir üsttekine bakıp da halini küçümsemekten pek de öteye gidemez bazen... Oysa ne olursa olsun, takıldığın yerde (Bursa'da çürüdüm, arkadaşlarım hep terfi aldılar) kalırsan, o an hayatında aslında sana gönderilen hiçbir fırsatın, hediyenin farkında olamazsın.. Yaşamın aynı noktada takılı kalır ve zaman durur... Yaş gider.. Seneler geçer.. Oysa zaman durur... Bunu mu istiyorsun peki? İstemediğini düşünüyorum..

Öncelikle bir bakalım;
Evlisin... akabinde pişmanlık nedeniyle elini eteğini evinin işinden çekip bulunduğun ortamı bir cehenneme çevirmişsin kendini cezalandırıp... olabilir... Peki neden eşinin de hayatını bir cehenneme çeviriyorsun?... Bir başkasına kötülük ediyorsun yani.. Oysa bazen yaşamımızın güzellikleri, yalnızca bir kediye su vermemizin merhametine gelir bizi bulur.. Bir karıncayı ezmeyişimizin niyetine... Bir fakire selam verişimizde, bir yetimin başını okşadık diye mevla kapılar açar... Bunu biliyor musun peki? Bildiğini düşünüyorum...

Şimdi en başa dönelim...
Maneviyata yöneldiğine göre, doğru olan yol sana aslında neden orada olduğunu söyleyebilir... Orada olmanın şu an için en doğru olduğunu da sana gösterebilir... Gerçekten bakıyor musun? Baktığını düşünüyorum....

Evet her şey içinden çıkılmaz bir hal almış... Çünkü durmadan eziyet ediyorsun kendine... Bunun yerine bir kursa kaydını yaptırmalısın, artı eğitim insandan hiçbir şey götürmez... Başkalarına bakmamalısın... Herkes kendi kaderini yaşar... Nasıl bir iş olursa olsun, hedefin yaptığın işin en iyisini yapmak olduktan sonra... yaptığı işi severek yaptıktan sonra... işinde yükselmeyi hedefledikten sonra, seni zaten tatmin edip, olman gereken yere taşıyacaktır... Neden bunu kendine karşı bir iddia olarak görmüyorsun... "Ben seçimlerim yüzünden buradayım. O halde doğru seçimler yapmaya başlayıp, istediğim gibi bir hayat kurmalıyım" diyemez misin? diyebileceğini düşünüyorum...

Evlilik, eşinin yüz kızartıcı suçu, şiddeti ve dengesizliği olmadıktan sonra, yürütebilecek kadın gibi bir kadın ile hakiki bir saraya dönüşebilir. Elbette doğru üslup, tavır, olgunlukla pişmeyecek erkek yoktur.. Lütfen ne hayatınla ilgili karamsar düşün, ne de evliliğinle ilgili.. Çünkü ben bir sorun göremedim... Elbette haddim değil... Ama doğru yerden bakmıyorsun... Bir dur... düşün... gülümsemeye çalış... Ve bir hedef belirle.. Depresyonundan çıkış için doğru anı bulabilecek kişi sensin...

Elbette haddim olmadan yazdım,
Selamlar,
 
Senin asıl derdin işinmiş..Daha doğrusu işi bıraktıktan ki sonra asosyal hayatın işi bıraktığına ve evlendiğine pişman etmiş seni..

Pişman olduğun için de çalışsaydım şimdi kariyer olarak şurdaydım burdaydım bak arkadaşlarım yükseldiler ben yrimde sayıyorum falan filan diyerek sinir sistemini altüst etmişsin..

Ama abartmışsın..
İşin bu kadar mı önemliydi ?:26:hala aklın bıraktığın işte.. :26: bu kadar pişmanlık yaşayacağını hiç mi düşünmedin?o halde işini bırakmasaydın diycem ama demek ki evlilik daha önemliymiş ki bırakmışsın..

Bak canım.
insanlar ne işler bırakıyorlar..Başka başka işlere giriyorlar..Senin de eski işindeki kısmetin böyleymiş..

Bursa da da çok iş olanakları var..Neden banka olsun başka iş olsun bakmadın Bursadaykn?

neyse artık istanbuldaymış..

bence kendini fazla salmışsın.

İnsanlar neler yaşıyor, ne dertlerle hastaıklarla boğuşuyorlar biliyor musun? iş ne ki? kaybettiğin işin olsun..
bu iş olmaz başka iş olur..

ne dersen de senin sorunun boş kalmak, kendini eski iş arkadaşlarınla kıyaslamak..bunu aşmaya çalış..hayatı hm kendine hem ailene zindan etme ..

Hmen bir işe gir, psikolojik tedavine devam et, Allaha bo bol dua et ama bu dönemd çocuk yapma.
 
Son düzenleme:
Güzel arkadaşım,
Öncelikle;
Maneviyata, boşluk anında yönelen ve sıkıntısını dualarla depreştirenlerden olursan eğer, durumun içinden çıkılmaz bir hal alır.. Haddim olmadan yazmak isterim, dua okurken ağlayarak ve kendine daha çok üzülerek duasını derinleştiren, okudukça okuyan arkadaşlarım oldu.. Bu bir çıkıştan çok, derdin içine düşmek gibi oldu.. Maneviyata doğru şekilde yaklaşırsan eğer, biiznillah şifa olur.. Umarım ne demek istediğimi anlatabildim.. Mesajın gerisinde belki buraya bir kez daha değinirim..

Sonrasında;
Evlilik senin yaptığın tercihlerden biriydi, değil mi?... Kader, insanın kendi çabalarına göre insana verilmiş yol haritasıdır.. Bir seçim yaptın ve bir sonuç aldın... İnsanın başına yalnızca kendisi için hayırlı olanın geldiğini bildiğini düşünüyorum. Ve lakin insan, sağına soluna bakmaktan, berikini ötekini incelemekten, bir üsttekine bakıp da halini küçümsemekten pek de öteye gidemez bazen... Oysa ne olursa olsun, takıldığın yerde (Bursa'da çürüdüm, arkadaşlarım hep terfi aldılar) kalırsan, o an hayatında aslında sana gönderilen hiçbir fırsatın, hediyenin farkında olamazsın.. Yaşamın aynı noktada takılı kalır ve zaman durur... Yaş gider.. Seneler geçer.. Oysa zaman durur... Bunu mu istiyorsun peki? İstemediğini düşünüyorum..

Öncelikle bir bakalım;
Evlisin... akabinde pişmanlık nedeniyle elini eteğini evinin işinden çekip bulunduğun ortamı bir cehenneme çevirmişsin kendini cezalandırıp... olabilir... Peki neden eşinin de hayatını bir cehenneme çeviriyorsun?... Bir başkasına kötülük ediyorsun yani.. Oysa bazen yaşamımızın güzellikleri, yalnızca bir kediye su vermemizin merhametine gelir bizi bulur.. Bir karıncayı ezmeyişimizin niyetine... Bir fakire selam verişimizde, bir yetimin başını okşadık diye mevla kapılar açar... Bunu biliyor musun peki? Bildiğini düşünüyorum...

Şimdi en başa dönelim...
Maneviyata yöneldiğine göre, doğru olan yol sana aslında neden orada olduğunu söyleyebilir... Orada olmanın şu an için en doğru olduğunu da sana gösterebilir... Gerçekten bakıyor musun? Baktığını düşünüyorum....

Evet her şey içinden çıkılmaz bir hal almış... Çünkü durmadan eziyet ediyorsun kendine... Bunun yerine bir kursa kaydını yaptırmalısın, artı eğitim insandan hiçbir şey götürmez... Başkalarına bakmamalısın... Herkes kendi kaderini yaşar... Nasıl bir iş olursa olsun, hedefin yaptığın işin en iyisini yapmak olduktan sonra... yaptığı işi severek yaptıktan sonra... işinde yükselmeyi hedefledikten sonra, seni zaten tatmin edip, olman gereken yere taşıyacaktır... Neden bunu kendine karşı bir iddia olarak görmüyorsun... "Ben seçimlerim yüzünden buradayım. O halde doğru seçimler yapmaya başlayıp, istediğim gibi bir hayat kurmalıyım" diyemez misin? diyebileceğini düşünüyorum...

Evlilik, eşinin yüz kızartıcı suçu, şiddeti ve dengesizliği olmadıktan sonra, yürütebilecek kadın gibi bir kadın ile hakiki bir saraya dönüşebilir. Elbette doğru üslup, tavır, olgunlukla pişmeyecek erkek yoktur.. Lütfen ne hayatınla ilgili karamsar düşün, ne de evliliğinle ilgili.. Çünkü ben bir sorun göremedim... Elbette haddim değil... Ama doğru yerden bakmıyorsun... Bir dur... düşün... gülümsemeye çalış... Ve bir hedef belirle.. Depresyonundan çıkış için doğru anı bulabilecek kişi sensin...

Elbette haddim olmadan yazdım,
Selamlar,



Bu yazıyı okusaydım yazmazdım..arkadaş zaten harika özetlemiş.
 
merhaba arkadaşlar.hiç lafı uzatmadan konuya giricem.ben 4 senelik evliyim evlenmeden öncede 6 sene çıktık.evlenmeden önce herşey güzeldi tabi.çalışıyordum.neyse ben o askerdeyken bankaya girdim ve 1.5 seneye yakın çalıştım.o askerden gelince tayinim olur dedim çünkü o bursada oturuyordu bende istanbulda.evi ordaydı.ailesiyle altlı üstlü müstakil bir evleri vardı.askerden geldi ben tayinimi istedim ama tayin hakkımın olmadığını söylediler tabi işe girerken böyle bir şey yoktu sonradan çıkmış..(şansım olsa zaten).eşimde beklemeyelim o zaman işten çık bursaya gel dedi.bu arada nikahımız olmuştu.bende istemiye istemiye güzelim işimi bırakıp.bursaya yerleştim.kayınvalideyle altlı üstlü yaşamak zaten zor,bide yaşadıkları yer bursanın dağı nerdeyse.hiç İstanbul gibi değil.istanbulda elimi nereye atsam istediğimi bulurdum burda otobüs bile zor geçio.yani bana çok sıkıcı geldi.halada öle gelio.sonra eşimle kavgalar başladı tabi.senin yüzünden güzelim işimi bıraktım,buraya geldim.falan diye..evde yemek yapmıyordum.temizlik çamaşır hiç bişi.hergün kavga ve evde oturup gece gündüz ağlıyordum.hatta onu öldürmeyi bile düşünüodum evden çıkmıyordum perde bile açmıyordum.battaniyemi çekip tv karşında oturuodum bütün gün yada uyuyodum .kendimide öldürmek istedim arkadaşlarımı özlüyordum onlar hep yükseldiler işlerinde bense orda çürüyordum.işte arıyorum ama istediğim gibi değildi aklım hep ordaydı hatta hala bile orda.en sonunda çok dualar ettim ve işimin istanbula tayini çıktı.hiç aklımızda yokken iş teklifi geldi.o da benim için kabul etti.tabi bende hemen bankama tekrar başvurdum.ama olumsuz yanıt geldi evlilik nedeniyle çıktığım için geri alınamıyormuşum bi şok daha...ve sonunda gelen sinir krizleri ve depresyon başlangıcı ve 4 senedir kullanılan ilaçlar.şimdi biraz daha iyiyim arada gidip gelio aklım tabi.sinir krizlerim tutuyo..çok bilmiş kaynanam yüzünden.bayramda gittik işte.her gittiğimizde aynı muhebbeti yapıoyodu istanbulda yaşanmaz insanı boğuyor,bulgarisatn göçmeni kendisi sadece kendi ülkesini meth etmeler,bursanın tek güzel yer olduğu falan.4 senedir aynı şeyler.bende en sonunda bağırdım kızdım ona.eşimde bana kızıo.ama sıkıldım 4 seneidr.istanbul şöle bursa şöle demesinden nefret ettirdi beni bursadan böyle konuşmasından dolayı..sevmiyorum onu.para falan verio bişiler alıo ama istemiorumo çok bilmiş konuşması herşeyi bitirio.ve onun yüzünden tekrar bi kriz geçirdim orda bayram günü.acile gittik sakinleştirici falan.şimdi istanbuldada is arıorum ama istediğim gibi yok.yada aklım hep bankada.olmuo işte.çocuk istiyorum eşim benim sinir krizlerimi görünce istemio.evde öyle boş boş oturuorum.boşansam diorum tam karar veremiyorum..yani bi çıkmazdayım.tek bildiğim şey bu evlilik yaptığım bir hata oldu hayatım bitti.arkadaşlarımın hepsi iyi yerlere gelirken ben kaldım çocukta olmuo..bazen tek çıkış ölüm gibi gelio ama nasıl????artık rabbim bile dualarımı duymuo..evdeyken bende namaza başladım..çok dau ediorum ama olmuo..sanki yaşamk boş gibi anlatabiliyormuyum bilmem.başınızı şişirdiysem özür dilerim.bana yardımcı olup bi fikir verirseniz sevinirim arkadaşlar..

canım çok bunalmışsın belli
bazen yaşadığımız şeyler ne yaparsak yapalım yaşayacak oldugumuz seylerdir,gerçeken kader,akacak kan damarda durmaz hesabı,mutlaka çekeceğin varsa onu yaşıyorsun,kendımden bılıyorum,ben de zaman zaman aynı dusuncelerle bogusuyorum,evlenmesemıydım,hata yaptım,yanlıs evlilik vs diye
işini bırakmışsın evlılık ıcın,arkadaşlarım yukseldı dıyorsun ama canım bılemezsın kı her sey karıyer de degıl,belkı kendı ıclerınde onlar da cok mutsuz olabılır,karıyerının zirvesinde bi suru mutsuz ınsan var,soncta herkes kendı küpünü doldurur bu hayatta
biraz da kendi kendıne mı yaptın bu durumu,yanı kendı psıkolojını kendın bozmuş da olabılırsın,hayata hangı pencereden bakarsan sana onu verir hayat,kendını bu düşüncelerle yorma
bak ne guzel namaza başlamışsın,kendını işe yaramaz hissetme,dua et bol bol,kendını ferahlatacak şeylerle ugraş,bak istanbuldaymışsın da,çık gez dolaş
 
Güzel arkadaşım,
Öncelikle;
Maneviyata, boşluk anında yönelen ve sıkıntısını dualarla depreştirenlerden olursan eğer, durumun içinden çıkılmaz bir hal alır.. Haddim olmadan yazmak isterim, dua okurken ağlayarak ve kendine daha çok üzülerek duasını derinleştiren, okudukça okuyan arkadaşlarım oldu.. Bu bir çıkıştan çok, derdin içine düşmek gibi oldu.. Maneviyata doğru şekilde yaklaşırsan eğer, biiznillah şifa olur.. Umarım ne demek istediğimi anlatabildim.. Mesajın gerisinde belki buraya bir kez daha değinirim..

Sonrasında;
Evlilik senin yaptığın tercihlerden biriydi, değil mi?... Kader, insanın kendi çabalarına göre insana verilmiş yol haritasıdır.. Bir seçim yaptın ve bir sonuç aldın... İnsanın başına yalnızca kendisi için hayırlı olanın geldiğini bildiğini düşünüyorum. Ve lakin insan, sağına soluna bakmaktan, berikini ötekini incelemekten, bir üsttekine bakıp da halini küçümsemekten pek de öteye gidemez bazen... Oysa ne olursa olsun, takıldığın yerde (Bursa'da çürüdüm, arkadaşlarım hep terfi aldılar) kalırsan, o an hayatında aslında sana gönderilen hiçbir fırsatın, hediyenin farkında olamazsın.. Yaşamın aynı noktada takılı kalır ve zaman durur... Yaş gider.. Seneler geçer.. Oysa zaman durur... Bunu mu istiyorsun peki? İstemediğini düşünüyorum..

Öncelikle bir bakalım;
Evlisin... akabinde pişmanlık nedeniyle elini eteğini evinin işinden çekip bulunduğun ortamı bir cehenneme çevirmişsin kendini cezalandırıp... olabilir... Peki neden eşinin de hayatını bir cehenneme çeviriyorsun?... Bir başkasına kötülük ediyorsun yani.. Oysa bazen yaşamımızın güzellikleri, yalnızca bir kediye su vermemizin merhametine gelir bizi bulur.. Bir karıncayı ezmeyişimizin niyetine... Bir fakire selam verişimizde, bir yetimin başını okşadık diye mevla kapılar açar... Bunu biliyor musun peki? Bildiğini düşünüyorum...

Şimdi en başa dönelim...
Maneviyata yöneldiğine göre, doğru olan yol sana aslında neden orada olduğunu söyleyebilir... Orada olmanın şu an için en doğru olduğunu da sana gösterebilir... Gerçekten bakıyor musun? Baktığını düşünüyorum....

Evet her şey içinden çıkılmaz bir hal almış... Çünkü durmadan eziyet ediyorsun kendine... Bunun yerine bir kursa kaydını yaptırmalısın, artı eğitim insandan hiçbir şey götürmez... Başkalarına bakmamalısın... Herkes kendi kaderini yaşar... Nasıl bir iş olursa olsun, hedefin yaptığın işin en iyisini yapmak olduktan sonra... yaptığı işi severek yaptıktan sonra... işinde yükselmeyi hedefledikten sonra, seni zaten tatmin edip, olman gereken yere taşıyacaktır... Neden bunu kendine karşı bir iddia olarak görmüyorsun... "Ben seçimlerim yüzünden buradayım. O halde doğru seçimler yapmaya başlayıp, istediğim gibi bir hayat kurmalıyım" diyemez misin? diyebileceğini düşünüyorum...

Evlilik, eşinin yüz kızartıcı suçu, şiddeti ve dengesizliği olmadıktan sonra, yürütebilecek kadın gibi bir kadın ile hakiki bir saraya dönüşebilir. Elbette doğru üslup, tavır, olgunlukla pişmeyecek erkek yoktur.. Lütfen ne hayatınla ilgili karamsar düşün, ne de evliliğinle ilgili.. Çünkü ben bir sorun göremedim... Elbette haddim değil... Ama doğru yerden bakmıyorsun... Bir dur... düşün... gülümsemeye çalış... Ve bir hedef belirle.. Depresyonundan çıkış için doğru anı bulabilecek kişi sensin...

Elbette haddim olmadan yazdım,
Selamlar,

arkadaşım sen bana da bi açılım yapsana,valla cok guzel yazmışsın
 
Back
X