- 16 Kasım 2015
- 4.405
- 7.058
- 88
Arkadaslar merhaba konu basligindan da anlasildigi uzere 5 yildir annemlerle ayni aprtmanda oturuyordum.Ancak baska bi sehre gidecekler benim arkadasimdi onlar neredeyse hergunumuz beraber gecerdi birbirimizde kahvalti yapar bazen yemeklerimizi paylasirdik gidicegimiz yere beraber giderdik gerek hastane olsun gerek isim olsun basim sıkıssa yardima muhtac olsam hemen gelirlerdi.Cocuguma 2 saat baksalar yeterdi isimi gucumu hallederdim bi yere gidiceksem oraya birakirdim Ayni sekilde bizimde cok yardimimiz dokunuyordu .Golgem gibilerdi bu duruma cok uzuluyorum lutfen birsey soyleyin cok uzuluyorum bosluga dusmus gibiyim uyku duzenim bozuldu aglamaktan esime de yansitmiyim diyorum elimde degil herseyde onlarin hatirasi var onlarin eli var bugune kadar hic ayrilmadik ilk defa hem onlar hemde biz gurbeti yasayacagiz onlarda uzuluyorlar bu duruma ama bi yandan mecburlar nasil dayanacagim buna nasil bi fikri olan varmi?Nasil asacagim bu gunleri?Ne yapmaliyim?