Evrenin Mutsuzluk Cabasi

Hepiii .!.:

Bu aralar pek bir sorunluyum. Ne zaman dertlesmek, biraz olsun icimi dokmek istesem solugu bu forumda aliyorum.

En son mutsuzlugumla kafalari sisirmistim. Bu konuda degisen gidim sey yok. Hala mutsuzum.

Evren bu kizi nasil mutsuz edebilirim diye var gucuyle ugrasiyor olabilir mi ya da simariklik mi benimkisi?

Bu hava nasil boyle? Bulut, kasvet, huzuntu... Bir de soguk... Ne ararsan var. Kaldiramiyorum boyle havalari artik. Sonbahar yuk, kis yuk... Gunessiz gecen her gun izdirap gibi.

Eski mutlu gunleri ozluyorum. Tek derdimin ders calismak oldugu gunleri... Sobali evimizde isittigimiz o tek odadaki yasami, birlikteligi, sicakligi... Herkesin genc ve var oldugu o guzel gunleri...

O guzel gunler bir daha gelmeyecek.

Akademisyenlige soyundugum (daha dogru bir tabirle, akademisyen olmak icin adim attigim) su gunlerde bu meslegin bu kadar cabaya degip degmeyecegini sorguluyorum bir yandan. Mesaisi yok bu meslegin. Gece yastiga kafami koydugumda beynim hala calisiyor. Ruyalarimda notlarim, odevlerim... Eee, ya alacagim ucret? Ama gozlemledigim kadariyla, bu ulkenin cok iyi akademisyenlere ihtiyaci oldugu kesin. Bu ihtiyaca cevap verebilecek kadar guveniyorum kendime aslinda.

Diger yandan is basvurularina baslayacagim yakin bir zamanda. Yani, birkac isi ayni anda yapip parcalara bolunmek hosuma gidiyor sanirim.

Hayat su an oldukca yavan ve tatsiz. Ihtiyacim olan tek sey, duzgun ve sevgi dolu bir iliski.

Tum karamsarligima karsin belki ben de bir gun "Mutluyum!" diye haykirabilirim. Kim bilir?

Not: Yazimi anlamayip "Mutlulugu aska mi veya bir erkege mi endeksliyorsun?" seklinde soru yoneltme potansiyeli olanlar diger konuya gecsin lutfen.

Genişletmek için tıkla...

Hepiii .!.:

Bu aralar pek bir sorunluyum. Ne zaman dertlesmek, biraz olsun icimi dokmek istesem solugu bu forumda aliyorum.

En son mutsuzlugumla kafalari sisirmistim. Bu konuda degisen gidim sey yok. Hala mutsuzum.

Evren bu kizi nasil mutsuz edebilirim diye var gucuyle ugrasiyor olabilir mi ya da simariklik mi benimkisi?

Bu hava nasil boyle? Bulut, kasvet, huzuntu... Bir de soguk... Ne ararsan var. Kaldiramiyorum boyle havalari artik. Sonbahar yuk, kis yuk... Gunessiz gecen her gun izdirap gibi.

Eski mutlu gunleri ozluyorum. Tek derdimin ders calismak oldugu gunleri... Sobali evimizde isittigimiz o tek odadaki yasami, birlikteligi, sicakligi... Herkesin genc ve var oldugu o guzel gunleri...

O guzel gunler bir daha gelmeyecek.

Akademisyenlige soyundugum (daha dogru bir tabirle, akademisyen olmak icin adim attigim) su gunlerde bu meslegin bu kadar cabaya degip degmeyecegini sorguluyorum bir yandan. Mesaisi yok bu meslegin. Gece yastiga kafami koydugumda beynim hala calisiyor. Ruyalarimda notlarim, odevlerim... Eee, ya alacagim ucret? Ama gozlemledigim kadariyla, bu ulkenin cok iyi akademisyenlere ihtiyaci oldugu kesin. Bu ihtiyaca cevap verebilecek kadar guveniyorum kendime aslinda.

Diger yandan is basvurularina baslayacagim yakin bir zamanda. Yani, birkac isi ayni anda yapip parcalara bolunmek hosuma gidiyor sanirim.

Hayat su an oldukca yavan ve tatsiz. Ihtiyacim olan tek sey, duzgun ve sevgi dolu bir iliski.

Tum karamsarligima karsin belki ben de bir gun "Mutluyum!" diye haykirabilirim. Kim bilir?

Not: Yazimi anlamayip "Mutlulugu aska mi veya bir erkege mi endeksliyorsun?" seklinde soru yoneltme potansiyeli olanlar diger konuya gecsin lutfen.

Genişletmek için tıkla...

kendinehas .!.:

Hava, kariyer, maaş, aile diye girip sonunu '' İhtiyacım olan tek şey düzgün ve sevgi dolu bir ilişki'' diye getirirseniz, tabi ki mutluluğu aşka endekslediğinizi düşünecek insanlar.
Hava açsın, kariyerimden emin ve mutlu olayım yeter demiyorsunuz ki.
Evren dediğimiz şey kendi içimizde hem, biz onu mutsuz etmek istiyorsak , o da nankör değil, hemen karşılık veriyor.

Genişletmek için tıkla...

Hepiii .!.:

Bu aralar pek bir sorunluyum. Ne zaman dertlesmek, biraz olsun icimi dokmek istesem solugu bu forumda aliyorum.

En son mutsuzlugumla kafalari sisirmistim. Bu konuda degisen gidim sey yok. Hala mutsuzum.

Evren bu kizi nasil mutsuz edebilirim diye var gucuyle ugrasiyor olabilir mi ya da simariklik mi benimkisi?

Bu hava nasil boyle? Bulut, kasvet, huzuntu... Bir de soguk... Ne ararsan var. Kaldiramiyorum boyle havalari artik. Sonbahar yuk, kis yuk... Gunessiz gecen her gun izdirap gibi.

Eski mutlu gunleri ozluyorum. Tek derdimin ders calismak oldugu gunleri... Sobali evimizde isittigimiz o tek odadaki yasami, birlikteligi, sicakligi... Herkesin genc ve var oldugu o guzel gunleri...

O guzel gunler bir daha gelmeyecek.

Akademisyenlige soyundugum (daha dogru bir tabirle, akademisyen olmak icin adim attigim) su gunlerde bu meslegin bu kadar cabaya degip degmeyecegini sorguluyorum bir yandan. Mesaisi yok bu meslegin. Gece yastiga kafami koydugumda beynim hala calisiyor. Ruyalarimda notlarim, odevlerim... Eee, ya alacagim ucret? Ama gozlemledigim kadariyla, bu ulkenin cok iyi akademisyenlere ihtiyaci oldugu kesin. Bu ihtiyaca cevap verebilecek kadar guveniyorum kendime aslinda.

Diger yandan is basvurularina baslayacagim yakin bir zamanda. Yani, birkac isi ayni anda yapip parcalara bolunmek hosuma gidiyor sanirim.

Hayat su an oldukca yavan ve tatsiz.

Tum karamsarligima karsin belki ben de bir gun "Mutluyum!" diye haykirabilirim. Kim bilir?

Genişletmek için tıkla...