- 10 Eylül 2017
- 1.286
- 2.257
- 53
Bu aralar pek bir sorunluyum. Ne zaman dertlesmek, biraz olsun icimi dokmek istesem solugu bu forumda aliyorum.
En son mutsuzlugumla kafalari sisirmistim. Bu konuda degisen gidim sey yok. Hala mutsuzum.
Evren bu kizi nasil mutsuz edebilirim diye var gucuyle ugrasiyor olabilir mi ya da simariklik mi benimkisi?
Bu hava nasil boyle? Bulut, kasvet, huzuntu... Bir de soguk... Ne ararsan var. Kaldiramiyorum boyle havalari artik. Sonbahar yuk, kis yuk... Gunessiz gecen her gun izdirap gibi.
Eski mutlu gunleri ozluyorum. Tek derdimin ders calismak oldugu gunleri... Sobali evimizde isittigimiz o tek odadaki yasami, birlikteligi, sicakligi... Herkesin genc ve var oldugu o guzel gunleri...
O guzel gunler bir daha gelmeyecek.
Akademisyenlige soyundugum (daha dogru bir tabirle, akademisyen olmak icin adim attigim) su gunlerde bu meslegin bu kadar cabaya degip degmeyecegini sorguluyorum bir yandan. Mesaisi yok bu meslegin. Gece yastiga kafami koydugumda beynim hala calisiyor. Ruyalarimda notlarim, odevlerim... Eee, ya alacagim ucret? Ama gozlemledigim kadariyla, bu ulkenin cok iyi akademisyenlere ihtiyaci oldugu kesin. Bu ihtiyaca cevap verebilecek kadar guveniyorum kendime aslinda.
Diger yandan is basvurularina baslayacagim yakin bir zamanda. Yani, birkac isi ayni anda yapip parcalara bolunmek hosuma gidiyor sanirim.
Hayat su an oldukca yavan ve tatsiz.
Tum karamsarligima karsin belki ben de bir gun "Mutluyum!" diye haykirabilirim. Kim bilir?
En son mutsuzlugumla kafalari sisirmistim. Bu konuda degisen gidim sey yok. Hala mutsuzum.
Evren bu kizi nasil mutsuz edebilirim diye var gucuyle ugrasiyor olabilir mi ya da simariklik mi benimkisi?
Bu hava nasil boyle? Bulut, kasvet, huzuntu... Bir de soguk... Ne ararsan var. Kaldiramiyorum boyle havalari artik. Sonbahar yuk, kis yuk... Gunessiz gecen her gun izdirap gibi.
Eski mutlu gunleri ozluyorum. Tek derdimin ders calismak oldugu gunleri... Sobali evimizde isittigimiz o tek odadaki yasami, birlikteligi, sicakligi... Herkesin genc ve var oldugu o guzel gunleri...
O guzel gunler bir daha gelmeyecek.
Akademisyenlige soyundugum (daha dogru bir tabirle, akademisyen olmak icin adim attigim) su gunlerde bu meslegin bu kadar cabaya degip degmeyecegini sorguluyorum bir yandan. Mesaisi yok bu meslegin. Gece yastiga kafami koydugumda beynim hala calisiyor. Ruyalarimda notlarim, odevlerim... Eee, ya alacagim ucret? Ama gozlemledigim kadariyla, bu ulkenin cok iyi akademisyenlere ihtiyaci oldugu kesin. Bu ihtiyaca cevap verebilecek kadar guveniyorum kendime aslinda.
Diger yandan is basvurularina baslayacagim yakin bir zamanda. Yani, birkac isi ayni anda yapip parcalara bolunmek hosuma gidiyor sanirim.
Hayat su an oldukca yavan ve tatsiz.
Tum karamsarligima karsin belki ben de bir gun "Mutluyum!" diye haykirabilirim. Kim bilir?
Son düzenleme:
neyse ciddi olalım konu bu değil. Hayat böyle bir şey mutsuz olmazsanız mutluluğu anlayamazsınız. Bir de beyin kötü anilara çok odaklanıyor. Eğer ruh hali hafif olumsuzsa her şey göze batıyor. Sürekli güneş açsa bu sefer " of havalar neden bu kadar sıcak? Bir damla yağmura hasret kaldık deriz" yağsa " kar yok mu kar" gören göz önemli aslında yoksa evren aynı evren hayat aynı hayat. Ayrıca istemediğiniz hiçbir şeyi yapmak zorunda değilsiniz. Rahat olun hep karamsar gözlerle bakiyorsunuz etrafa.
