Evrenin Mutsuzluk Cabasi

Hepiii

I'II cross the stream - I have a dream.
tek ayak cezası
Kayıtlı Üye
10 Eylül 2017
1.286
2.257
53
Bu aralar pek bir sorunluyum. Ne zaman dertlesmek, biraz olsun icimi dokmek istesem solugu bu forumda aliyorum.

En son mutsuzlugumla kafalari sisirmistim. Bu konuda degisen gidim sey yok. Hala mutsuzum.

Evren bu kizi nasil mutsuz edebilirim diye var gucuyle ugrasiyor olabilir mi ya da simariklik mi benimkisi?

Bu hava nasil boyle? Bulut, kasvet, huzuntu... Bir de soguk... Ne ararsan var. Kaldiramiyorum boyle havalari artik. Sonbahar yuk, kis yuk... Gunessiz gecen her gun izdirap gibi.

Eski mutlu gunleri ozluyorum. Tek derdimin ders calismak oldugu gunleri... Sobali evimizde isittigimiz o tek odadaki yasami, birlikteligi, sicakligi... Herkesin genc ve var oldugu o guzel gunleri...

O guzel gunler bir daha gelmeyecek.

Akademisyenlige soyundugum (daha dogru bir tabirle, akademisyen olmak icin adim attigim) su gunlerde bu meslegin bu kadar cabaya degip degmeyecegini sorguluyorum bir yandan. Mesaisi yok bu meslegin. Gece yastiga kafami koydugumda beynim hala calisiyor. Ruyalarimda notlarim, odevlerim... Eee, ya alacagim ucret? Ama gozlemledigim kadariyla, bu ulkenin cok iyi akademisyenlere ihtiyaci oldugu kesin. Bu ihtiyaca cevap verebilecek kadar guveniyorum kendime aslinda.

Diger yandan is basvurularina baslayacagim yakin bir zamanda. Yani, birkac isi ayni anda yapip parcalara bolunmek hosuma gidiyor sanirim.

Hayat su an oldukca yavan ve tatsiz.

Tum karamsarligima karsin belki ben de bir gun "Mutluyum!" diye haykirabilirim. Kim bilir?
 
Son düzenleme:
Bu aralar pek bir sorunluyum. Ne zaman dertlesmek, biraz olsun icimi dokmek istesem solugu bu forumda aliyorum.

En son mutsuzlugumla kafalari sisirmistim. Bu konuda degisen gidim sey yok. Hala mutsuzum.

Evren bu kizi nasil mutsuz edebilirim diye var gucuyle ugrasiyor olabilir mi ya da simariklik mi benimkisi?

Bu hava nasil boyle? Bulut, kasvet, huzuntu... Bir de soguk... Ne ararsan var. Kaldiramiyorum boyle havalari artik. Sonbahar yuk, kis yuk... Gunessiz gecen her gun izdirap gibi.

Eski mutlu gunleri ozluyorum. Tek derdimin ders calismak oldugu gunleri... Sobali evimizde isittigimiz o tek odadaki yasami, birlikteligi, sicakligi... Herkesin genc ve var oldugu o guzel gunleri...

O guzel gunler bir daha gelmeyecek.

Akademisyenlige soyundugum (daha dogru bir tabirle, akademisyen olmak icin adim attigim) su gunlerde bu meslegin bu kadar cabaya degip degmeyecegini sorguluyorum bir yandan. Mesaisi yok bu meslegin. Gece yastiga kafami koydugumda beynim hala calisiyor. Ruyalarimda notlarim, odevlerim... Eee, ya alacagim ucret? Ama gozlemledigim kadariyla, bu ulkenin cok iyi akademisyenlere ihtiyaci oldugu kesin. Bu ihtiyaca cevap verebilecek kadar guveniyorum kendime aslinda.

Diger yandan is basvurularina baslayacagim yakin bir zamanda. Yani, birkac isi ayni anda yapip parcalara bolunmek hosuma gidiyor sanirim.

Hayat su an oldukca yavan ve tatsiz. Ihtiyacim olan tek sey, duzgun ve sevgi dolu bir iliski.

Tum karamsarligima karsin belki ben de bir gun "Mutluyum!" diye haykirabilirim. Kim bilir?

Not: Yazimi anlamayip "Mutlulugu aska mi veya bir erkege mi endeksliyorsun?" seklinde soru yoneltme potansiyeli olanlar diger konuya gecsin lutfen.
Aslında böyle küçük konulara takılman, güzel bir hayatın olduğu anlamaı taşır:)
 
Evrenin değil de, senin mutsuzluk çaban desek daha doğru. :) Dönem dönem hepimiz yaşıyoruz bu durumu, en büyük sıkıntıların bu saydığın şeyler olsun...
 
Bu aralar pek bir sorunluyum. Ne zaman dertlesmek, biraz olsun icimi dokmek istesem solugu bu forumda aliyorum.

En son mutsuzlugumla kafalari sisirmistim. Bu konuda degisen gidim sey yok. Hala mutsuzum.

Evren bu kizi nasil mutsuz edebilirim diye var gucuyle ugrasiyor olabilir mi ya da simariklik mi benimkisi?

Bu hava nasil boyle? Bulut, kasvet, huzuntu... Bir de soguk... Ne ararsan var. Kaldiramiyorum boyle havalari artik. Sonbahar yuk, kis yuk... Gunessiz gecen her gun izdirap gibi.

Eski mutlu gunleri ozluyorum. Tek derdimin ders calismak oldugu gunleri... Sobali evimizde isittigimiz o tek odadaki yasami, birlikteligi, sicakligi... Herkesin genc ve var oldugu o guzel gunleri...

O guzel gunler bir daha gelmeyecek.

Akademisyenlige soyundugum (daha dogru bir tabirle, akademisyen olmak icin adim attigim) su gunlerde bu meslegin bu kadar cabaya degip degmeyecegini sorguluyorum bir yandan. Mesaisi yok bu meslegin. Gece yastiga kafami koydugumda beynim hala calisiyor. Ruyalarimda notlarim, odevlerim... Eee, ya alacagim ucret? Ama gozlemledigim kadariyla, bu ulkenin cok iyi akademisyenlere ihtiyaci oldugu kesin. Bu ihtiyaca cevap verebilecek kadar guveniyorum kendime aslinda.

Diger yandan is basvurularina baslayacagim yakin bir zamanda. Yani, birkac isi ayni anda yapip parcalara bolunmek hosuma gidiyor sanirim.

Hayat su an oldukca yavan ve tatsiz. Ihtiyacim olan tek sey, duzgun ve sevgi dolu bir iliski.

Tum karamsarligima karsin belki ben de bir gun "Mutluyum!" diye haykirabilirim. Kim bilir?

Not: Yazimi anlamayip "Mutlulugu aska mi veya bir erkege mi endeksliyorsun?" seklinde soru yoneltme potansiyeli olanlar diger konuya gecsin lutfen.
Hava, kariyer, maaş, aile diye girip, sonunu '' İhtiyacım olan tek şey düzgün ve sevgi dolu bir ilişki'' diye getirirseniz, tabi ki mutluluğu aşka endekslediğinizi düşünecek insanlar.
Hava açsın, kariyerimden emin ve mutlu olayım yeter demiyorsunuz ki.
Evren dediğimiz şey kendi içimizde hem, biz onu mutsuz etmek istiyorsak , o da nankör değil, hemen karşılık veriyor.
 
Son düzenleme:
Hava, kariyer, maaş, aile diye girip sonunu '' İhtiyacım olan tek şey düzgün ve sevgi dolu bir ilişki'' diye getirirseniz, tabi ki mutluluğu aşka endekslediğinizi düşünecek insanlar.
Hava açsın, kariyerimden emin ve mutlu olayım yeter demiyorsunuz ki.
Evren dediğimiz şey kendi içimizde hem, biz onu mutsuz etmek istiyorsak , o da nankör değil, hemen karşılık veriyor.

Haklisiniz. Konuyu duzenledim.
 
Belki de ihtiyacın olan şeyleri yapmıyorsundur. Sana iyi gelen şeylere yönel hobilerin elbette vardır.
 
bende kapalı havalara bayılırım bayılır....gunesı ve sıcagı sevmıyorum....hemde kucuklugumden beriii...hava felan bahane ...evrenı bılmem ama Allah kullarını zaman zaman tabıkıı dertlerle sıkıntılarla ımtıhan eder...bu dunya kalıcı degilki...kazık cakmayada gelmedı....herkes zaman zaman mutlu zaman zaman mutsuz...sobalı evler varken konforlu ev hayalıyle o gunlerınde kıymetını bilmiyorduk...bekarlar evlenıyor ah bekarlık diyor bekarlıgıda evlenemedım sıkıntıısyla geciriyor...yanı herkes oldugu ımkanlarla bugunune baksın...
 
90lai özlüyor musun? Ben çok özlüyorum.
Derdimi anlatsam, hasta , aç çocuklara bak sukret mutlu ol diyorlar. Hasta aç çocuklara bakınca bir şey yapamadigim icin daha da mutsuz oluyorum.
 
Sizi o kadar iyi anliyorum ki. Ben de ayni ruh halindeydim ta ki sokakta minnacik dunyalar guzeli bir kedicik bulana kadar. Yani o kadar mutsuzlugu ve karamsarligi kucucuk bir sey nasil yok eder anlayamiyorum ama o karamsarlik bulutlari dagilip gitti:)
Demem o ki belki hic beklemediginiz bir anda hayatiniza yapilan kucucuk bir dokunus sizin o mutsuz havanizi dagitacak :)
 
Keşke benimde tek derdim seninki gibi olsa . Bunda dert edecek sıkıntı edecek ne var ki ? Eğer akademisyen olup bundan para kazanmak istemiyorsan çalışma olma başka bişeye bak herşey senin elinde . Senin elinde olmayan birşeyler için üzülmek kadar zor birşey yok
 
Son düzenleme:
Evren siz ne isterseniz onu verir
Mutsuzum demeye devam ettikce hayatiniza daha fazla mutsuzluk getirecek seyler gelecek
 
Ay evren diyince istemsizce " verin şunun bin lirasını" espirisi geldi. :KK48: neyse ciddi olalım konu bu değil. Hayat böyle bir şey mutsuz olmazsanız mutluluğu anlayamazsınız. Bir de beyin kötü anilara çok odaklanıyor. Eğer ruh hali hafif olumsuzsa her şey göze batıyor. Sürekli güneş açsa bu sefer " of havalar neden bu kadar sıcak? Bir damla yağmura hasret kaldık deriz" yağsa " kar yok mu kar" gören göz önemli aslında yoksa evren aynı evren hayat aynı hayat. Ayrıca istemediğiniz hiçbir şeyi yapmak zorunda değilsiniz. Rahat olun hep karamsar gözlerle bakiyorsunuz etrafa.
 
Bu aralar pek bir sorunluyum. Ne zaman dertlesmek, biraz olsun icimi dokmek istesem solugu bu forumda aliyorum.

En son mutsuzlugumla kafalari sisirmistim. Bu konuda degisen gidim sey yok. Hala mutsuzum.

Evren bu kizi nasil mutsuz edebilirim diye var gucuyle ugrasiyor olabilir mi ya da simariklik mi benimkisi?

Bu hava nasil boyle? Bulut, kasvet, huzuntu... Bir de soguk... Ne ararsan var. Kaldiramiyorum boyle havalari artik. Sonbahar yuk, kis yuk... Gunessiz gecen her gun izdirap gibi.

Eski mutlu gunleri ozluyorum. Tek derdimin ders calismak oldugu gunleri... Sobali evimizde isittigimiz o tek odadaki yasami, birlikteligi, sicakligi... Herkesin genc ve var oldugu o guzel gunleri...

O guzel gunler bir daha gelmeyecek.

Akademisyenlige soyundugum (daha dogru bir tabirle, akademisyen olmak icin adim attigim) su gunlerde bu meslegin bu kadar cabaya degip degmeyecegini sorguluyorum bir yandan. Mesaisi yok bu meslegin. Gece yastiga kafami koydugumda beynim hala calisiyor. Ruyalarimda notlarim, odevlerim... Eee, ya alacagim ucret? Ama gozlemledigim kadariyla, bu ulkenin cok iyi akademisyenlere ihtiyaci oldugu kesin. Bu ihtiyaca cevap verebilecek kadar guveniyorum kendime aslinda.

Diger yandan is basvurularina baslayacagim yakin bir zamanda. Yani, birkac isi ayni anda yapip parcalara bolunmek hosuma gidiyor sanirim.

Hayat su an oldukca yavan ve tatsiz.

Tum karamsarligima karsin belki ben de bir gun "Mutluyum!" diye haykirabilirim. Kim bilir?
Allah başka dert vermesin canım
 
Back
X