- 12 Temmuz 2006
- 57.897
- 221.261
- 1.223
- 53
kızın çok şanslı mune
akranlarıma göre yine de bu konulara cok ozen gosteren bir annem vardı ama o söz olayı var ya... hala aklımdadır, kaç yaşına geldim onun "yaparız ederiz" cümlelerini duyunca rahatlamak yerine, istemsizce ona karşı bir güvensizlik oluşuyor.
yani söz vermenin dışında bazen geçiştirmek icin verilen yanıtlar daha sonra gercek manada söylense de etkisini yitiriyor...
çocugun kendi dogru ve yanlışları demissin ya, bir arkadaşım da annesinin söylediklerini koşulsuz kabullenmenin yanlış oldugunu bilmesine ragmen annesinin her dedigine evet demeyi bırakamadıgından ötürü hayatı zorlaştıgı icin terapiye gitme kararı aldı.
ufacık gordugumuz seyler yetişkinlik döneminde sürekli karşımıza cıkan engellere dönüsebiliyor...
Aynen öyle, önemsiz sanılan tavır ve sözler aslında çok mühim. Ya mesela en ufak misal, çocuğunuzun yalan söylemesini istemezsiniz veya sizden birşey saklamasını, çocuk sizi takip eder, siz onu yalan söyleme diye tembihlerken sizin bir konuda yalan söylediğinizi fark ederse ki ediyorlar, işte o zaman çocuk sizin nasihatinizi dikkate almıyor.
Açık ve net olmanız gerekiyor, bu yaşıma kadar annelikle ilgili çok şey öğrendim hala öğreniyorum, bir nevi hayat boyu hem öğretmenlik hem öğrenciliktir annelik, hem öğretir hem öğrenirsiniz.
