Bilmiyorum doğru yerde mi konu açtım?Ama sorunumu dışarıdan görecek insanlara ihtiyacım var.
Ailevi sorunlardan ötürü senelerce tıp okumak isterken lise son sınıfta yaşadığım hadiselerden ötürü mühendislik yazmak zorunda kalıp başka bir şehirde okumaya başladım.İdeallerimi bir kenara bıraktım ve ailemden uzaklaşmak istedim.Okumayı seven bir insanım,hayatım boyunca hep başarılı oldum taki üniversiteye kadar.İlk 2 sene bölüm açısından iyiydi fakat istemediğim bir bölümde okuyordum okul bitsin yeterdi bir şekilde bitirebilirdim.3. sene herşey değişmeye başladı bölüm dersleri ağırlaşmıştı ve ben ne için didindiğimi artık kestiremiyordum.Yanlış bir bölümde okuduğumu biliyordum ama kendimi kurtaracak gücü kendimde bulamıyordum.Okulu sevmediğim için fazla arkadaşım da yoktu üstüne tek başıma yaşıyor ve yalnızlıkla mücadele ediyordum.Bu psikoloji derslerime yansıdı.Dersler biriktikçe birikti sonra onların yükü de eklenmişti.Başarı takıntılı aileme durumu izah edemedim.Çünkü kavga etmekten çok sıkılmıştım.4. sene herşey daha kötü oldu geçen sene sınava girmeyi denemiş fakat istediğim puanı da alamamıştım.4.sene içime iyice kapanmıştım.Okula doğru düzgün gitmiyordum,arkadaşlarım -benimle aynı zamanda başlayanlar- bir bir mezun oluyorlardı.Fakat ben hala neden bu okulda bu bölümü okumaya çalıştığıma anlam veremiyordum.Okumayı ve araştırmayı seven kendimi artık tanıyamaz olmuştum.Bir şeylerin hayalini kurmaya devam ediyordum ama içimdeki boşluk git gide büyüyordu.Kurtulmak istiyordum ama yeterince mücadele etmiyordum.Herkes 4 sene okumuşsun bitir şu bölümü,ne güzel bölüm bulamayanlar var dedikçe ben iyice nefret ediyordum.Uzatacağımı aileme söylemek zorunda kalınca bir hadise koptu ve bir şekilde atlattım.Ailem yeniden hazırlanmama tamamen karşıydı hep bitir de gel diye gözlerimin içine bakıyorlardı ve hala da bakıyorlar.Bu sene daha da kötüyüm.Kafam karmakarışık 5. senemdeyim.Her şey daha da kötüye gidiyor sanki.Hergün burada ne işim var diye sorguluyorum.Bir yandan vicdan azabı çekiyorum.Öbür yandan bir sene daha hazırlanıp hayallerime ulaşmak istiyorum.Hayalim hala sağlık alanı, tıp olmasa bile dişçilik,ftr ya da eczacılık.İlgi duyduğum bir meslek istiyorum.Ama çevremdeki herkes aynı şeyi söylüyor "bu ülkede kim istediği mesleği yapıyor?" diyorlar."Kaç sene okumuşsun","5 sene boşuna mı gitsin?","hele bir para kazanmaya başla seversin","hayırlısı buymuş"...Daha niceleri.Kafam çok karışık.Sadece mutlu olmak istiyorum.Ailem başarısızlığıma kafayı takmış durumda.Psikolojim pek iyi değil özellikle de bu sene.Tanıdığım herkesin baskısını hissediyorum üzerimde.Başarısızlık ve yalnızlık da cabası.Daha fazla şey yazmak isterdim ama okuyanları da sıkmak istemem.Umarım fikirlerinizi tamamen dışarıdan bir kişi olarak paylaşırsınız.Siz olsanız ne yaparsınız?Artık çok bunaldım.Ailemin ve çevremin tepkisinden korkuyorum.
Ailevi sorunlardan ötürü senelerce tıp okumak isterken lise son sınıfta yaşadığım hadiselerden ötürü mühendislik yazmak zorunda kalıp başka bir şehirde okumaya başladım.İdeallerimi bir kenara bıraktım ve ailemden uzaklaşmak istedim.Okumayı seven bir insanım,hayatım boyunca hep başarılı oldum taki üniversiteye kadar.İlk 2 sene bölüm açısından iyiydi fakat istemediğim bir bölümde okuyordum okul bitsin yeterdi bir şekilde bitirebilirdim.3. sene herşey değişmeye başladı bölüm dersleri ağırlaşmıştı ve ben ne için didindiğimi artık kestiremiyordum.Yanlış bir bölümde okuduğumu biliyordum ama kendimi kurtaracak gücü kendimde bulamıyordum.Okulu sevmediğim için fazla arkadaşım da yoktu üstüne tek başıma yaşıyor ve yalnızlıkla mücadele ediyordum.Bu psikoloji derslerime yansıdı.Dersler biriktikçe birikti sonra onların yükü de eklenmişti.Başarı takıntılı aileme durumu izah edemedim.Çünkü kavga etmekten çok sıkılmıştım.4. sene herşey daha kötü oldu geçen sene sınava girmeyi denemiş fakat istediğim puanı da alamamıştım.4.sene içime iyice kapanmıştım.Okula doğru düzgün gitmiyordum,arkadaşlarım -benimle aynı zamanda başlayanlar- bir bir mezun oluyorlardı.Fakat ben hala neden bu okulda bu bölümü okumaya çalıştığıma anlam veremiyordum.Okumayı ve araştırmayı seven kendimi artık tanıyamaz olmuştum.Bir şeylerin hayalini kurmaya devam ediyordum ama içimdeki boşluk git gide büyüyordu.Kurtulmak istiyordum ama yeterince mücadele etmiyordum.Herkes 4 sene okumuşsun bitir şu bölümü,ne güzel bölüm bulamayanlar var dedikçe ben iyice nefret ediyordum.Uzatacağımı aileme söylemek zorunda kalınca bir hadise koptu ve bir şekilde atlattım.Ailem yeniden hazırlanmama tamamen karşıydı hep bitir de gel diye gözlerimin içine bakıyorlardı ve hala da bakıyorlar.Bu sene daha da kötüyüm.Kafam karmakarışık 5. senemdeyim.Her şey daha da kötüye gidiyor sanki.Hergün burada ne işim var diye sorguluyorum.Bir yandan vicdan azabı çekiyorum.Öbür yandan bir sene daha hazırlanıp hayallerime ulaşmak istiyorum.Hayalim hala sağlık alanı, tıp olmasa bile dişçilik,ftr ya da eczacılık.İlgi duyduğum bir meslek istiyorum.Ama çevremdeki herkes aynı şeyi söylüyor "bu ülkede kim istediği mesleği yapıyor?" diyorlar."Kaç sene okumuşsun","5 sene boşuna mı gitsin?","hele bir para kazanmaya başla seversin","hayırlısı buymuş"...Daha niceleri.Kafam çok karışık.Sadece mutlu olmak istiyorum.Ailem başarısızlığıma kafayı takmış durumda.Psikolojim pek iyi değil özellikle de bu sene.Tanıdığım herkesin baskısını hissediyorum üzerimde.Başarısızlık ve yalnızlık da cabası.Daha fazla şey yazmak isterdim ama okuyanları da sıkmak istemem.Umarım fikirlerinizi tamamen dışarıdan bir kişi olarak paylaşırsınız.Siz olsanız ne yaparsınız?Artık çok bunaldım.Ailemin ve çevremin tepkisinden korkuyorum.
nefes alıyorsan umut vardır azizim 
-yaşım 29-
