Devletin tepesinde edilen laflar acili insanlarla alay eder gibi.. Cumhurun basi cikiyor, elinde mikrofon, obur eli tabutun ustunde "ne mutlu sehit ailesine" diyor. Bu lafi ederken dizlerinin bagi cozulen acili sehit babasi yerlerde.. Mutluymus o..
Anasi bayginlik geciriyor acisindan, yuregine dusen ates omru oldukca hep yanacak, her an yakacak... Ama cumhurbaskaninin nezdinde ona da ne mutlu..
Cunki muruvvetini bile goremeden gozunden sakinarak buyuttugu evladi bir kahpe kursuna kurban gitti.. Savas yok, dusman ordusu yok, ama artik oglu da yok onun..
Cumhurun esi "sabir aci meyvasi tatli" diyor.. Sanki sabrederek gececek bir durumdan bahsediyor. Simdi sabredin, ama oglunuzu topraga vermenin meyvasini ilerde yiyip cok sevineceksiniz..
Bu yurek yangininin meyvasi tatli.. Kime tatli? O meyvayi kimler lezzetle yiyor acaba? Sehit askerin ana babasinin ve de daha babasini tanimadan kaybetmis minicik yetimlerin yemeyecegi belli..
Sozde basbakanin esi de kusur kalir mi? Ona gore ortada sehit bile yok, ortalik gulluk gulistanlik.. Cozum sureci sahane isliyor.. Aci onlarin evinin kenarindan bile gecmemis, nese icinde..
Birileri cozum sureci simdilik rafta ama secimden sonra hemen uygulamaya yeniden koyacagiz demis ona sanki.. O zamana kadar olenler, sehitler acidan sayilmaz.. Uc bes Mehmet icin koltuk tehlikeye atilmaz..
Evlatlarini curuk raporlari ile, bedelli askerlik ile askere yollamayip onun yerine Amerikalara okumaya yollayan, gelir gelmez de adina sirketler, gemicikler doseyenlere asil ne mutlu.. Bolbol yiyorlar tatli meyvalarini.. Milleti kor ettiniz, gormuyorlar, duymuyorlar, tinmiyorlar, ama bari acilari ile alay etmeyin, gunahtir, yaziktir yaa..