- Konu Sahibi inceuclusarjiolanvarmi
- #1
Bu sefer ciddiyim valla bak dertlendim hatunlar sayesinde yok yere.
Arkadaşlar sayenizde ruh hastası oldum. Vicdan azabı çekerseniz engel olmam :) Kısmetse ve sevgili pederim beni süründürüp cehennem azabı yaşatmazsa ki yapacak biliyorum. Bayram sonrası sözleneceğim. Ben şimdiki sevgilimden önce uzun yıllar süren bir ilişki yaşamış ve sonra türlü azaplar çekerek ilişkimi sonlandırmıştım. İlk ilişkimdi... Sevgilimle tanıştığım zamanlarda ise hala depresiftim ve açıkçası "erkekler ölsüüğğnnn" modunda idim. Kendisi sabırla bekledi, dinledi ve teselli etti. Çok zaman sonra ona aşık oldum. Tabi bu süreçte ruh sağlığım da normal olmadığından gerektiğinden fazla dürüsttüm ona karşı. Ne yaşadıysam olduğu gibi zerre detay atlamadan anlattım ona. Keza ondan da aynı şeyi bekledim ve istedim. O da sağolsun çocukluğundan itibaren her şeyi anlattı. İlk zamanlar kıskançlık nöbetleri geçirdi ancak zamanla bu konu hiç açılmadı aramızda. Açılacağını da düşünmemiştim, forumdaki konuları hatmedene kadar.
Zaten evlilik fikri beni yeterince ürkütüyorken, şimdi bu haddinden fazla dürüstlük hali acaba yanlış mıydı diye düşünmüyor değilim. He yine olsa yine olduğu gibi anlatırım her şeyi. Ancak dediğim gibi ben fazla dürüst oldum. Örnekle açıklamak gerekirse;
-Ühühü aha bu cafede beni kaç saat bekletmişti o ühühü.
gibi zılgıt çekme hallerim de olmadı değil. Yani o ilişkimde ne yaşadıysam, nerelerde anılarım varsa, nerede hangi üzüntü ile yıkıldıysam hepsini biliyor bizim herif. Bunun sebebi de benim onunla bir dost gibi konuştuğum zamanlarda herhangi bir ilişki istemiyor olduğum düşüncesiydi. Gel gör ki ben aşık oldum. Dert bunun neresinde derseniz, gerçekten burada okuduklarımdan sonra gözüme uyku girmiyor ya la :)
Sonuç itibariyle aynı şehirde yaşayacağız. İleride bu sorun olur mu, vay efendim sen burada zılgıt çekmiştin oraya gitmeyelim gibi konular açılır mı, uçan tekmeye maruz kalır mıyım diye kendi kendimi yiyorum birkaç gündür. Üslubumdan dolayı dalga geçtiğim düşünülebilir ancak yapım bu arkadaşım. Hiçbir zaman benden daha önemli olamadı dertlerim :) Hani bunları yazarken bile aklımdan "o sonradan değişirse boşanırım aaa benden önemli mi? Hiç!" Düşüncesi geçiyor.
Dürüstlük iyi hoş, hayatımın merkezinde yer alan bir unsur ama anladım ki fazlası da zarar. Herifle konuşmadım tüm gün çünkü forumda okuduklarım sayesinde henüz hiçbir şey yapmamışken, yapmış gibi davranıp hayatı zehir edeceğim adama biliyorum. Şimdi birileri gelip buraya "arkadaşım delirme, ben de çok dürüsttüm eşime karşı ama o değişmedi" yazsa ben epey rahatlayacağım. Derler mi ki. Desinler valla bak.
Bir de beni ciddiye alın yahu. Üzgün smiley yapmıyor olmam derdimin olmadığı anlamına gelmez. He ben buna dert demem de paranoyamın aksine inandırılmaya ihtiyaç duyuyorum sanırım. Forumda biraz daha konu okursam delirebilirim. Dürüst arkadaşların evlilik tecrübelerini beklemekteyim efem.
Not: Bu yazı ağır derecede evlilik fobisi içermektedir. Kadınlar kulübü sağolsun.
Arkadaşlar sayenizde ruh hastası oldum. Vicdan azabı çekerseniz engel olmam :) Kısmetse ve sevgili pederim beni süründürüp cehennem azabı yaşatmazsa ki yapacak biliyorum. Bayram sonrası sözleneceğim. Ben şimdiki sevgilimden önce uzun yıllar süren bir ilişki yaşamış ve sonra türlü azaplar çekerek ilişkimi sonlandırmıştım. İlk ilişkimdi... Sevgilimle tanıştığım zamanlarda ise hala depresiftim ve açıkçası "erkekler ölsüüğğnnn" modunda idim. Kendisi sabırla bekledi, dinledi ve teselli etti. Çok zaman sonra ona aşık oldum. Tabi bu süreçte ruh sağlığım da normal olmadığından gerektiğinden fazla dürüsttüm ona karşı. Ne yaşadıysam olduğu gibi zerre detay atlamadan anlattım ona. Keza ondan da aynı şeyi bekledim ve istedim. O da sağolsun çocukluğundan itibaren her şeyi anlattı. İlk zamanlar kıskançlık nöbetleri geçirdi ancak zamanla bu konu hiç açılmadı aramızda. Açılacağını da düşünmemiştim, forumdaki konuları hatmedene kadar.
Zaten evlilik fikri beni yeterince ürkütüyorken, şimdi bu haddinden fazla dürüstlük hali acaba yanlış mıydı diye düşünmüyor değilim. He yine olsa yine olduğu gibi anlatırım her şeyi. Ancak dediğim gibi ben fazla dürüst oldum. Örnekle açıklamak gerekirse;
-Ühühü aha bu cafede beni kaç saat bekletmişti o ühühü.
gibi zılgıt çekme hallerim de olmadı değil. Yani o ilişkimde ne yaşadıysam, nerelerde anılarım varsa, nerede hangi üzüntü ile yıkıldıysam hepsini biliyor bizim herif. Bunun sebebi de benim onunla bir dost gibi konuştuğum zamanlarda herhangi bir ilişki istemiyor olduğum düşüncesiydi. Gel gör ki ben aşık oldum. Dert bunun neresinde derseniz, gerçekten burada okuduklarımdan sonra gözüme uyku girmiyor ya la :)
Sonuç itibariyle aynı şehirde yaşayacağız. İleride bu sorun olur mu, vay efendim sen burada zılgıt çekmiştin oraya gitmeyelim gibi konular açılır mı, uçan tekmeye maruz kalır mıyım diye kendi kendimi yiyorum birkaç gündür. Üslubumdan dolayı dalga geçtiğim düşünülebilir ancak yapım bu arkadaşım. Hiçbir zaman benden daha önemli olamadı dertlerim :) Hani bunları yazarken bile aklımdan "o sonradan değişirse boşanırım aaa benden önemli mi? Hiç!" Düşüncesi geçiyor.
Dürüstlük iyi hoş, hayatımın merkezinde yer alan bir unsur ama anladım ki fazlası da zarar. Herifle konuşmadım tüm gün çünkü forumda okuduklarım sayesinde henüz hiçbir şey yapmamışken, yapmış gibi davranıp hayatı zehir edeceğim adama biliyorum. Şimdi birileri gelip buraya "arkadaşım delirme, ben de çok dürüsttüm eşime karşı ama o değişmedi" yazsa ben epey rahatlayacağım. Derler mi ki. Desinler valla bak.
Bir de beni ciddiye alın yahu. Üzgün smiley yapmıyor olmam derdimin olmadığı anlamına gelmez. He ben buna dert demem de paranoyamın aksine inandırılmaya ihtiyaç duyuyorum sanırım. Forumda biraz daha konu okursam delirebilirim. Dürüst arkadaşların evlilik tecrübelerini beklemekteyim efem.
Not: Bu yazı ağır derecede evlilik fobisi içermektedir. Kadınlar kulübü sağolsun.
