Galiba depresyondayım

Cokokuyanbilir .!.:

Herkese merhabalar
başlıkta bahsettiğim gibi sanırım depresyondayım. Yaklaşık 4 yıldır bir firmada çalışıyorum, ilk iş yerim. Hep gitmek istedim fakat gönlüme göre olan ve şartları daha iyi olan bir yer bulamadım. Ama artık burada tükendiğimi hissediyorum.
Şuan iş bulabilmek çok zor, işsiz olmak çok zor lütfen iş arayan arkadaşlar kızmasın. Ama sevmediğin bir işe tahammül etmek insanı yeyip bitiriyor.
4 senedir ailemden maddi bir yardım almadım aksine yardım ediyorum. O yüzden hadi çıkayım tükendim diyemiyorum. Hayat kalitem düştü. Günümün yarısını mutsuz bir şekilde geçiriyorum ve durgunlaştım resmen. Şuan birkaç iş görüşmesi yapıyorum. Iş görüşmeleri olumsuz sonuçlandıkça daha dibe batıyorum sanki. Mücadeleci tuttuğunu koparan aktif bir insanım ama sanki gittikçe donuklaşıyorum. Kendime dramatize etme dedikçe psikolojik olarak her geçen gün daha da yıpranıyorum. Son dönemlerde iş yerinde canımı sıkan bir kaç mesele oldu bunlar bardağın son damlasıydı. Şimdi her sabah zorla kalkıp geliyor gibiyim.
Bu histen nasıl kurtulabilirim? Sizin böyle dönemleriniz oldu mu ?

Genişletmek için tıkla...

Otrera .!.:

Eki Görüntüle 2893528


Hangileri var sizde? Bir bakın bakalım.

depresyon öyle basit bir hastalık değil, o yüzden koydum bunu. Yanlış anlamayın sözüm meclisten dışarı , ancak siz de biliyorsunuz herkes internetten kendine tanı koyuyor ya bu dönemde, belki de depresyon değil ama bir çeşit bunalım yaşıyorsunuz. Kendinizi kötü etkilemeyin

Genişletmek için tıkla...

Otrera .!.:

Eki Görüntüle 2893528


Hangileri var sizde? Bir bakın bakalım.

depresyon öyle basit bir hastalık değil, o yüzden koydum bunu. Yanlış anlamayın sözüm meclisten dışarı , ancak siz de biliyorsunuz herkes internetten kendine tanı koyuyor ya bu dönemde, belki de depresyon değil ama bir çeşit bunalım yaşıyorsunuz. Kendinizi kötü etkilemeyin

Genişletmek için tıkla...

Boleyn Kizi .!.:

Sizi çok iyi anlıyorum.

Aynı şey başıma geldi vaktiyle.

Iş yerine gitmek bana iskence geliyordu. Ayaklarım geri gidiyordu.

Mesai saatinden 2 dakika önce çıkmak bana müthiş moral veriyordu. Fakat 2 dakika geçince ağlamaklı oluyordum.

Ben istifa etmekten başka çare bulamadım. Istifa ettim birden bire iyileştim sanki.

Şu an işsizim. Ama aynı şeyi tekrar yaşamaktansa bin kere işsiz olmayı tercih ederim

Genişletmek için tıkla...

Msspinkie .!.:

Bu hanımefendinin konularını biliyorum depresyon değilde genel bir kaygı halı var , anksiyete daha uygun gibi.

Genişletmek için tıkla...

Cokokuyanbilir .!.:

Herkese merhabalar
başlıkta bahsettiğim gibi sanırım depresyondayım. Yaklaşık 4 yıldır bir firmada çalışıyorum, ilk iş yerim. Hep gitmek istedim fakat gönlüme göre olan ve şartları daha iyi olan bir yer bulamadım. Ama artık burada tükendiğimi hissediyorum.
Şuan iş bulabilmek çok zor, işsiz olmak çok zor lütfen iş arayan arkadaşlar kızmasın. Ama sevmediğin bir işe tahammül etmek insanı yeyip bitiriyor.
4 senedir ailemden maddi bir yardım almadım aksine yardım ediyorum. O yüzden hadi çıkayım tükendim diyemiyorum. Hayat kalitem düştü. Günümün yarısını mutsuz bir şekilde geçiriyorum ve durgunlaştım resmen. Şuan birkaç iş görüşmesi yapıyorum. Iş görüşmeleri olumsuz sonuçlandıkça daha dibe batıyorum sanki. Mücadeleci tuttuğunu koparan aktif bir insanım ama sanki gittikçe donuklaşıyorum. Kendime dramatize etme dedikçe psikolojik olarak her geçen gün daha da yıpranıyorum. Son dönemlerde iş yerinde canımı sıkan bir kaç mesele oldu bunlar bardağın son damlasıydı. Şimdi her sabah zorla kalkıp geliyor gibiyim.
Bu histen nasıl kurtulabilirim? Sizin böyle dönemleriniz oldu mu ?

Genişletmek için tıkla...