Kızlar yaa yardım edin erkek arkadaşımın sosyal fobisi olduğunu düşünüyorum çünkü tüm tanımlamalara uyuyor. Benimle hiç bir sorununu paylaşmıyor. Eleştiriyi kaldırmıyor ama kendisini de savunmuyor, susuyor hemen. kapatıyor kendini. Mesela restauranda yemeğine bir şey çıksa garsonu çağıramaz, hiç bir şey demeden belli etmeden yemeği bırakır, kırılsa söylemez belli etmez,kendisi bir karar veremez hep karşısındakinin kararlarna uymaya çalışır vs...
İyi bir şey olduğunda paylaşır ama sorunu varsa anında geri çekiyor kendini, tek kelime etmiyor. karşısında sinir krizi bile geçirsem o öylece kilitlenmiş bir şekilde kalıyor. Resmen terk edilmiş hissediyorum gitmeye kalkınca durduruyor sana ihtiyacım var diyor. İlk başlarda farkedememiştim bunları.. Pek konuşkan değil hatta neredeyse hiç konuşmuyor hep ben konuşuyorum sıkıldım artık konuşacak bir şey de bulamıyorum, gözlerime bakamıyor, duygularını söyleyemiyor... Ben galiba onun bu yavru kedi gibi hallerine karşı koyamayıp da kabul ettim, niye kabul ettiğimi de bilmiyorum artık. Seviyorum aslında ama çok zorlanıyorum ve ileriyi göremiyorum, korkuyorum hep böyle yabancı gibi mi olacağız. Diğer yandan, belki kendini toparlar diyorum. Bana zamanla alışır ve bu sorununu birlikte aşarız diyorum. Düzelir mi sizce? Ne yapmalıyım?
(( var mı böyle biriyle yaşayan, fikir verebilecek olan??
İyi bir şey olduğunda paylaşır ama sorunu varsa anında geri çekiyor kendini, tek kelime etmiyor. karşısında sinir krizi bile geçirsem o öylece kilitlenmiş bir şekilde kalıyor. Resmen terk edilmiş hissediyorum gitmeye kalkınca durduruyor sana ihtiyacım var diyor. İlk başlarda farkedememiştim bunları.. Pek konuşkan değil hatta neredeyse hiç konuşmuyor hep ben konuşuyorum sıkıldım artık konuşacak bir şey de bulamıyorum, gözlerime bakamıyor, duygularını söyleyemiyor... Ben galiba onun bu yavru kedi gibi hallerine karşı koyamayıp da kabul ettim, niye kabul ettiğimi de bilmiyorum artık. Seviyorum aslında ama çok zorlanıyorum ve ileriyi göremiyorum, korkuyorum hep böyle yabancı gibi mi olacağız. Diğer yandan, belki kendini toparlar diyorum. Bana zamanla alışır ve bu sorununu birlikte aşarız diyorum. Düzelir mi sizce? Ne yapmalıyım?
(( var mı böyle biriyle yaşayan, fikir verebilecek olan??
Son düzenleme:
