-
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Galiba erkek arkadaşımda sosyal fobi var
- Konu Sahibi sessia
- Başlangıç Tarihi
- 3 Ekim 2010
- 11.527
- 3.932
- 448
Bende böyleydim ne hakkımı savunabilirdim, ne de fikrimi söyleyebilirdim. Okulda mesela bildiğim birşey dahi olsa parmağımı kaldırıp cevap veremezdim, 1. sınıftayım öğretmene tuvalete gidicem diyemiyordum tam masaya yaklaşıyor geri dönüyordum, ağlamaya başlamıştım sonra altıma kaçırıcam çünkü, öğretmende görmüş gidip geri döndüğümü gelip tuvalete göndermişti beni.
Sınıfa babam beni götürene kadar öğretmen girmiş, 1. sınıftayım yine tenefüs olana kadar ağlamıştım sınıfın kapısında..
Ortaokul, Lise hep böyle geçti, biyoloji dersinde öğretmen kaldırıp soru sormuştu cevap verememiştim öğretmende zannediyor ki artistlik yapıyorum..
Hatırlıyorum da hani şu başkanlar olur ya sınıfın kontrolünü sağlamak için sustururlar sınıf arkadaşlarını, konuşanların adını yazarlar bir kere birine bişey demiştim de, smuwila inanmıyorum ilk defa konuştun demişti, 2. dönemin ortalarındayız yalnız.
Benimkisi yapısaldı duygusal içine kapanık biriydim.
Sosyalleşmesi ve açılmasının tamamen çevreyle alakalı olduğuna düşünüyorum, ben bu noktaya geldiysem staj yaptığım yerin etkisi olduğuna inanıyorum kalabalık bir yerdi biri gidiyo biri geliyo ister istemez alışıyorsun ortama, çekingenlik, utangaçlık gidiyo.
Sınıfa babam beni götürene kadar öğretmen girmiş, 1. sınıftayım yine tenefüs olana kadar ağlamıştım sınıfın kapısında..
Ortaokul, Lise hep böyle geçti, biyoloji dersinde öğretmen kaldırıp soru sormuştu cevap verememiştim öğretmende zannediyor ki artistlik yapıyorum..
Hatırlıyorum da hani şu başkanlar olur ya sınıfın kontrolünü sağlamak için sustururlar sınıf arkadaşlarını, konuşanların adını yazarlar bir kere birine bişey demiştim de, smuwila inanmıyorum ilk defa konuştun demişti, 2. dönemin ortalarındayız yalnız.
Benimkisi yapısaldı duygusal içine kapanık biriydim.
Sosyalleşmesi ve açılmasının tamamen çevreyle alakalı olduğuna düşünüyorum, ben bu noktaya geldiysem staj yaptığım yerin etkisi olduğuna inanıyorum kalabalık bir yerdi biri gidiyo biri geliyo ister istemez alışıyorsun ortama, çekingenlik, utangaçlık gidiyo.
Son düzenleme:
Canım bana da çok tuhaf geliyor doğrusu onu böyle kafaya takmış olmam, ben de kendime hayret ediyorum ama takıntı oldu sanki haksızlık ediyormuşum gibi gitmemem gerekiyormuş gibi hissediyorum. Çünkü bana ihtiyacı olduğunu söyledi çok zor durumda olduğunu söyledi. Olayı anlatmıyor ama böyle diyor ben bu durumda nasıl bırakıp gideyim yaa. Ya gerçekten de anlayamadığım kadar zor durumdaysa. Offf
Bende böyleydim ne hakkımı savunabilirdim, ne de fikrimi söyleyebilirdim. Okulda mesela bildiğim birşey dahi olsa parmağımı kaldırıp cevap veremezdim, 1. sınıftayım öğretmene tuvalete gidicem diyemiyordum tam masaya yaklaşıyor geri dönüyordum, ağlamaya başlamıştım sonra altıma kaçırıcam çünkü, öğretmende görmüş gidip geri döndüğümü gelip tuvalete göndermişti beni.
Sınıfa babam beni götürene kadar öğretmen girmiş, 1. sınıftayım yine tenefüs olana kadar ağlamıştım sınıfın kapısında..
Ortaokul, Lise hep böyle geçti, biyoloji dersinde öğretmen kaldırıp soru sormuştu cevap verememiştim öğretmende zannediyor ki artistlik yapıyorum..
Hatırlıyorum da hani şu başkanlar olur ya sınıfın kontrolünü sağlamak için sustururlar sınıf arkadaşlarını, konuşanların adını yazarlar bir kere birine bişey demiştim de, smuwila inanmıyorum ilk defa konuştun demişti, 2. dönemin ortalarındayız yalnız.
Benimkisi yapısaldı duygusal içine kapanık biriydim.
Sosyalleşmesi ve açılmasının tamamen çevreyle alakalı olduğuna düşünüyorum, ben bu noktaya geldiysem staj yaptığım yerin etkisi olduğuna inanıyorum kalabalık bir yerdi biri gidiyo biri geliyo ister istemez alışıyorsun ortama, çekingenlik, utangaçlık gidiyo.
Peki bana vermek istediğin bir tavsiye var mi canım nasıl davranayim mesela?
Son düzenleme:
Sağolasın inşallah Rabbim kimseye yaşatmasın gerçekten çok zor bi durum. Belki o bile hastalığının farkında değildir. Genelde farkında olsa bile sosyofobi hastaları söylemekten çekinir. Mesela toplum içinde herkes ona bakıyor gibi olur ve davranışları değişir yüzü kızarır hatta ses tonu bile değişebilir. Otobüse binerken herkes ona bakıyor gibi gelir ve utancından yüzü kızarır. Yine inecek var diyemez mesela insanlar içinde sesi titrer. Özellikle yeni birileriyle tanışmak işkence gibidir. İlk defa karşılaşmasına rağmen onun hakkında insanlar ne düşünecek acaba hastalığını farkedecek mi diye kafasında sorular vardır el sıkışırken elleri titrer. Hatta konuşurken yine sesi titrer yüzü kızarır dikkati başka şeylere çekmeye çalışır ve konuşurken saçmalayabilir. Lokantada garsonu çağıramaz herkes ona bakıp gülecek diye düşünür.
Aslında hastalık olarak değil de neden böyle davrandığını sorabilirsin ona. Özellikle erkekler için daha kötü bir durum olabilir bu. Ya da gerçekten kendisi aşırı utangaç biri olduğundan karakterinden dolayı da böyle davranıyor olabilir.
- 31 Ocak 2013
- 223
- 26
- 48
Benim böyle bir tanıdığım vardı, minibüse binse "müsait bir yerde inebilir miyim" bile diyemezdi son durağa kadar giderdi. Tatlım benden sana tavsiye zaman geçmeden ondan ayrıl çünkü böyle sosyal fobileri olan insanlar karşısındaki insanın da psikolojisini bozmaya başlıyor bir süre sonra. Üstelik bu tür psikolojiye sahip olan insanlar içlerinde biriktirdikleri negatif enerjiyi dışarıya şiddet yoluyla çıkarmaya eğilimli oluyorlar.1 yıl sonra elinde anti-depresanlar kolunda morluklar kalakalırsın.
Karşındakini üzmeden kırmadan bitirmeye çalış. Çünkü bu kişi doktora da gitse 2-3 yıl tedavi de olsa tamamen iyileşemeyecek veya sana istediğin gibi normal bir sevgili-eş olamayacak. Yarın birgün evlendiniz çocuklarınız oldu onların da psikolojisini bozacak davranışları olacak.
Karşındakini üzmeden kırmadan bitirmeye çalış. Çünkü bu kişi doktora da gitse 2-3 yıl tedavi de olsa tamamen iyileşemeyecek veya sana istediğin gibi normal bir sevgili-eş olamayacak. Yarın birgün evlendiniz çocuklarınız oldu onların da psikolojisini bozacak davranışları olacak.
- 3 Ekim 2010
- 11.527
- 3.932
- 448
Benim kalabalık bi çevreye girmem farketmeden işime yaradı, çünkü bi şekilde insanlarla muhatap olmak zorundaydım. Ki bana yaklaşımları da iyi olunca açıldım yavaş yavaş, espiriler yapmaya, fikrimi çekinmeden söylemeye, muhabbet etmeye başladım. Gerisi geldi zaten canım, arkadaş ortamı var mı? Veya birlikte takılabileceğiniz ortak arkadaşlarınız?
Aslında çok yoğun çalışıyor ve sosyal sayilabilecek bir isi var ama bana karşı çok çekingen sanki ve sanırım ben yaklasmayi beceremiyorum... Hiç problemleri konusmayalim hep her sey normalmis gibi davranalim istiyor sanki
