Gebelik ve ölüm kayıp korkusu

duyguudk

Üye
Kayıtlı Üye
18 Ekim 2024
114
37
13
32
Merhabalar. Ben rahim ağzı yetmezliği 19.haftada gelişen ve bugün 29.haftadında olan bir gebeyim. Çok fazla risk var tansiyon yükselmiyor ama yükselme riski var plesantada direnç var ikili kan sulandırıcı alıyorum. Aslında moralim yüksek olsada 1-2 gündür düştüm rahim ağzının iyice açıldığını öğrendim herşeyden önce acil bir durum gelişirse ve ölürsem bebeğimin benden habersiz büyüme ihtimali beni üzüyor. Ona bir defter tutuyorum ona verebileceğim öğütler birkaç önemli gününde okuyacağı mektup gebeliğimde onunla beraber hissettiğim sevgiyi yazmayı düşünüyorum. Aileme de mektup bırakmayı düşünüyorum. Ben asla duygusal biri olmadım. Çok sert ve kırılmaz göründüm. Tabi içten öyle değildim ama hayatımda böyle 1 kere daha yıkılmıştım aynı yıkılmanın eşiğindeyim kimseye anlatamıyorum herkes zaten gergin ve stresli. Sizce bu düşüncelerim çok mu abartı
 
Riskler öngörülmüş ve bu yüzden takiplisiniz, bütün önlemler erkenden alınmış. Bu açıdan bakınca ne kadar şanslısınız aslında öyle değil mi?
Tabikide ben şimdiye kadar şükrederek dua ederek geldim. Ama hayatta herşey var. Yaşama şansı sıfırdan buralara geldik Belkide daha ilerilere gideceğiz. Eğer ikimizde yaşarsak ilerde ona bugünleri okutarak iyi bir eş olmasını sağlarım belki kötü giderse ya bana anı kalır yada o beni biraz tanır.
 
Çok ilginç bu denli olumsuz düşünüp bunu da bebeğe yansıtmak sonra kendi psiklojinizi alt üst edip sonra gülmek çok tuhaf Allah ikinize de sağlıklı ömürler versin
 
bu düsünceler normal. bende de vardı sonucta her durumda ölüm sizin için de bebeğiniz için de olabilecek bir sey. ama bunh bu kadar kafaya takıp böylesine kendinizi ve bebeğinizi yıpratmanız normal değil. sürpriz bir bilgi vereyim doğurduktan sonra iyi bir psikolojiye olan ihtiyacınız X100000 falan.

bu sekilde kimseye yardımcı olamazsınız malesef. bebeğiniz için bir anı defteri vs tutmak tatlı seyler. ama bunu “ölürsem” senaryosu ile yapıyorsanız feci.

tüm önlemler alınmış. biraz akısa bırakın kendinizi. ne kadar yıpransanız da olacak olana engel olamazsınız. doğurana kadar en kötü senaryoları her gün kurdum kafamda. ama bu hayatımın olağan akısını etkilemedi. hepsinden daha güçlü tutunduğum bir mutlu son senaryosu vardı cünkü. çok şükür çok güzel bir doğumla da bebeğime sağlıkla kavustum.

tabii ki her sey olabilir ama siz bugünleri böyle yasarsanız kötü senaryoda siz veya bebeğiniz de çok büyük travmalar yasayacak. bırakın bu günleriniz güzel kalsın anılarınızda. asla ikinci bir bebek istemiyorum ama su an gebeliğimi o kadar çok özlüyorum ki.. çok sihirli, mucizevi bir dönemdi. simdi diyorum ki o kadar stres yapacağıma keyfini çıkarsaydım. her gün kucağımda olmasına rağmen bebeğimle kurduğum en güçlü bağ gebelikteydi. çok farklı cok güzel şeyler.. keyfini çıkarın. gelecekten biri olarak söylüyorum bunu
 
Aslında 10 hafta asla bu psikolojiye girmedim hiç ağlamadım isyan etmedim çok iyiydim çoğu kişiye moral ben verdim hatta. Ama 2 gündür ani bir çökme yaşadım. Her an doğurabileceğimi fark ettim. Doktor kontrolünün de etkisi oldu tabi. Bu defteri güzel bir anı olsun diye tutacaktım ama elim gitmemişti hiç. Bu düşünceğe girip de defteri görünce belki vaktim yoktur diye düşündüm. Çok pozitif gitmiştim 10 hafta bir noktada patlayacaktım. Daha önceki kayıp gebeliğimden sonrada hiç yıkılmamıştım. Zamansız toplu bir çöküş oldu sanırım. Öyle bir tahammülsüzlük var mı evde böcek gördüm yuva yaptılar diye gece yarısı oturdum ağladım. Herşey batmaya başladı son 1 haftadır. Herkes yanımda olsada kimse benle bu durumu yaşamıyor gibi hissediyorum. 10 haftadır sadece doktora gidiyorum. Tüm hayatım durdu. Sonunun belirsiz olması bunaltıyor bilsem ki sonu güzel 100 haftada dayanır insan sayılı zaman der. Sanırım 3 hafta sonra 32 görünce rahatlayacağım ama stresi 1-2 günde yenmeliyim. Yenemezsem perşembe günü psikiyatriye gideceğim.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…