bu düsünceler normal. bende de vardı sonucta her durumda ölüm sizin için de bebeğiniz için de olabilecek bir sey. ama bunh bu kadar kafaya takıp böylesine kendinizi ve bebeğinizi yıpratmanız normal değil. sürpriz bir bilgi vereyim doğurduktan sonra iyi bir psikolojiye olan ihtiyacınız X100000 falan.
bu sekilde kimseye yardımcı olamazsınız malesef. bebeğiniz için bir anı defteri vs tutmak tatlı seyler. ama bunu “ölürsem” senaryosu ile yapıyorsanız feci.
tüm önlemler alınmış. biraz akısa bırakın kendinizi. ne kadar yıpransanız da olacak olana engel olamazsınız. doğurana kadar en kötü senaryoları her gün kurdum kafamda. ama bu hayatımın olağan akısını etkilemedi. hepsinden daha güçlü tutunduğum bir mutlu son senaryosu vardı cünkü. çok şükür çok güzel bir doğumla da bebeğime sağlıkla kavustum.
tabii ki her sey olabilir ama siz bugünleri böyle yasarsanız kötü senaryoda siz veya bebeğiniz de çok büyük travmalar yasayacak. bırakın bu günleriniz güzel kalsın anılarınızda. asla ikinci bir bebek istemiyorum ama su an gebeliğimi o kadar çok özlüyorum ki.. çok sihirli, mucizevi bir dönemdi. simdi diyorum ki o kadar stres yapacağıma keyfini çıkarsaydım. her gün kucağımda olmasına rağmen bebeğimle kurduğum en güçlü bağ gebelikteydi. çok farklı cok güzel şeyler.. keyfini çıkarın. gelecekten biri olarak söylüyorum bunu