Bir arkadaşımdan bahsedeceğim...
Haksızlığa uğradım bu aralar arka arkaya ve onunla konuşmuştuk sağolsun iki yıldır muhabbetimiz yoğun ne güzel dinliyor derdim hep. sürekli dert yanan biri de değilim sadece belirli iki üç konu vardı dolmuştum.
Mesela ailemin yeni boşandığında bana sığıntı muamelesi yapması evde kalabalıkmışım gibi yapıp evden kovulmam vs. Veya başka bir arkadaş zannettiğim kışının doğum günü hediyesinde üretim tarihi ve son kullanma tarihi ingilizce yazdığı için karıştırıp yeni alınmış (3 gün önce) bakım malzemeye süresi geçmiş bu diyerek hesap sorması gibi konular. Böyle gücendiğim hüzünlendiğim zaman onunla konuşunca konuşmak iyi gelirdi sadece dinlesin yeter...
Asıl dinleyen bendim: kavgalarını, münakaşalarını, mahkemelerini... kime dövüldüğünü...hiç bitmezdi. Kendisi epeydır işyernde mahkemelik. Hangi işe girse hep münakaşa yaşıyor çok dikkafalıdır. Oturduğu dairede yöneticiyle bile mahkemelik. Eski eşi de dava açmış çocuklar için nafaka ödemediğinden dolayı. Tartışır hep kendince haklıdır o. Kimseyi dinlemez. Bazen dikkafalılığından bencilliğinden dolayı biz de tartışırız. Hatta derim ona sen çok inatçısın illa haklı olmak zorunda değilsin ki her zaman diye. Neyse sıkıntı yok insanlık hali olabilir herkesin kötü bir huyu vardır...
Ama bugün bana öyle bir şey dedi ki cidden çok zoruma gidiyor. Ablasından bahsediyordu (depresyon hastası) ve onunla nasıl sıkıntılı dönemler yaşadığını va anlatırdı. Bana dedi ki: “O da tıpkı senin gibi geçimsiz. Ailesiyle arkadaşıyla hep sorun yaşıyor tartışıyor.” Bir tuhaf oldum. Ben seninle haksızlığa uğradığımı konuştum o olaylarda ne suçum vardı dedim. “Bilmem orada değildim.” dedi

Son kullanma süresi işini hatırlamadı bile oysa ki anlatmıştım o kişiyle olanı sonra hatırladı. Tepkisini tuhaf bulduğumu ve ona haksızlığa uğradığım için gücüme gittiğinden dolayı anlattığımı söyledim. Keşke böyle sonradan bu şekil demeseydin dedim. Lafı hemen dönderdi. Yok öyle dememişmiş konuyu da sapıtmasını sever. En son bir şey diyemeyeyim diye de genelde geçen şunu bunu demiştim hatırladın mı der ama aslında öyle bir şey yok. Veya öyle bir şey sorar ki tartışma daha da büyüyecek ben de cevaplamamak için konu değiştirmeye çalışırım. Böyle taktikleri uygular üzerimde.
Benim rahatsızlığım var fakat zaten tedavi altındayım ilaçlarımı içiyorum hep. Sakınım zaten hep. Bana “sen ilacını aldın demi” dedi. Hani sanki ben sorunluyum. İşine bir şey gelmeyince hemen karşıya yüklenir hiç ben ne yaptım da bu tepkiyi görüyorum demez. Cidden bunalttı beni. Bundan uzaklaşmak doğru mu olur arkadaşlığımı ben bu şekil sürdüremem ya da abartıyor muyum...O yüzden yazıp fikirlerinizi almak istedim...