- 13 Mayıs 2022
- 58
- 52
- 18
- 25
- Konu Sahibi Ebehanim99
- #1
Herkese hayırlı akşamlar. Kızlar ben 2 Ay önce nişan attım ve içimde tarif edemediğim acılar var. 5 yıllık bir ilişkimiz vardı ben cok sakinim kendisi hareketli yapıda biriydi. Ama ben bunu hep güzel bir farklılık olarak gördüm hoşuma bile gidiyordu ta ki nişanlanana kadar. Nişanlandiktan sonra ilk 1 2 Ay güzeldi ailem de kendinisi çok benimsedi ama annem rahatsiz oluyordu kizim bu çocuk kendini mükemmel göstermeye çalışıyor diyordu bende anne diyordum illa bisey bulacaksın. Zaman aktı ve eşya alma alışveriş zamanına geldi ondan sonra hızlıca olaylar değişti. Ailesi ailemi hiç aramıyor sormuyordu, benimle surekli dalga geçmeye başladılar, kilomla dalga geçtiler ve kv bana siz birbirinizi sevmissiniz de ne olmuş bile dedi.. Ailesi neyse kendisi de en ufak bir kavga edelim biraz içime kapanayım sen ne naz yapmasını ne cilve yapmasını biliyorsun demeler iste koyun gibisin herkes seni güder demeler.. Hediyeler gelmeye başladı pahali parfümler telefonuna bakmiyordu beni aramicaksin dışarı çıkınca diyordu bana gittiği yerleri haber vermek zorunda değilmiş. Daha saysam sabah olur sanırım. Velhasıl en son beni kolumdan sarsıp arabadan attı ve ben de onu terkettim. Kimseyi zorla tutmuyorum dedi ve 10 dk sonra geldi evimizin kapısını yumrukladı. Sonra bir daha da ses çıkmadı arada bir beddua mesajlari atıyor. Simdi siz diceksiniz yapmadığı kalmamış kurtulmuşsun. Mantigim aklim onu istemiyor. Ama arada ozleyip depresyona giriyorum. Yataktan çıkamıyorum. Belamı mi istiyorum diyorum ama üzülmekten de alıkoyamıyorum kendimi. Bir daha kimseyi sevemezmisim guvenemezmisim gibi hissediyorum. Bazen rüyalarımda ona sariliyorum ve oda bana ağlıyoruz. Keske oda beni sevseydi mücadele etseydi onunla herseye vardım. Ama nasip boyleymis. Bu süreci gecirenlerle dertleşmek istedim sadece 
onu tanıdığımda 17 yaşındaydım
kelin ilacı olsa misali. 
9 yıl dile kolay 
