Sürekli arkaplanda bir alarm çalıyor ister istemez. Bence geçmiyor ama en azından çaba göstermeniz ileriye yönelik bir adım kendiniz için.
Bazen her an iyi giden bir şeyi sabote edecek hislere giriyorum ama sakince düşünüp yalnız kafamı dinlediğimde o hisleri susturuyorum.
Namaz kil faydasını göreceksin seni vesveseden uzaklastiracak bende başlamayı düşünüyorum..huzurlu olursun huzurunda o kişiye yansirEvet sorum bu.
Geçmişte çok travmatik şeyler yaşadım, istismar edildim, yalanlar yakaladım, dolayısıyla erkeklere olan güvenim çok zedelendi.
Şimdi 1 aydır biriyle görüşüyorum ve ilk defa kafadan kontaklığı olmayan birine denk geldim ve kendisine yoğun hisler besliyorum. O da bana karşı aynı şekilde.
Ama içimde hep bir vesvese var işte. Bugüne kadar hep boşa çıktığı için korkuyorum ve artık yorgunum.
Halbu ki işiyle, ailesiyle meşgul, nazik, saygılı, kibar bir insan. Bana da ilk defa birisi insan gibi davranıyor açıkçası ondan mı böyle error veriyorum bilmiyorumSanki ben düzgün bir ilişkiye sahip olamazmışım, sevilemezmişim gibi... Böyle bir şey benim başıma gelemezmiş gibi bir his. Değersiz mi hissediyorum acaba?
Mesela 3 kez carlamak üzereydim bana yalan söylediğini düşünüp, sonra bir durdum, elimdeki bilgileri gözden geçirdim ve haksız olduğumu gördüm. İyi ki carlamamışım dedim sonra, kim bilir ne biçim psikopat olduğumu düşünecekti adam. Mesela 20 dk yazmadı mesajımı görüp içimden, "yazmazsa bir daha, her şey bu kadar mıydı" vb bir sürü düşünce geçtim. Sabır diliyorum ya. Bunları görüp kendimi frenliyorum ama bunu nasıl yenersiniz? Zamanla geçer mi bunlar?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?