Merhaba Kadinlar Kulübün degerli Hatunlari 
Deyinmek istedigim Konu sudur;
Sözlümün Dayisi evlendi ve kisa bir süre önce bosandi. Bosanma esnasinda tekrar birisi ile iliskiye yöneldi. Bu Dayimizin iki evladi var biri 18 yasinda bir genc oglumuz öbürüde ortalama 15-16 yaslarinda bir genc Kizimizdir.
Mahkeme karari ile Annelerinde kaliyorlar ve her ikinci Haftasonu babalarina gelirler. Elbet bizde ergenlik cagindan gecirerek kendimizce kusurlarimiz veya aksiliklerimiz olmustur.
Dayimizin evlatlari kafalarina göre haraket ederler - kimimiz öyle degildik ki, degil mi?
Kendileri büyük sehirde yasiyorlar ve elbet büyük sehir konfor yönünden güzel olsa da bunun karanlik bir yönüde bulunmakta. Oglu okulu pek umursamiyor ve sorumluluk konusunda cok zayif bir noktata, kizi ise kendi kafasina göre biryerlere gider, izin almadan ve sözlüm yeri gelir sokak sokak gezip kizi bulup getirene kadar caba gösterir.
Babalari 14 günde bir cocuklarini aldiginda, onlarla aktivite yapmak ister ki onlar kendi hallerinde takindiklari icin o da üzülüyor bu duruma. Hani evlatlarim beni hic mi özlemiyorlar diye de baslanir söylenmeye.
Evlenip bosanmis eslerin evlatlari olarak psikolojikmen belli ettirmeseler de onun etkisini olduklari belli.
Sözlümde baslarina birseyler gelecek diye endise icinde.
Ileride bende elbet onlarin yakinlarina yerlesip, ilgim yogunlasacagindan ve kendimde ergenlikte yasadiklarimdan dolayi onlara yakin bir arkadas, abla gibi mi yanasayim, yoksa burnumu sokmayip oluruna mi birakayim?
Bana bu konuda tafsiyeleriniz nelerdir?
(Kusura bakmayin türkcemiz bir gurbetci evladi olarak mükemmel degil, o nedenle anlasilmayan / anlatamadigim bir nokta varsa tekrar detayina gecit yapabilirim.)

Deyinmek istedigim Konu sudur;
Sözlümün Dayisi evlendi ve kisa bir süre önce bosandi. Bosanma esnasinda tekrar birisi ile iliskiye yöneldi. Bu Dayimizin iki evladi var biri 18 yasinda bir genc oglumuz öbürüde ortalama 15-16 yaslarinda bir genc Kizimizdir.
Mahkeme karari ile Annelerinde kaliyorlar ve her ikinci Haftasonu babalarina gelirler. Elbet bizde ergenlik cagindan gecirerek kendimizce kusurlarimiz veya aksiliklerimiz olmustur.
Dayimizin evlatlari kafalarina göre haraket ederler - kimimiz öyle degildik ki, degil mi?

Kendileri büyük sehirde yasiyorlar ve elbet büyük sehir konfor yönünden güzel olsa da bunun karanlik bir yönüde bulunmakta. Oglu okulu pek umursamiyor ve sorumluluk konusunda cok zayif bir noktata, kizi ise kendi kafasina göre biryerlere gider, izin almadan ve sözlüm yeri gelir sokak sokak gezip kizi bulup getirene kadar caba gösterir.
Babalari 14 günde bir cocuklarini aldiginda, onlarla aktivite yapmak ister ki onlar kendi hallerinde takindiklari icin o da üzülüyor bu duruma. Hani evlatlarim beni hic mi özlemiyorlar diye de baslanir söylenmeye.
Evlenip bosanmis eslerin evlatlari olarak psikolojikmen belli ettirmeseler de onun etkisini olduklari belli.
Sözlümde baslarina birseyler gelecek diye endise icinde.
Ileride bende elbet onlarin yakinlarina yerlesip, ilgim yogunlasacagindan ve kendimde ergenlikte yasadiklarimdan dolayi onlara yakin bir arkadas, abla gibi mi yanasayim, yoksa burnumu sokmayip oluruna mi birakayim?
Bana bu konuda tafsiyeleriniz nelerdir?
(Kusura bakmayin türkcemiz bir gurbetci evladi olarak mükemmel degil, o nedenle anlasilmayan / anlatamadigim bir nokta varsa tekrar detayina gecit yapabilirim.)