gerçek acı nedir bilirmisiniz?

Çok üzgündü..kavga ettiği kişi kalbini öyle kırmış ki,hıçkırıklarla ağlıyordu. Telefonun ucundan ona sarılmak imkansız..sözcüklerle nasıl sarılabilirim?



Nefes al,dedim..derin derin nefes al,burnundan..sakin ol. Üzülme..o öyle dedi diye,sen öyle değilsin..



Ama,diyordu..çok ağırıma gitti ve kelimesini bitiremeden hıçkırıklara boğuluyordu..



Biliyorum,kavga ettiği o kişi de mutlu değildi yaptığı yüzünden..o da o anda belki pişman,belki başı çatlıycak kadar ağrıyor ve belki de uykusuzluğun ilk saatleriyle başlayan bir gecenin bekçiliğini yapıyor,içini kemirecek kuruntular ve zindan üstüne zindan olmuş saplantılarla..bitmeyecek gecenin karanlığı,hoşgeldin diyor..



İkisi de mutsuz,ikisi de huzursuz..



Niye?



Bir kelime mi bu hale getiren..

beklenti mi?



Bak,dedim..sana bir resim çizicem şimdi;telefonun öbür ucundan..



Bu gerçek bir resim,bilesin..



Bir hastane burası;odalar var,belki 10 tane,sessiz ağlayışların dolu olduğu,küçük hasta çocukların yattığı odalar..onlar,ellerinde hiç çıkmayan serum iğneleri,saçları ve kaşları dökülmüş,kimisinin midesi şişmiş,kimisinin acısı dinmez ağız yaraları,ilaçların yan etkisinden oluşmuş binbir türlü yaranın ağrısına alışmış ya da alışamamış..



Yattıkları yataklarda bir ömre fazla gelecek kadar ağır bir yükle,nefes almaya çalışıyorlar..



Hele bir görüntü var gözlerimden hiç gitmeyen..camekanın ardında,kolunda serum şişeli 4 yaşında bir küçük kız..üstünde bir atlet,gözleri bitkin bakan..hangi dünya bu geldiğim,dercesine,sarılamadığım,iyi edemediğim bir küçük..artık yok!



Şimdi,dedim..lütfen nefes al..deriin ve değerini bildiğin dolu bir

nefes olsun bu! Sen,şimdi evindesin..senin çocuğun sağlıklı,rahat ve televizyon izliyor. Senin çocuğunun sıkılma lüksü var,canının sıkılma özgürlüğü...



10 odalı hastanede yaşayan çocukların sıkılma özgürlükleri yok..onların bir de anneleri var..

‘’çocuğum bugün de hayatta’’diyerek,seviniyorlar..onlar kimseyi takmıyorlar kafalarına,ama bana şunu dedi..neden dedi..niye demedi...demiyorlar!

Onlar;

Umut yüklü,hüzün yüklü,acı yüklü..



gerçek acı nedir,bilir misin?

Bildiğini zannedersin ,inan ki sadece zannedersin!

Şimdi nefes al!

Deriin ve huzur dolu bir nefes..kim ne dediyse,demiş olsun! Bırak ve şimdinin farkında,elindekilerin farkında,huzurun farkında ol.



Bak huzur yanıbaşında,hiç kimsede değil,hiç bişeyde değil!

Huzur sadece sende...

alıntı

Çok çok güzel.
Çoğu zaman küçücük sorunlarımızı kafamızın içinde büyütüp durmaz mıyız, o sorunlardan kendimize felaket yumakları yapmaz mıyız sanki...
Keşke yaşamın gerçek değerini, aldığımız her nefesin ne kadar kıymetli olduğunun farkına varabilsek..
Ama insan birşeylerin kıymetini hep kaybettikten sonra anlar maalesef..
Paylaşım için çok teşekkürler..

paylaşım için teşekkürler cnm

........

a.s Allam yaa ne kadar doğru söz
benim okuduğumda çok iyi oldu sağolasın canım benim
bu aralar huzursuzum da :)))

sizlerde benim kadar huzur dolduysanız ne mutlu bana Şeniz

o kadar güzel bir yazı ki paylaştığın için çok teşekkürler..işte insanoğlu elindekilerle yetinmiyor..aslında o kadar çok şükretmemiz gereken şey varki...gerçek acıyı yaşadım ama çok şükür sınırdan döndük ama o durumda bile hep şükrettim beterinden koru dedim allahıma..insan kendini çok kolay mutsuz eder çünkü o kadar çok şey varki düşünüp mutsuz olmaya ama önemli olan mutluluğu yakalayabilmektir..ufak hesaplar gütmemektir..ne demişler...büyük insanlar büyük işlerle..küçük insanlar küçük işlerle uğraşır....

songülll .!.:

o kadar güzel bir yazı ki paylaştığın için çok teşekkürler..işte insanoğlu elindekilerle yetinmiyor..aslında o kadar çok şükretmemiz gereken şey varki...gerçek acıyı yaşadım ama çok şükür sınırdan döndük ama o durumda bile hep şükrettim beterinden koru dedim allahıma..insan kendini çok kolay mutsuz eder çünkü o kadar çok şey varki düşünüp mutsuz olmaya ama önemli olan mutluluğu yakalayabilmektir..ufak hesaplar gütmemektir..ne demişler...büyük insanlar büyük işlerle..küçük insanlar küçük işlerle uğraşır....

Genişletmek için tıkla...

her anımıza şükür Şeniz

cinsilatif .!.:

ama ne yazık ki çabuk unutuyoruz
böyle bir yazı bile bi anlık silkinmemizi sağlıyor
oh çok şükür diyoruz
sonra devam
hayatın gerekli gereksiz sıkıntılarıyla huzursuz olmaya
gerçek acıyı yaşasak bile

Genişletmek için tıkla...

evet eğer çabuk unutmazsak acaba herşeye dayanacak gücümüz kalırmıydı Şeniz

Gerçek acıyı yaşasak bile şükretmesini her zaman bilelim .Teşekkürler .

paylaşım için saol gerçekten çok doğru bizler bazen o kadar asi oluyoruz ki halimize şükretmek yerine en küçük bi sorunu dert yapıoruz ben bu yazıyı okuyana kadar kafama taktığım şeyin içinden nasıl sıyrılcam diye düşünüodum ama okuduktan sonra önemli bişey olmadığını anladım

huzur sadece sende ne güzel bir söz
güzel bir yazı ama unutmazsak her an bizle olsa bu düşünceler ne güzel olurdu

avikap .!.:

Çok çok güzel.
Çoğu zaman küçücük sorunlarımızı kafamızın içinde büyütüp durmaz mıyız, o sorunlardan kendimize felaket yumakları yapmaz mıyız sanki...
Keşke yaşamın gerçek değerini, aldığımız her nefesin ne kadar kıymetli olduğunun farkına varabilsek..
Ama insan birşeylerin kıymetini hep kaybettikten sonra anlar maalesef..
Paylaşım için çok teşekkürler..

Genişletmek için tıkla...

avikapım çok güzel anlatmışsın aynen katılıyorum......

çok özel bi yazı ..okuyunca çok etkilendim ve her şeyi bi kez daha düşünme kararı aldım....
emeğine sağlık....