- Konu Sahibi scrolllock
- #1
Henüz yaşına basmamış bi bebeğiniz var.
Geceleri ortalama 2 saatte bi yaygarayı basıp sizi yerinizden hoplatıyor.
Eşiniz bu durumdan pek tabi şikayetçi çünkü pembe ruyaları bölünüyor beyimizin.
Bi gece bebeğiniz çok ağlıyor ve eşiniz sizi öylece bırakıp salona uyumaya kaçıyor.
Bu adam ki evliliğiniz boyunca sizden ayrı yatmamak için ne yatılı bi yere gönderir ne gider, en ince noktalarından bitanesi.
Neyse sesinizi çıkarmıyosunuz işe gidecek neticede falan diye (bu arada erken falan degil 10da gidiyor işe).
Ertesi gece bebeğiniz yine yarım saatte bi çığlığı basıyor ve siz her kalkışınzıda eşiniz kolunu bacağını tarafınıza bırakıyor, sizde kibarca dokunup toparlanmasını sağlıyorsunuz.
Taa ki 4. Kalkışınıza kadar..
Tam koluna dokunduğunuz anda "yeter be bi uyutmadın adamı" deyip tellenip yine gidiyor salona.
Siz durur musunuz? Arkasından gidiyorsunuz tabi.
Aaa! Bi bakıyosunuz balkonda sigara içiyor.
"Sıgaran bitince gel yatağa deli etme adamı yemin ederim bi daha o yatağa giremezsin" diyorsunuz.
Hoca durur mu? Yapıştırıyor hemen cevabı "gelmiyorum".
Ve izleyen 4 gün boyunca salonda yatıyor eşiniz.
Siz yüz vermiyorsunuz, laubali olmuyorsunuz, hatta iyi geceler hayırlı işler gibi basit cümleleri bile sarfetmeye lüzum görmüyorsunuz.
Ama o arada durumu yumuşatmak için ortaya bişiler atıp çekiliyor.
Mesela siz gün içerisinde hić aramıyorsunuz ama o en az 3 kere arıyor.
Son olarak özellikle bu akşam sırf canınızı yakmak için "ohh be yalnız yatmak ne güzelmiş boru vaziyeti alıyorum sabaha kadar kesintisiz uyuyorum, bana resmen iyilik yaptın" diyor.
Evet, pişkin.
Tebrikler.. bir aile dramı için empati yaptınız.
şimdi aynı özveriyle cevaplarınızı bekliyorum; Siz olsanız bu durumda ne yapardınız?
Geceleri ortalama 2 saatte bi yaygarayı basıp sizi yerinizden hoplatıyor.
Eşiniz bu durumdan pek tabi şikayetçi çünkü pembe ruyaları bölünüyor beyimizin.
Bi gece bebeğiniz çok ağlıyor ve eşiniz sizi öylece bırakıp salona uyumaya kaçıyor.
Bu adam ki evliliğiniz boyunca sizden ayrı yatmamak için ne yatılı bi yere gönderir ne gider, en ince noktalarından bitanesi.
Neyse sesinizi çıkarmıyosunuz işe gidecek neticede falan diye (bu arada erken falan degil 10da gidiyor işe).
Ertesi gece bebeğiniz yine yarım saatte bi çığlığı basıyor ve siz her kalkışınzıda eşiniz kolunu bacağını tarafınıza bırakıyor, sizde kibarca dokunup toparlanmasını sağlıyorsunuz.
Taa ki 4. Kalkışınıza kadar..
Tam koluna dokunduğunuz anda "yeter be bi uyutmadın adamı" deyip tellenip yine gidiyor salona.
Siz durur musunuz? Arkasından gidiyorsunuz tabi.
Aaa! Bi bakıyosunuz balkonda sigara içiyor.
"Sıgaran bitince gel yatağa deli etme adamı yemin ederim bi daha o yatağa giremezsin" diyorsunuz.
Hoca durur mu? Yapıştırıyor hemen cevabı "gelmiyorum".
Ve izleyen 4 gün boyunca salonda yatıyor eşiniz.
Siz yüz vermiyorsunuz, laubali olmuyorsunuz, hatta iyi geceler hayırlı işler gibi basit cümleleri bile sarfetmeye lüzum görmüyorsunuz.
Ama o arada durumu yumuşatmak için ortaya bişiler atıp çekiliyor.
Mesela siz gün içerisinde hić aramıyorsunuz ama o en az 3 kere arıyor.
Son olarak özellikle bu akşam sırf canınızı yakmak için "ohh be yalnız yatmak ne güzelmiş boru vaziyeti alıyorum sabaha kadar kesintisiz uyuyorum, bana resmen iyilik yaptın" diyor.
Evet, pişkin.
Tebrikler.. bir aile dramı için empati yaptınız.
şimdi aynı özveriyle cevaplarınızı bekliyorum; Siz olsanız bu durumda ne yapardınız?
