Birde onun bana yarin öbürgün hasta deme lüksü ve yüzü yok artik.olatin sicagi daha yerindeyken kavga ettigimizde yüzüme bak öyle konuş demiştim hic kafasini kaldirmadan benimle birlikte gòzlerinu siliyodu senden çok utaniyorum zorlama beni bu kafa kalkipta senke gözgòze gelemez demişti.ha eskiden olsa kirici günlerce icimden çikmayan laflarini dan dan söylerdi ama şimdi bakiyorumda hayatimiza mümkün değil gibi duruyor öye bi laf etmesi..ama tabi insaniglu çiğ süt emmiş.ona bakarsam bana bunu yapmiycagimdanda emindim ama yaptı...artik hiçbirseyden %100 emin konuşmuyorum onunla bana dair olan şeylerde..çok zor bir süreç yaşiyorum ve bakalım eskisine en yakin olarak hayatima devam edebileceğim güne kadar daha neler yaşiycam..tüm bu zorluklara girmeye değermiydi diyorum bazen ama devam dedigimiz günden buyana hiçbir yamuğu olmadi.önceden ne özel gün bilirdi ne özür dileme ne gönül alma...şimdi tam tersi bi adam oldu.elimde açilmayan tlflarla gece 2 lere kadar bekleyen beniken,şimdi mesaiden sonra elinde kolunda akşam icin birşeyler alip gelen bi adam var karşimda..sevgililer gününde işyerime çiçek göndermiş icinede minik bi zarf koymuş.ben ayrilmaya karar verdigimde ikimize dair son bikaç şey söylemiştim epey vurucu şeylerdi,onlara karşilik olarak kisa bi metin yazmiş koymuş minicik bi zarfin icine..özetle bu musibeti nasihata çevirdim ben kendi icimde ,kiymetini anlamam birgün yok olabilecegini anlamam zor oldu ama anladim minvalinde biseyler yazmiş.sizlere belki siradan gelebilir ama bu bizim iliskimiz icinde hiç olamayan vede olmasina ihtimal vermedigim bi güzellikti ..bilemiyorum inşallah o bir daha o utanci yaşamaz.bende birdaha bu yikimi yaşamam inşallah.iyileşmem çok zaman alacak belkide ama insan olarak ona bize bu şansi verdiğime şuana kadar pişman etmedi beni.inş.böyle gider hep...
