- 6 Aralık 2018
- 9.823
- 8.502
- 148
Hayırlı seneler arkadaşlar.Artık hiç bir şeye tahammülüm kalmamış.O kadar çok üzüntüler beni bulduki küçücük bir olayda çok sinirlenebiliorum.Eskiden mutluydum .Son 3 yılda 2 amalıat geçirdim.Doktorlar yanlış teşhis koyduğu için ölümden döndüm.O zamanlar boşandığım eşimle sevgiliydim.Aylarca hastanede yattım bırakmadı beni.Her şeymi yalanmış.6 ay hastanelerden çıkamadım.O dönemde çok korktuğum için sürekli ölücekmişim gibi korkuodum.Yattığım bölüm ağır hastaların olduğu bölüm olduğu için ben sanki hiç iyileşemicekmiş gibi geliodu.Gözümü kapattığımda hep o anlar aklıma geliyodu.Daha sonra psıkolojık tedavı aldım.İyide geldi.Hastaneden çıktım nişanlandım.1 yıl nişanlı kaldım.İlmek ilmek ördüm o yuvayı.Yaralı yaralı çalıştım eksiklerimi aldım.Önce çalışmak istemedim evde kötü oluyorum dedimki çalışayım hemde eksiklerimi alırım.1 yıl sonra evlendim ve kayınpedere kefil olmadım diye boşandım.Hem de 3 ay 27 gün sonra baba evime geldim.Bazen kalbim ağrıo.Canım öyle çok yanıoki gözlerimden yaşlar akıyo istemsiz.Benim suçum neydi diorum.Kurulu düzenim bile bozuldu diorum.Çok sinirli bir insan oldum.Haklıyken sırf sesimi yükseltiorum diye haksız duruma düşüyorum.Tekrar doktora gittim.Lustral başladı.Sanki hiç kimse beni sevmicekmiş gibi yuva kuramıcakmışım gibi geliyor.Boşanıpta mutlu olanlar var mı?Dışarı dahi çıkmak istemiyorum.Sanki boşandığımı herkes bilio sanki herkes bebi konuşuyo gibi hissediyorum.Her şey üst üste geldi anlayacağınız.Sevildim sandım zerre sevilmemişim.Seven insan eşini kefil olmadı diye boşar mı.Sizler nasıl başa çıktınız sorunlarınızla.Desteklerinizi bekliyorum.